حالا موضوع دریاچه ارومیه و ریزگردهای نمکی آن را به آلودگی هوا اضافه نمایید ، دریاچه ای که در لیست مونترو قرار گرفته است و درآستانه تبدیل شدن به یک بحران جهانی است.
مديريت بحران  در کشور ما با شيوه‌ي عملکرد خود ، خود به يک عامل بحران زا بدل شده‌ است.
عاملي که هر از گاه با بروز يک فاجعه چنان چرتش پاره مي‌شود که بي‌مهابا اعلام غافلگيري مي‌کند. چنين است که از اين به بعد بايد دست به دامان حوادث و بلاياي طبيعي بشويم و از آن‌ها استدعا کنيم که پيش از وقوع، مديريت بحران کشور ما را خبرکنند و طوري اتفاق بيفتند که موجب غافلگيري اين مدیران ارجمند نشوند! این توجیهات در قبال حوادث پیش بینی ناپذیری مثل زلزله هم خنده دار است چه برسد در مقابل آلودگی هوا. آلودگی کلانشهرها موضوع و بحران جدیدی نیست که دولت و مدیران به یک باره با آن مواجه شده باشند. هر ساله در فصول گوناگون آلودگی از مرز هشدار می‌گذرد اما تنها راهکار مدیران اقداماتی از قبیل تعطیلی مدارس و اجرای طرح زوج و فرد بوده که این موارد نیز مقطعی است.
هوا که کمی بهتر شد باز روز از نو روزی از نو . همچنان خودروهای دودزا در شهر خواهند چرخید و کارخانه های تولیدکننده آلودگی هوا با رانت های‌شان دهان مقامات مسئول را خواهند بست . نیروگاه برق به جای گاز مازوت خواهد سوزاند.  بودجه ها ته  خواهد کشید و باز حضرات به خواب زمستانی خواهند رفت تا دوباره پاییز و زمستانی دیگر از راه برسد و مسئولان دوباره توپ آلودگی هوا را به سمت هم پرتاب کنند و دراین میان تنها چیزی که روی دست مردم خواهد ماند آمار مرگ‌ومیرهای ناشی از آلودگی هوا ست  که هیچ کس هیچ اقدام موثری برای کاهش آن انجام نمی دهد.
گویا از نظر مدیران استان و شهر تبریز تنها راهکار مقابله با آلودگی هوا تعطیلی مدارس است. آن هم مدارسی که اکثرا غیر حضوری هستند. از طرفی آقایان متوجه نیستند که بالا رفتن سطح آلاینده‌ها تنها روی قشر نوجوان جامعه تاثیرگذار نیست و تمام افراد جامعه را تحت تاثیر قرار می‌دهد. از طرف دیگر بدون شک ادامه یافتن تردد خودروهای تک‌سرنشین و فرسوده در شرایطی که اداره‌ها، کارخانه‌ها آلاینده فعالیت می‌کنند حجم آلاینده‌ها را افزایش خواهد داد و تنها تعطیل کردن  دو روزه که تمام سال مدارس هیچ تاثیری در کاهش آلودگی نخواهد داشت.
اجرای طرح ترافیکی زوج وفرد یکی دیگر از طرح هایی است که طی روزهای اخیر برای کاهش آلودگی هوا پیشنهاد شده است . این طرح هم تنها مزیتی که دارد این است که تا حدودی از بار ترافیکی خیابان های مرکزی شهر خواهد کاست و هیچ کمکی به کمتر شدن آلودگی نمی کند . زیرا آلودگی خودرو اصلا به پلاک ارتباطی ندارد به همین دلیل راهکار اصلی جلوگیری از ورود خودروهای آلوده به مناطق خاص است.
دوباره شمارش معکوس برای بارش برف برای رسیدن به نفس هایی سالم تر آغاز شده است. آن هم در شرایطی که هر روز می بینیم سوزاندن مازوت از سوی نیروگاه تبریز و سوخت بی کیفیت اتوموبیل ها و دودهای‌شان چقدر در آلودگی هوا نقش دارد! آن هم در حالی که طرح‌هایی مانند «فیلتر دوده» مسکوت مانده است . آن هم در حالی که مترو تبریز به عنوان ناوگان حمل و نقل عمومی که می تواند تاثیر زیادی در رفع آلودگی هوا داشته باشد، همچنان تق و لق فعالیت می کند.
متاسفانه عملکرد مدیران و مسئولین شهری در برخورد با بحران ها چنان است که ما هنوز پس از شنيدن خبر هر حادثه ای واتفاقی اولين چيزي که به ذهن‌مان مي رسد و درباره‌اش با يکديگر گفت‌ وگو مي‌کنيم مسئله‌ي غافلگيري مدیران ازجمند و در راس آن ستاد بحران است! مدیرانی که تکليف موجوديت و هويت شان نه با خودشان و نه با مردم و نه با فجايع به‌راستي روشن و واضح نيست.
به قول سهراب سپهری، کاش به جای این همه مدیرِ از دماغ فیل افتاده چند عدد درخت در خیابان ها می کاشتیم آن وقت نتیجه ای بهتر داشت. باور کنید همین مدیران برای امتحان هم که شده یک هفته و تنها یک هفته با هیچ چیزی کاری نداشته باشند ،بسیاری از مشکلات شهر حل خواهد شد. آقایان به جای حل مشکل، چیزی هم بر آن اضافه می کنند. در واقع مشکل خود این غضنفرهای خودی هستند و یکی باید آنها را یارگیری کند تا گل به خودی نزنند.

هادی دهقانی، نویسنده و روزنامه نگار
انتهای پیام/