به گزارش نصر، خیاوان یا خیابان یکی از کوی‌های قدیمی شهر تبریز است. این کوی مرکز فرماندهی جنبش‌های تحت فرمان باقرخان در هنگام مشروطه بوده‌ و سهم به‌سزایی در پیروزی این انقلاب داشته‌است.
کوی خیابان به‌طور تقریبی از سوی شمال به رودخانهٔ میدان چایی، از سوی جنوب به کوی غیاث (قیاس) و کوی مارالان، از سوی جنوب باختری به باغشمال، از سوی جنوب خاوری به کوی زعفرانیه، از سوی خاور به دروازه تهران، از سوی باختر به کوی نوبر و خیابان ارتش و میدان ساعت و از سوی شمال باختری به بازار تبریز محدود شده است.
 

 

از جمله بخش‌ها و کوچه‌های این کوی می‌توان از دمشقیه (گوموش قیه)، دالان میرزا رضا، بازارچه خیابان، دمیرقاپی (درب خیابان)، قوللار کوچه‌سی، کلانتر کوچه، بازار میرزا نصرالله، کوی دلخون، میرچوپان، قره‌باغلی‌لار، کوی شهید جدیری (حلیمه سازاندا)، تپه‌لی باغ، کوچه سیّدلر، کوچه سیّدزاده، کوچه بالاحمام، کوچه میرزا سلمان حکیم، میدان چوپور، کوچه کریمخان (خان)، کوچه صدر و کوچهٔ سالار نام برد.
 

میدان قطب مرکز این کوی شناخته می‌شود که اهالی آن را «قورد میدانی» می‌نامند.
 

از مساجد معروف محلهٔ خیابان نیز که برخی از آنها جنبهٔ تاریخی و جهانی دارند می‌توان از مسجد کبود، مسجد کریم خان، مسجد سالار، مسجد حاج احمد، مسجد چوپور، مسجد آیت‌الله شهیدی (میرزا سلمان حکیم) و مسجد بازارچه نام برد.
 

آب اصلی این محله بزرگ از قنات زبیده خاتون فراهم می‌شد که حفر آن را به زبیده خاتون عیال هارون‌الرشید خلیفه عباسی نسبت می‌دهند.
 

باقرخان از پیشوایان و مبارزان جنبش مشروطه ایران و شیخ محمد خیابانی از این کوی بوده‌اند.



انتهای پیام/