نصر: در دنیای ارتباطات هنوز هستند مدیرانی که کمترین اطلاعی از نقش رسانه و قدرت قلم ندارند.

17 مرداد روز خبرنگار است، روزی که شهید محمود صارمی خبرنگار ایرانی و مسئول دفتر خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران در مزارشریف افغانستان به شهادت رسید، صارمی در شرايطي که اين كشور درگير جنگ‌هاي داخلي بود و به‌ خوبي مي‌دانست در اين سرزمين آشوب‌زده خطر به اسارت درآمدن و حتي شهادت وجود دارد اما برحسب وظيفه، رسالت و تكليف اين راه را انتخاب كرد، تنها سلاح او ايمان و قلمش بود.
محمود صارمي به‌همراه ديپلمات‌هاي کنسولگري جمهوري اسلامي در هفدهم مردادماه ۱۳۷۷، غريب و بي‌گناه در زيرزمين كنسولگري ايران به‌شکلي فجيع و با بي‌رحمي تمام به‌وسيله پيشرفته‌ترين سلاح‌هاي آمريكايي توسط تروريست‌هاي طالبان به رگبار مسلسل بسته شد و به صف ره‌پويان قافله قلم‌داران شهيد پيوست.
در ایران، هر ساله به بهانه 17 مرداد مدیران و مسئولان با حضور در کنار خبرنگاران و تبریک ها و شادباش های گذرا از آنها تجلیل می کنند و در کنار همین مدیران دولتی و خصوصی برخی نیز رسانه ها و خبرنگاران را تهدید می کنند، این در حالی است که بی شک خبرنگاران قشر مظلوم جامعه اند.
جامعه ای که در آن رسانه‌ها به عنوان رکن چهارم دموکراسی اند و انعکاس و بازتاب حقایق و واقعیت‌ها در جامعه مرهون تلاش‌های بی‌وقفه اصحاب رسانه است، متاسفانه برخی مدیران که از سواد کافی برخوردار نیستند خبرنگار را به عنوان عنصری مخرب برای مجموعه خود می‌دانند در حالیکه از قلم خبرنگار و قدرت رسانه بی خبرند.
اطلاع رسانی و حضور خبرنگار یک ضرورت است که باید همراه با سرعت، دقت و صیانت باشد، یک روز بدون خبرنگار مانند یک روز بدون اکسیژن است.
خبرنگاران تمام تلاش خود را به کار می گیرند تا بتوانند آنچه در محیط و پیرامون خود می گذرد را مخابره کنند اگر چه بعضی اوقات این اجازه داده نمی شود و آن زمان سینه خبرنگار پر از دردی ست که هیچ وقت التیام نمی یابد، همه چیز را می‌بیند و می داند اما جرات گفتن ندارد، دل خبرنگار پر است از درد جامعه!
حاکمان اگر بپذیرند حتی خبرنگاری که برخلاف میل آنها فعالیت می‌کند، تلاشش معطوف به اصلاح و کاهش فساد در جامعه خواهد شد، آن وقت شاید ما کمتر شاهد برخوردهای سلبی نهادهای نظارتی و کنترلی با جامعه خبرنگاران خواهیم بود.
همکاران عزيزم، قلم تان پایدار باد!
انتهای پیام/