سرمایه نمادین، آن چیزی است که انسان نیمه گم شده خود را در آن جست و جو می‌کند و برای دارنده و خود آن چیز احترام قائل است و به عبارتی این سرمایه برخاسته از نیازهای اجتماعی، احترام و کمال انسانی است.
سرمایه نمادین، به نوعی سرمایه انکار شده است.
این سرمایه جز در احترام، بازشناسی، باور، اعتبار و اعتماد دیگران وجود خارجی پیدا نمی‌کند و تا زمانی که باور دیگران به وجود آن را به همراه نداشته باشد، نمی‌تواند دوام بیاورد. اما از سوی دیگر، در صورت وجود آن، اعتماد و پذیرش از سوی همگان شخص به مشروعیت‌های گوناگون دست می‌یابد.
متاسفانه در سال‌های گذشته به سرمایه‌های نمادین تبریز، آنچنان که باید توجهی نشده است؛ چه معلمان و استادان حرفه و صنعت که در گذشته از اعتباری ویژه نزد همگان برخوردار بودند و امروز با تغییر سبک زندگی و بسط نگاه سرمایه‌سالارانه، جایگاه اجتماعی متزلزلی پیدا کرده‌اند؛  چه بسا خیابان‌هایی که با بهانه کاهش ترافیک موجب تخریب خانه‌ها و مدارس دوران کودکی و نوجوانی ما شده‌اند و چه کوچه‌ها و محله‌هایی که با نوسازی (و در اصل کلنگی‌سازی) هویت اصیل خود را از دست داده‌اند و چه نمادها و نمودهایی که زبان گویای تاریخ و فرهنگ ما هستند و با نامگذاری‌های نامربوط، ارتباط خود را با گذشته و با بطن جامعه از دست داده‌اند.
برای بازیابی ارزش‌ها و سرمایه‌های نمادین شهرمان تبریز، باید اقتصاد شهرمان، فرهنگ متعالی شهرمان و ارزشهای بنیادین آن‌را پاس بداریم.

جواد فتحی؛ کاندیدای ششمین دوره شورای اسلامی شهر تبریز (کد انتخاباتی ۱۸۴۷)
انتهای پیام/