در قبال هر حقی که ما در شهرمان داریم و از دیگران طلب می کنیم، مسئولیتی نیز بر عهده ماست، نمی شود انتظار جمع آوری منظم زباله شهری و مرتب بودن خیابانها و کوچه هایمان را داشته باشیم و خود زباله هایمان را از خودرو و خانه مان به بیرون پرتاب کنیم؛ نمی توانیم انتظار احترام به شخصیتمان را داشته باشیم و خودمان به دیگران توهین کنیم و زور بگوییم.
از قدیم گفته اند «دست بالای دست بسیار است» و «از هر دست که بدهی از آن دست می گیری». بنابراین تصور عدالت و برابری، بدون رعایت لوازم آن از طرف مسئولان و مردم، امری ناممکن است؛ ما باید به این باور برسیم که سرنوشت شهر تبریز با سرنوشت تک تک ما گره خورده است و اگر بی عدالتی، تبعیض و رنج در بخشی از این شهر وجود داشته باشد، روزی مانند سرطان، همه جای شهر و دامن همه ما را فرا خواهد گرفت؛ ما بدون رعایت عدالت، به پیشرفت دست نخواهیم یافت؛ ممکن است برخی پشت چهاردیواری خود باغ و استخر داشته باشند، ولی بدون آبادانی همه بخشها و محلات این شهر، این خوشبختی و رفاه، رو به زوال و نابودی خواهد بود و دوامی نخواهد داشت؛ برعکس اگر ما رفاه و خوشبختی را برای همه مردم تبریز بخواهیم، در آنصورت هم عادلانه رفتار خواهیم کرد و هم عاقبت خود و فرزندان خودمان را تضمین خواهیم کرد. زندگی در جزیره‌ تنهایی رفاه، خوشبختی نخواهد آورد. برای آینده فرزندانمان هم که شده، آستینها را برای آبادانی تمامی تبریز و رفاه همه مردمانش بالا بزنیم.

جواد فتحی؛ کاندیدای ششمین دوره شورای اسلامی کلانشهر تبریز کد: ۱۸۴۷
انتهای پیام/