حادثه غم انگیز شب چله در کوی بهشتی خیابان عباسی تبریز که منجر به جان باختن پنج نفر و مصدومیت 15 نفر دیگر شد، باری دیگر زنگ خطر بافت حاشیه و ساخت و سازهای غیرمجاز در این مناطق را به صدا درآورد.
در شبی که بلندترین شب سال بود، خواب بر چشم امدادگران و هزاران شهروند نگران تبریزی حرام شد و حادثه دلخراش کوی بهشتی خیابان عباسی در کانون توجه رسانه ها قرار گرفت.
در حالی که مردم در دورهمی های خانوادگی خود شب چله را جشن گرفته بودند، یک ساختمان پنج طبقه و دو ساختمان چهار-پنج طبقه همسایه آن در اثر انفجار به طور کامل تخریب و ساکنان آن زیر آوار ماندند. فارغ از آنکه ماهیت انفجار چه بوده، آنچه مورد توجه امدادگران قرار گرفت، ساخت و ساز غیرمجاز و غیر مقاوم ساختمان حادثه دیده و ساختمان های مجاور آن بود که هیچ اثری از الزامات فنی و مهندسی در آنها دیده نمی شد.
این واقعه غم انگیز، فقط یک مورد حادثه و یک مورد ساختمان بود که تقریباً یک شبانه روز طول کشید تا نیروهای امدادی تبریز با همه تلاش های طاقت فرسایشان آن را مدیریت کنند. حال سوال اینجاست، اگر زلزله ای بزرگ در تبریز که روی گسل فعالی قرار دارد روی دهد، در مناطقی که اکثر ساختمان های آن غیر ایمن و غیرمجاز ساخته شده اند و شوربختانه در نزدیک ترین محل به گسل تبریز هم قرار دارند، چه فاجعه ای روی می دهد؟ این پرسش بسیار جدی و دلهره آور است.
شوربختانه مناطق حاشیه نشین تبریز علاوه بر اینکه بنای مقاومی ندارند، راه ارتباطی مناسبی هم ندارند تا در صورت وقوع حادثه نیروهای امدادی بتوانند به درستی به وظایفشان عمل کنند. بیشتر این مناطق در یک بن بست ارتباطی به سر می برند و کوچه های تنگ، بن بست و پیچ در پیچ آن ها را به هم متصل می کند.
مسئولانی که آن شب در محل حادثه حضور یافته و از نزدیک بحران بالقوه ای که ممکن است در آینده ای نامعلوم روی دهد را دیدند، حتماً مثل ما به درد بی خوابی مبتلا شده اند، اما آنها قدرت سیاسی و اجرایی دارند و می توانند علاج فاجعه را قبل از وقوع آن بکنند و از بروز یک فاجعه تمام عیار انسانی در مناطق حاشیه نشین تبریز پیشگیری کنند.
بر اساس آمارها تقریباً یک چهارم جمعیت کلان شهر تبریز در مناطق حاشیه نشین زندگی می کنند و مدیریت این حجم بزرگ از حاشیه نشینی عزم واقعی دولت و مسئولان استانی را می طلبد تا با استفاده از هر امکانی از جمله استفاده از اعتبارات صندوق توسعه ملی، بحران حاشیه نشینی تبریز را مدیریت کنند.
حاشیه نشینی در تبریز بحران بالقوه ای است که غبار بی توجهی و مرور زمان روی آن را گرفته است. شهرداری تبریز ضروری است با یک برنامه ریزی دقیق و اقدام اضظراری، دستکم مشکل مسیرهای دسترسی در مناطق حاشیه نشین را در کوتاه مدت حل کند.
مسئولان محترم مدیریت بحران آذربایجان شرقی و دولت، فرض کنید زلزله ای که بیم وقوع آن را داریم در شب چله تبریز اتفاق افتاده است؛ بسم الله، هر آنچه لازم است برای پیشگیری از یک فاجعه انسانی در مناطق حاشیه نشین تبریز انجام دهید، وگرنه در واقعه زلزله آینده نامعلوم، شهر بر سرمان آوار خواهد شد.
انتهای پیام/