هدف و برنامه موسسین، ایجاد تشکلی برای هم افزایی بیشتر در زمینه تجارت، طرح موضوعات و نهایتا حل مشکلات فعالان این عرصه بود.
تبریز از گذشته های نه چندان دور به عنوان شهر اولین ها و شهری صنعتی شهره عام و خاص بود و نقش اساسی در تصمیم سازی و تصمیم گیری ها داشته است. اتاق بازرگانی تبریز میراث مردان بزرگی از عرصه تجارت و صنعت همچون صدقیانی، خسروشاهی، رحیم زاده خوئی، میلانی و... است که هر کدام به نوعی نقشی اساسی در توسعه و  تحولات اقتصادی این شهر و استان داشته اند.
با نیم نگاهی به سادگی می توان به سطح تفاوت عملکرد دوره های قبل اتاق و دور فعلی پی برد. در حال حاضر افرادی در جمع هیات نمایندگان اتاق تبریز حضور دارند که هر یک به نوعی سهم به سزایی در رونق تولید، اشتغال و کارآفرینی در این استان دارند.
در چند سال گذشته  توجه ویژه مقام معظم رهبری به بحث های اقتصادی به ویژه تولید حاکی از اهمییت موضوع و عنایت ایشان به این مقوله بوده است. در آخرین روزهای سالی قرار داریم که به سال تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها نام گذاری شده است. در این راستا انتظار می رفت  اتاق بازرگانی تبریز با الگوگیری از فرامین رهبری با تدوین برنامه های مختلف در این زمینه گام های موثری در جهت نیل به شعار سال بردارد ولی متاسفانه نه تنها کوچکترین حرکتی را در طی ماه های گذشته شاهد نبودیم، بلکه شاهد رکودی غم انگیز از این نهاد تاثیر گذار هستیم.
عملکرد عمده اتاق تنها به برگزاری جلسات ماهانه شورای گفتگوی دولت و بخش خصوصی خلاصه می شود که بیشتر جنبه رفع تکلیف دارد. تا جایی که این موضوع هم با انتقاد صریح استاندار روبرو شد که: فرصتی برای اتلاف وقت نداریم!
آنچه مشخص است این است که اعضاء هیات نمایندگان اتاق به عنوان بالاترین مرجع تصمیم گیری در اتاق تبریز جایگاهی در  تعیین اهداف و برنامه ها و تدوین خط مشی این اتاق ندارند. می توان گفت عدم تعامل رئیس با اعضاء هیات رئیسه و هیات نمایندگان سرنوشت این اتاق با سابقه را در هاله ای از ابهام فرو برده است. اکنون و در پایان سه سال از عملکرد هیات رییسه چند سوال قابل طرح است:
در سه سال گذشته عامل اصلی اختلاف بین رئیس با اعضای هیئت رئیسه و هیئت نمایندگان چه کسی و چه موضوعی بوده است؟
به راستی تصمیمات اتاق تبریز (به صورت واقعی و نه صوری!)توسط چه کسی و با چه هدفی گرفته می شود ؟
در سال های اخیر آیا رییس اتاق به خاطر سفرهای متعدد (به خاطر کسب و کار خود) وقت و فرصت کافی برای حل مشکلات اعضاء و اتاق را داشته است؟
برگزاری نمایشی برخی مراسم ها توسط اتاق تبریز از جمله مراسم تجلیل از صادر کنندگان نمونه چه تاثیری در رونق تولید و بهبود فضای کسب و کار در استان داشته است؟
آیا زمان آن نرسیده مقامات استان از جمله استاندار محترم و معاون اقتصادی ایشان با ورود به مسیله به رکود مبهم در این اتاق خاتمه دهند؟
اما واقعیت این است که دایه های مهربان تر از مادر نقش اساسی را در این نابسامانی ایفاء می کنند چهره های پیدا و پنهانی هستند که به طرق مختلف با ورود به این نهاد دیرپا و تاثیرگذار، قصد قهرمان بازی دارند در حالی که شکوه اتاق بازرگانی تبریز به شدت تضعیف شده و آینده اتاق تجارت شهر اولین ها و شان و منزلت آن با خطر جدی مواجه شده است. باید فکری اساسی اندیشیده شود.

به قلم نیما صالحی

انتهای پیام/