اکثر محققان معتقدند که بازتاب های شوم این بحران دردناک به طور روزافزون در حال افزایش است و زندگی فردی و اجتماعی را مورد هجوم قرار می دهد. جامعه شناسان می کوشند تا سیر پدیدآیی این پدیده را در سطح اجتماعی مورد بررسی قرار دهند، به طوری که آسیب شناسان اجتماعی به طلاق به عنوان یکی از عوامل پدیدآورنده ی دسته ای از انحرافات اجتماعی می نگرند.
با توجه به اینکه طلاق پیامدهای متعدد منفی از جمله به خطر افتادن سلامت روانی زوج ها و فرزندانشان، میزان تصادفات منجر به مرگ، شیوع فزاینده بیماری های جسمی، خود کشی و قتل برای زوجین و خطر افسردگی، انزوا، مشکلات سلامتی و عملکرد تحصیلی پایین برای فرزندان به همراه دارد؛ همچنین نتایج و آمار بالای طلاق، اهمیت و ضرورت برنامه های مداخله ای روان شناسی از جمله آموزش مهارت های زندگی را برای کاهش اثرات مخرب ناسازگاری زناشویی و کاهش میزان طلاق مطرح می سازد، به ویژه اجرای چنین مداخلاتی در مراحلی که زوج ها هنوز به نارضایتی کامل زناشویی نرسیده اند و در مراحل اولیه ناسازگاری قرار دارند، امری ضروری به نظر می رسد.
در دهه های اخیر ایران از یک جامعه سنتی به جامعه ای مدرن تبدیل شده است؛ درحالی که در خانواده، کماکان تعارضات بین سیستم ارزشی سنتی و مدرن موجب بروزمشکلاتی برای آنها شده و خانواده به عنوان بخش اصلی جامعه تحت تاثیر این انتقال قرار گرفته است. افزایش سن ازدواج، افزایش میزان طلاق، تغییر جمعیت خانواده، افزایش سطح آموزش و مشارکت اجتماعی زنان، تغییر نقش همسران و تعاملات اجتماعی شان از جمله تغییرات اخیرو چالش های خانواده های ایرانی است که در ابعاد مختلف زندگی آنها تأثیر گذاشته است. یکی از مهم ترین عواملی که بر بقا، دوام و رشد خانواده اثر می گذارد، روابط سالم ومبتنی برسازگاری و تفاهیم بین اعضا، به خصوص زن و شوهراست. روابط زناشوی رضایت بخش، زیربنای عملکرد خوب خانواده است و باعث رشد شایستگی و توانایی سازگاری و انطباق دربین اعضای خانواده می شود.
از طرفی در طول زندگی مشترک، سازگار زناشویی بر کیفیت عملکرد والدین، طول عمر، میزان سلامت، رضایت از زندگی، میزان احساس تنهایی، رشد و تربیت فرزندان، روابط اجتماعی و گرایش به انحرافات اجتماع تاثیر دارد.
بررسی عوامل موثر در نارضایتی زناشویی از این جهت حائز اهمیت است که رضایت فرد از زندگی زناشویی بخش مهمی از سلامت فردی محسوب می گردد و مشکلات زناشویی با مفاهیم مختلفی مانند تعارض، ناسازگاری و نارضایتی زناشویی معرفی می شوند و تعاریض، کارکردی طبیعی در سیستم زوجی است و حاصل وجود تفاوت های فردی است. ناسازگاری و نارضایتی نیز مفاهیمی هستند که با تعارض رابطه دارند بدین معنی که با افزایش تعارض در ارتباط های زوجی، ناسازگاری افزایش یافته، نارضایتی بیشتری حاصل می شود به علاوه این مشکلات، از مقدمات طلاق محسوب می شوند.
رضایت زناشویی، جهت گیری و نگرش مثبت زوجین را نسبت به جنبه های گوناگون زندگی زناشویی نشان می دهد. کاهش یا فقدان رضایت زناشویی، یکی از مهم ترین علل مراجعه زوج های متقاضی طلاق به مشاوران و درمانگران خانواده می باشد. ناهنجاری های خانواده و زندگی زناشویی از عوامل خطرساز بروز آسیب های روان شناختی در زوجین و فرزندان آنهاست و نظام خانواده را که در واقع زیربنای جامعه سالم است، مورد تهدید قرار می دهد. از طرف دیگر با پیچیده¬تر شدن جوامع و روابط انسانی، ضرورت یافتن ابزارهای نظری و کاربردی متنوع که با پیشرفت ها و تحقیقات علمی روز دنیا هماهنگی داشته باشد، روز به روز بیشتر احساس می شود. با این وجود پژوهش های انجام شده در حوزه آموزش مهارت های زندگی در جامعه ایرانی محدود و ناکافی به نظر می رسد. باتوجه به تاثیر انکارناپذیر طلاق به عنوان معتبرترین شاخص نارضایتی در روابط زناشویی زوجین می توان بیان داشت که زوجین متقاضی طلاق به دلیل اینکه از آموزش مدون و مفیدی در زمینه ی برقراری ارتباط موثر با سایر افراد به خصوص همسران خود، بهره مند نیستند، در آستانه فروپاشی نظام زناشویی قرار می گیرند.

فرزانه شقاقی
انتهای پیام/