نصر: عضو هیئت علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز، با بیان این‌که کشاورزی در ایران نمی‌تواند محور توسعه شود، اظهار کرد: خودکفایی در تولید بسیاری از محصولات منطقی و اقتصادی نیست، منابع آبی در وضعیت نامناسبی قرار دارد و تولید نکردن محصولات بسیار به صرفه‌تر است.

به گزارش نصر به نقل از ایسنا، جواد حسین زاد در گفت”وگویی اظهار کرد: در صورت ادامه وضعیت کنونی نامناسب آب، در 20 الی 30 سال آینده مشکل آب بسیار مهمتر می”شود و برای پیشگیری از مشکلات آتی باید با استفاده از تکنولوژی، آب با بازدهی و راندمان بالا مصرف شود.

وی با تاکید بر اهمیت کسب سود در فعالیت”های کشاورزی، گفت: تمامی واحدها، کارگاه”ها و کارخانه”ها فقط در صورت سودآور بودن تولید، به فعالیت خود ادامه می”دهند تا بازدهی لازم جهت تشویق افراد برای درآمدزایی ایجاد شود و این امر زمینه را برای رونق تولید و توسعه”ی کشور فراهم می”کند.

وی با تاکید بر این” که توسعه بدون تولید میسر نمی”شود، افزود: تولید هر محصولی که هزینه”های تولیدآن بالا بوده و باعث نابودی منابع کشور شود، فقط یک ضرر است که در آینده گریبان نسل”های بعدی را می”گیرد.

حسین زاد با اشاره به کمبود منابعی هم”چون آب و خاک در دنیا، بر لزوم تخصیص بهینه”ی این منابع در بین فعالیت”های مختلف کشاورزی تاکید کرد و افزود: نگاه و عملکرد اقتصادی به کشاورزی امری ضروری بوده که در صورت عملی نشدن آن، در بلند مدت و میان مدت شاهد هدر رفت منابع کشور و تولید محصولات بی صرفه خواهیم بود.

وی با اشاره به زحمات بالای استخراج آب و ارزش این منبع خدادادی، گفت: بهای آب در برخی نقاط کشور مانند آذربایجان شرقی، حداقل پنج هزار تومان در هر متر مکعب آب محاسبه می”شود اما ممکن است محصول تولیدی از هر متر مکعب آب به بهای دویست تومن به فروش برسد که تامین کننده حداقل هزینه برآورد شده برای به دست آوردن یک متر مکعب آب هم نمی”شود، استفاده آب در فعالیت”های بی ارزش کشاورزی تبعاتی مانند رانش زمین یا بیایان زایی را در پی خواهد داشت.

وی با تاکید بر این”که سهم صادرات محصولات کشاورزی نسبت به پتانسیل کشور بسیار اندک است، اظهار کرد: در بیشتر زمین”های دیم کشور، حدود 500 الی 600 کیلوگرم گندم در هر هکتار از زمین تولید می”شود و در زمین”های آبی این تعداد به 3 الی 3.5 تن می”رسد که این تولید، اقتصادی نبوده و فقط باعث هدر رفت منابع می”شود.

عضو هیئت علمی دانشکده کشاورزی در دانشگاه تبریز با بیان این”که واردات محصولات کشاورزی کشور خیلی حساب شده نیست، گفت: محصولاتی مانند آناناس که هزینه”های تولید بالایی دارند را می”توان وارد کرده و محصولاتی با هزینه تولید اندک را در داخل کشور تولید کرد اما با این وجود در بسیاری از مواقع، وارد کردن برخی محصولات کشاورزی هم”چون پرتقال همزمان با برداشت همان محصول در داخل کشور انجام می شود.

وی با تاکید بر این”که صادرات خوب، تعامل خوبی با سایر کشورها را می”طلبد، بیان کرد: برای داشتن صادرات مطلوب باید کمیت و کیفیت محصولات کشاورزی مطابق با استاندارد صادرات جهانی باشد، از سوی دیگر اقتصاد ایران در شرایط کنونی به مسائل سیاسی گره خورده که باعث مشکلات بسیاری در این حوزه شده است.

