یکی از خطاطان بزرگ قرن ۱۷ میلادی میر محمد ابن حسین سیفی قزوینی است که به عنوان ستون دولت معروف بوده و در میان مردم به عمادالملک مشہور گردیده است . میرعماد در سال ۱۵۵۳/۴ میلادی در شهر قزوین دیده به جهان گشود. او دوران کوچکی و جوانی خود را در تبریز گذراند و رسم الخط نستعلیق را در نزد استاد ماهر خطاط بزرگ مولانا محمدحسین تبریزی فرا گرفت. میرعماد یکی از شاگردان دوست داشتنی استاد بود و کمی مانده بود که از میرعماد خواهش کند که هنر قلم او را در اشعار مدیحه خود به نظم بکشد.
پس از آن که آذربایجان از طرف ترک های عثمانی اشغال گردید میرعماد بسیاری از مناطقی که به امپریالیسم داخل شده بودند مسافرت نموده بعد به مکه رفته و پس از بازگشت به وطن برای خدمت پیش فرهادخان می رود و بعد از مرگ او (۱۵۹۹) میلادی به گیلان رفته و باز به قزوین برمی گردد و در آن جا به تعليم خطاطی می پردازد و پس از کوتاه زمانی به اصفهان پایتخت صفویان آمده برای خدمت در سرای شاه اشتغال می ورزد. ليكن هنرمند با اوضاع سرای سازش نداشته و آن جا را ترک نموده دوباره به قزوین برمی گردد و تعليم خطاطی را از سر می گیرد.
اعتراضات او به رفتار سرای و سیاست شاه عباس برای از میان برداشتن خصومت های دینی به سبب جنگ های خونین پی در پی میان ترک های عثمانی با حكمداران ازبک معوق می ماند ليكن از نظرها دور نمی ماند.
شاه عباس مقصودبیگ سرکرده شاهسون های قزوین را فرا خوانده و این کار را به او واگذار می کند. راستی کسی پیدا نمی شود که این خصومت ها را از میان بردارد و مرا خلاص کند و در عصر همين روز یعنی ۲۵ ژانویه سال ۱۹۱۵ میلادی جسد تکه پاره شده میرعماد در یکی از کوچه های قزوین پیدا می شود.
نمونه های خطی این هنرمند بزرگ زینت بخش بسیاری از کلکسیون های کتابداران جهان است و بعضی از آنها در سال ۱۹۹۲ میلادی در سانکت و پطربورگ منتشر گردیده است.
انتهای پیام/