امسال هم به منوال دوره‌های قبلی انتخابات شورای شهر تبریز، خرق عادت نشد و چند نفر از کاندیداهایی که حرف و حدیث‌‌های زیادی پشت سرشان وجود داشت، با تایید صلاحیت از تهران به میدان رقابت‌های انتخاباتی برگشتند. مگر قرار نبود شورا تجلی مردم‌سالاری باشد و نقش پارلمان محلی را ایفا کند تا زمینه برای تمرکززدایی در تصمیم سازی و مدیریت کشور فراهم شود و مردم بی‌واسطه به حقوق خود برسند، پس چطور شده که در هر دوره از انتخابات شوراهای تبریز شاهد این اعمال نفوذهای مشکوک و شائبه برانگیز به نفع یک سری از اسامی خاص و تکراری هستیم، آن هم از تهران؟!
تبریزِ من، شهری است که اولین شهرداری و شورای شهر را برای ایران به ارمغان آورد، آن هم در معنای واقعی و اصیل آن. شهری که که وقتی در کشاکش انقلاب مشروطه همه شهرهای ایران از جمله تهران تسلیم استبداد شدند، سرخم نیاورد و بار یک مملکت را به تنهایی به دوش کشید، در دوران استبداد صغیر، انجمن این شهر، جای مجلس ملی را که در تهران به توپ بسته شده بود را گرفت. این تاکید از جهت ایجاد دوگانه تهران و تبریز نیست، حرف من متوجه جدال حق و ناحق است. می‌خواهم با یادآوری تاریخ درخشان تبریز بگویم، مردم این شهر هیچ‌گاه در جدال حق و ناحق، حتی به زور سرنیزه هم از مسیر حق‌مداری منحرف نشده‌ و از سرِ غیرت و حمیت اجازه نداده‌اند که حق مردم ایران هم، پایمال شود. به‌عبارتی خاک خوردیم، خاک ندادیم.
اعتبار  حساب این اسامی تکراری خیلی‌وقت است که خالی شده، اما هنوز هم دارند از جیب مردم خرج می‌کنند! حال وقت آن رسیده، تبریز چهره واقعی خود را نشان دهد و حق‌مداری‌اش را در عمل ثابت کند. اگر باور داریم برخی از این افراد به ناحق در دقیقه 90 در تهران نمره قبولی گرفته‌اند، باید در آزمون تبریز رفوزه‌شان کنیم. وقت آن رسیده، که چک بی‌محل صادرشده به‌نام این افراد را برگشت بزنیم.

به قلم حامد آصفی؛ کاندیدای ششمین دوره انتخابات شورای اسلامی شهر تبریز(کد انتخاباتی 1182)
انتهای پیام/