شما ببینید، مدیریت جوانان چگونه دنیا را زیر و رو کرد. چرا راه دور برویم؛ پریسا تبریز که اصالتی تبریزی دارد، در 24 سالگی در راس شرکت گوگل غول فناوری دنیا قرار می‌گیرد و عنوان شاهزاده امنیت را کسب می‌کند و مجله فوربس او را یکی از 30 چهره برتر تکنولوژی دنیا می‌نامد. یا مارک زاکربرگ که در دوران دانشجویی و در سن 20 سالگی فیس‌بوک را راه می‌اندازد و حالا یکی از تاثیرگذارترین افراد جهان است؛ مریم میرزاخانی در اوج جوانی، اولین ایرانی و تنها زن برنده مدال جهانی فیلدز در ریاضیات می‌شود و افتخاری بزرگ برای ایران رقم می‌زند.
این تاثیر و تحول جوانان محدود به عرصه علوم و تکنولوژی نیست و حتی در سیاست هم مشهود است. چهره رهبران سیاسی دنیا در طی چندسال گذشته بسیار جوان شده، که مطرح‌ترین‌شان جاستین ترودر نخست‌وزیر کانادا و سانا مارین نخست‌ویز فنلاند است که در موضوع مدیریت کرونا عملکرد موفقی داشت. با توجه به این تجربه‌های موفق در سطح دنیا، حال این سئوال پیش می‎آید که چرا مسئولین از این ظرفیت جوانان غافلند و به آن‌ها اعتماد نمی‌کنند؟
چرا آن‌زمانی که جوانان روی مین می‌رفتند و راه را برای شما هموار می‌کردند، برچسب «بی‎تجربه» و «خام» به آن‌ها نمی‌زدید؟ یعنی این میزهای ریاست و کیاست تا این حد برای شما جذاب و دلرباست که حاضر نیستید تن به واقعیت‌های روز دنیا دهید؟!
حال‌که جوانان دیروز به جوانان امروز میدان نمی‌دهند، این وظیفه نسل جوان کنونی است که همتی کند و در جهت رسیدن به مطالبات و خواسته‌های خود که یکی از مهم‌ترین‌شان برخورداری از شهری مدرن و لذت بردن از زیبایی‌های زندگی است، وارد گود شود. مسلماً حضور نسل جوان برای تزریق ایده‌های نو، بسترسازی برای تغییرات رو به جلو و همگام‌سازی با آخرین تحولات روز دنیا امری حیاتی است.  

به قلم حامد آصفی
انتهای پیام/