نصر: شب گذشته آذربایجان باری دیگر لرزید و مردم آذربایجان را در غم از دست دادن تعدادی از عزیزانشان به سوگ نشاند.
به گزارش نصر، زلزله 5.9 ریشتری آذربایجان شرقی در بامداد گذشته موجب خسارات سنگینی در تعدادی از روستاهای ترکمنچای شهرستان میانه شد.
اما از صبح امروز ویدیویی در فضای مجازی دست به دست می شد که دو دختر شیرین زبان در گفتگو با مجری برنامه «کندیمیز» شبکه سهند به بیان مشکلات مدرسه روستای ورنکش می پردازند.
ریحانه و زهرا دو دخترکی هستند که از وضعیت مدرسه شان انتقاد دارند. زهرا با شوری خاص و صدایی بلند و رسا به مجری می گوید: «آقا ما معلم نداریم، کلاس مان دو پایه است و نمی توانیم درس بخوانیم، کلاس اول خیلی خوب بودیم، اما حالا ریاضی مان ضعیف شده و کلاس های دوم و سوم قاطی هستند و وقتی ما اجتماعی داریم، کلاس دیگر فارسی دارد و کلاس مان قاطی می شود... در این هنگام مجری می گوید: باشد خب، چرا عصبانی می شوی؟ من ترسیدم ها... زهرا کلام مجری را قطع می کند و با قاطعیت و صلابت بیشتری با زبان شیرین کودکانه اش می گوید: باید هم عصبانی شوم دیگر... من باید خوب درس بخوانم و در آینده مملکتم را درست کنم...»
این جملات طلایی زهرا، دختر شیرین زبان آذربایجان است. جملاتی که ناشی از شوق و امیدی زیبا به آینده ای روشن داشت که از صبح امروز فیلم شیرین زبانی اش را اکثر کاربران فضای مجازی دیدند و به اشتراک گذاشتند.
اما اعلام اسامی جان باختگان حادثه زلزله شب گذشته مثل پتکی سنگین بر سر کسانی بود که به شیرین زبانی و امیدواری ریحانهو زهرا لبخند زده بودند... نام «ریحانه قربانی» و «زهرا عابدی» در لیست پنج نفره قربانیان زلزله شب گذشته بود... ریحانه و زهرا که با هزار امید و آرزو به مدرسه می رفتند، دیگر نیستند و برای همیشه در آرامش ابدی خواهند بود.
آقای اللهیاری، مجری برنامه «کندیمیز» که در این فیلم با ریحانه و زهرا مصاحبه می کند، با انتشار متنی درباره جان باختن ریحانه و زهرا نوشت: «دخترک خوشزبان سفرنامه هایم به روستاهای آذربایجان شرقی، در زلزله امروز جانشان را دست دادند. تا آرزو هایشان برای داشتن یک مدرسه و ساختن آینده این سرزمین در زیر خروارها خاک بماند. ریحانه و زهرای قصه های کندیمیز، خداحافظ»
جان باختن کودکان در چنین حوادثی سخت و نفس گیر است و تحمل مصیبت را صد چندان سخت تر می کند. چه آنچه ریحانه و زهرا با بیان شیرین دغدغه هایشان که دغدغه بچه های زیادی در روستاهای کشورمان است، در دل مردم آذربایجان جای گرفتند...
اما زهرا و ریحانه های دیگری هم هستند که هیچ گزارشگری تا کنون سراغشان نرفته و روستایشان مدرسه و معلمان مناسبی ندارد. این کودکان هم حق دارند در فردای این سرزمین نقش ایفا کنند و به قول زهرا، «مملکت را درست کنند».
وزارت آموزش و پروش چه جوابی برای زهرا و ریحانه دارد؟ چکار خواهد کرد تا مشکل زهرا و ریحانه ها در جای جای این سرزمین حل شود؟
خداوند ریحانه و زهرا و دیگر جان باختگان زلزله شب گذشته آذربایجان شرقی را قرین رحمتش کند و به خانواده های گرامی شان صبر جزیل عطا کند.
همه آذربایجان سوگوار ریحانه و زهراست و جا دارد مردم عزیزمان به نحو احسن این دو گل پرپر شده آذربایجان و خانواده هایشان را عزیز شمارند.
ریحانه و زهرای عزیز، خداحافظ...
* محمد سهرابی
انتهای پیام/