وی با بیان این”که بازارهای محصولات کشاورزی رقابتی هستند، گفت: عرضه”ی محصولاتی با کیفیت بالا، بسته بندی خوب و قیمت ارزان تر، خریداران زیادی را جلب می”کند، از سویی صادرکردن نیاز کشور باعث کاهش عرضه محصول و افزایش بسیار بالای قیمت محصول در داخل کشور می”شود که در برخی موارد شاهد این امر در کشور هستیم.

حسین زاد افزود: دشت”های ممنوعه”ای در بسیاری از مناطق ایران وجود دارد که تراز آب زیرزمین در این مناطق به طور متوسط 5 الی 6 متر پایین تر از آستانه بحرانی است که این امر خسارتی بیش از یک زلزله هفت ریشتری را در پی دارد.

وی در خصوص بحران آبی کشور گفت: این امر فقط در خصوص کمبود مقدار آب نیست و تبعاتی بعدی هم”چون نشست زمین”، رانش زمین”، بیابان زایی، گردوغبار و ریزگردها مشکلات دیگری را ایجاد می”کند، تخلیه آبخانه”ها و خشکی آب”های سطحی تبعات برگشت ناپذیر درمحیط زیست خواهد داشت.

وی افزود: برداشت نکردن در برخی از نقاط کشور بسیار به صرفه است اما این امر باعث بیکاری برخی کشاورزان می”شود که باید در خصوص آنان فکر دیگری بکنیم، بازدهی آب در بخش کشاورزی به طور متوسط  30 الی 35 درصد بوده که به عبارت دیگر  65 درصد از مقادیر آب مصرفی در زمین”های کشاورزی هدر می”رود.  

حسین زاد با اشاره به اقلیم خشک و نیمه خشک کشور، گفت: مصرف چهار هزار متر مکعب آب برای تولید سه تن  گندم قطعا غیرعقلانی است، دلیل ندارد که در تولید بسیاری از محصولات کشاورزی خودکفا شویم زیرا به صرفه و اقتصادی نیست.

وی در خصوص خودکفایی گندم، اظهار کرد: امکانات و منابع آبی بسیاری در راستای خودکفایی گندم به هدر رفت که در این راستا همراه با نابودی منابع آبی و خاکی، تولید بسیاری از محصولات دیگر کاهش یافت زیرا به هیچ وجه ایده درست و اقتصادی نبود.

وی افزود: با وجود هزینه”های بالای واردات گندم باید در راستای خودکفایی به پتانسیل”های منابع آبی کشور هم توجه داشت.

عضو هیئت علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز در خصوص دلیل قطعه قطعه شدن زمین”های کشاورزی، گفت: زمین”های کشاورزی از قوانین ارثی تبعیت می”کرد، به خاطر غیرمکانیزه بودن فعالیت”های کشاورزی، استفاده از زمین”های کشاورزی کوچک به صرفه”تر بود، در برخی از مناطق روستایی، زمین”ها بیشتر از آنچه که باید قطعه قطعه می”شوند که هزینه”ی زیادی برای مدیریت این تعداد زمین” لازم است و با افزایش تعداد قطعات، زمین”ها در بین مرزها از بین می”رود. 

وی در خصوص ماشین آلات مورد استفاده در بخش کشاورزی ایران، اظهار کرد: این ماشین آلات بیشتر برای استفاده در زمین”های وسیع کشاورزی هم”چون کانادا و آمریکا با مساحتی بالغ بر  50 هکتاری مناسب هستند که استفاده از آن برای زمین”های کوچک خیلی به صرفه نیست که در این راستا باید ابزارآلات را به تناسب زمین”ها استفاده کنیم.

وی در خصوص هوشمندسازی کشاورزی گفت: این اقدام برای کشاورزی کشور اولویت ندارد.

انتهای پیام/