این که در موضوع ایجاد یک وضعیت جدید برای ساکنان یک شهربدون‌توجه به سابقه ی موضوع از جانب اهالی، فقط به خواندن‌ مطالب گاها مجعول و بی پایه و اساس افراد کم‌اطلاع و برخی قضاوت های آمیخته با تعصب و دور از انصاف ایشان توجه کنیم، بی مهری نسبت به مردم است.
نگارنده ی سطور که متعلق به این شهر بوده و قریب سه دهه درگیر فعالیت های اجتماعی هستم، از نگاه یک باسمنجی به این‌موضوع نگاه کرده و یاد آور می شوم که بیان برخی حرف های پوپولیستی و شعاری از قبیل هویت خواهی و پس گرفتن زمین ها و یا ذکر برخی اطلاعات غلط تاریخی بی اساس در قالب روخوانی از متون ناصحیح، از طرف اعضای محترم شورای شهر باسمنج را دور از جایگاه بالای اهالی فرهیخته و با فرهنگ  این‌شهر دانسته و رعایت حال مخاطبان را از این آقایان خواستارم.  
معلوم‌ نیست این عزیزان اطلاعات غیرواقع را با چه منظوری به خورد مردم‌ میدهند؟! اینگونه حرف ها همانقدر آزاردهنده هستند که اظهارات برخی  مدیران شهر تبریز که وضعیت شهروندان‌ محترم‌ باسمنجی را کمتر درک‌ می کنند! واقعا شورای فعلی باسمنج که به دلیل حاشیه های عیان‌ انتخابات این دوره با مشکل مقبولیت از طرف اهالی هم‌ مواجه است با چه نیتی این اطلاعات نادرست را بیان‌ می کنند؟!
همگان، از جمله مسئولان شهری تبریز باید بپذیرند که مردم‌ منطقه ی باسمنج حق دارند از امکانات خوب بهره مند باشند و این‌ امر تا بحال با کندی محقق شده است و همجواری با تبریز تاثیر چشمگیری در زمینه ایجاد امکانات‌ شهری نداشته است.
اینکه شورای شهر باسمنج‌ در چنین‌ موضوع حساسی خود را تنها سخنگوی اهالی این شهر دانسته!
وجهه ی قانونی نداشته و ادعای کسب هویت با ایجاد بخش، امری کاملا نادرست بوده چرا که اهالی باسمنج دارای هویت اصیل بوده و هستند و معتقدند که ایجاد بخش براساس موقعیت فعلی چندان‌ فایده ای هم به حالشان نداشته و فقط به حفظ صندلی و موقعیت برخی افراد فرصت طلب کمک‌ می کند. معتقدیم عمل خلق الساعه ی مدیریت قبلی استان و شهرستان تبریز در استناد به طومار سه دهه پیش اهالی و ابلاغ بخش باسمنج را نسخه در مان مشکلات شهر خویش تلقی نکرده ضمن اینکه از منظر حقوق عامه و اساسی در موضوع به این‌ اهمیتی فقط تایید اعضای شورای شهر کافی نبوده و قانونا نظر سنجی عمومی هم‌ضروری است.
ماجرای آن طومار هم‌  از این قرار است که در سال ۷۶ مردم باسمنج به منظور ایجاد رشد در منطقه و با توجه به ظرفیت های موجود آن‌زمان از وزارت کشور در خواست تاسیس بخش را میکنند که متاسفانه با آن‌موافقت نشد که اگر چنین بود، ظرفیت خوبی برای منطقه ی ما محسوب می شد چرا که محدوده و حریم‌آن‌موقع از گردنه ی شبلی تا روستای فتح آباد (اول شهرک یا غچیان فعلی) را در بر میگرفت و می توانست با جذب سرمایه گذاری ها گره مشکلات مردم‌ را باز کند.
از آن زمان به بعد با گسترش شهر تبریز به سمت شرق و رونق شهرک سازی، شورای دور دوم باسمنج موافقت ضمنی با الحاق به تبریز را تحت شرایطی از جمله ایجاد زیر ساخت های مناسب شهری توسط شهرداری تبریز در مطقه ی باسمنج را می پذیرد ولی متاسفانه برخی اعضای شورای بعدی دوره های چهارم و پنجم این شهر بدلیل ترس از دست دادن صندلی شورا و منافع حاصل از  آن در منطقه، بدون توجه به خواست عمومی، ضمن ایجاد جو بد بینی کاذب نسبت به الحاق به تبریز و بدون‌هیچ‌توجیهی با صرف هزینه ی کلان از اعتبارات شهرداری باسمنج در دیوان عدالت اداری طرح دعوی کرده و زمینه ی این الحاق را از بین‌برده و در صدد زنده کردن طرح ایجاد بخش شدند که مربوط به سه دهه قبل و شرایط آن‌دوره بوده و اکنون تاریخ مصرف آن‌دیگر سپری شده بود.
در حال حاضر هم از این اقدام‌  کمترین استقبالی از طرف اهالی  نشده است.
 در واقع از نظر آگاهان حوزه تقسیمات کشوری و شهری، ایجاد بخشداری هیچ‌نفعی به شهر باسمنج‌نداشته بلکه بار مشکلات متعدد رو ستاهای اطراف راهم‌بر دوش این شهر خواهد گذاشت، البته برای گروه هایی که اقدامات غیر قانونی از قبیل ساخت و ساز و زمین‌خواری و ...انجام‌می دهند این طرح‌ بی فایده  نیست.
مردم‌باسمنج در وضعیت اخیر باید با لحاظ تمامی شرایط و به دور از حاشیه های زائد، از طرق کاملا قانونی و مدنی خواست واقعی خود را در این‌موضوع از مدیریت عالی و جهادی استان مطرح و تصمیم‌گیری نمایند.
اگر خواست اهالی به الحاق بود، در وضعیت فعلی، شورای شهر تبریز باید با ایجاد امکانات بیشتر و نوعی تضمین، زمینه ی الحاق باسمنج را فراهم نموده و شهرداری منطقه ی شرق را بنام شهرداری منطقه ی باسمنج ایجاد و با اجرای طرح های شهری از قبیل اتصال مترو خاوران به باسمنج و باز تعریف طر ح های عمران شهری در این‌منطقه، ضمن‌تعامل با مدیریت عالی استان و  اصلاح طرح، این بخشداری به مرکزیت منطقه ی دیگری تاسیس شده تا از حجم کار فرمانداری شهرستان هم‌کاسته شود.

محمد باقر واصلی باسمنج - فعال حقوق عمومی
انتهای پیام/