نظام بودجه ریزی و تخصیص اعتبارات محلی در ایران نه بر اساس مطالعات میدانی  و آمایش ها و استعداد های جغرافیایی و موقعیت های منطقه ای و فرا مرزی بلکه بر مبنای نوعی چانه زنی و لابیگری پارلمانی و دولتی و  روابط نانوشته ای صورت می گیرد که به این زودی ها قابلیت اصلاح‌ندارد.بر اساس آمار(پایگاه مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی) در زمینه ی جذب ردیف های بودجه ی ملی و مگا پروژه ها در دو دهه ی اخیر  استان  های اصفهان و تهران و یزد و در یک دهه ی اخیر استان کرمان، رتبه ی  های نخست را به خود اختصاص داده  اند که این‌امر با نگاهی به پیشینه ی اقتصادی و صنعتی استان و شهر تبریز، بسیار قابل تامل است!
این فاصله در امر ایجاد زیر ساخت هایی همچون آزاد راه ها و قطب های گردشگری و امکانات زیست مدرن شهری گسترش آموزش عالی دولتی و ایجاد رشته ها و مقاطع جدید و قطب های علمی و سرمایه گذاری خارجی، خوشه های صنعتی و صنایع مدرن همچون زیر شاخه های پتروشیمی و لوازم‌خانگی و صنایع الکنرونیکی و‌‌‌...بیشتر نمود پیدا کرده اند.امروزه بر خلاف تکیه ی صرف بر ایجاد صنایع سنگین‌مانند نورد و فولاد،بسیاری از صنایع سبک کلیدی و اشتغال آفرین با ارزش افزوده ی بالا ظاهر شده اند که بدون کمترین‌تاثیرات منفی در حوزه های دیگر همچون محیط زیست ،موجب رونق اقتصادی و تجاری آن متطقه شده و شاخص تولید  داخلی آن منطقه را بهبود بخشیده  در حالیکه استان ما از بسیاری از این ها محروم مانده است.و یا در  حوزه ی پردر آمد  گردشگری که ما از در آمد های آن‌تقریبا سهمی نداریم صرفا موقعیت آب و هوایی تبریز  را دلیل این‌امر ذکر میکنیم در حالیکه گردشگری ساحه های دیگری همچون‌گردشگری تجاری یا علمی(قطب کنفرانس های علمی) و نمایشگاهی و برگزاری جشنواره هنری ملی و جهانی  ...هم دارد که ما از آنها غافل شده ایم.!اما به راستی چرا اینگونه شده است؟ حتما خوانندگان فهیم این سطور هم دلایل مختلفی را برای این پرسش در  ذهن دارند که هر یک در جایگاه خود ارزشمند و قابل بحث است لکن! در این‌میان حلقه ی گمشده ی عقب ماندگی  کلان شهری چون‌تبریز از  شهر های همتراز، شاید در همیستگی و کار کیفی مسئولان و مدیران  آن‌مناطقو نمایندگان مجلس باشد که در امر جذب سرمایه و اعتبارات ملی بدور از  محافظه کاری های شخصی جهت حفظ موقعیت خود،به کار پارلمانی و ستادی جمعی بیشتر بها داده اند. چه بسیارن کار افرینان و صاحبان سرمایه ی آذر بایجانی بدلیل بی مهری و کج فهمی برخی مدیران اسبق در استان به مناطقی همچون‌اصفهان مهاجرت و انجا سرمایه گذاری کرده اند و راه ایفای نقش در توسعه ی تبریز را برای خود بسته دیده اند...همسویی بین وکلا ضمن کار آمد کردن نقش ایشان و انتخاب مدیران‌شایسته ی بومی و متعصب، موجب فراهم شدن امکانات توسعه برای استان و ایضا کهن شهر تمدنی تبریز خواهد شد.
اکنون در آستانه ی سفر هیت دولت به تبریز و استان، مردم و فعالان اجتماعی و اقتصادی و نخبگان، امید وارند این یکصدایی و تعصب قوی در بیان‌مطالبات به حق مردم، موجبات  ارتقاء جایگاه ملی و بین‌المللی تبریز و استان را فراهم‌نمایند.
بدون شک کارنامه ی فعالیت نمایندگان مجلس هم در این‌نوع سفر ها به نقطه ی حساسی رسیده است که وعده های انتخاباتی خود به مردم‌استان را هم به تحقق نزدیک کنند.

به قلم: محمد باقر واصلی باسمنج پژوهشگر حقوق و اقتصاد
انتهای پیام/