به گزارش نصر، از گذشته‌ های دور تا به امروز بارها و بارها شاهد تعطیلی مدارس به دلایل مختلف اعم از جنگ، حوادث و بلایایی طبیعی و یا در سال ‌های اخیر آلودگی هوا بوده ‌ایم اما این موضوع هیچگاه سبب نشده تا آموزش فرزندان این سرزمین به عنوان آینده سازان ایران اسلامی با وقفه دچار شود. شیوع کرونا به عنوان یک اپیدمی جهانی این روزهای روی دیگری از این موضوع را به ویژه در حوزه آموزش و پرورش به نمایش گذاشته است.
از سوی دیگر این خانواده‌ ها هستند که پا به پای دانش ‌آموزانشان می ‌نشینند تا درس و مشقشان را پیگیری کنند. عده ‌ای به جای فرزندانشان مشق می ‌نویسند و برخی ‌های دیگر امتحان دانش‌ آموز را می‌ دهند. بعضی ‌های دیگر هم جای معلم را گرفته ‌اند تا جایی که حالا خانواده ‌ها به اهمیت مدرسه پی برده ‌اند و می ‌خواهند که بعد از واکسیناسیون هر چه زودتر مدارس باز شود.
در یک سال گذشته، اولین چالش آموزش آنلاین برای مادران شاغل است؛ شاید دغدغه مادران شاغل چند برابر مادران خانه ‌دار باشد. بزرگترین مشکل مادران شاغل مخصوصا مادرانی که دانش ‌آموز دوره ابتدایی دارند، همراه نبودن با فرزندشان در زمان آموزش مجازی است.
اگر پای درد و دل برخی از والدینی که صبح تا شب درگیر آموزش فرزندانشان هستند، بنشینید آن وقت است که با پوست و گوشت و استخوان سختی کار معلمی را درک خواهید کرد.

دانش‌آموزان وابسته والدین شدند
"سمیه" مادر آروین پرستار است؛ او روزهای سختی را در این یک سال کرونایی داشته است و درباره این سال تحصیلی مجازی می‌ گوید: از همان روزی که کرونا آمد درگیر کار در بیمارستان شدم. باید شیفت ‌های طولانی می ‌ماندم. از طرفی نگران بچه ‌ام بودم. اصلا نمی ‌دانستم چطور درس می ‌خواند. از همان پارسال که آموزش مجازی شد اولین و مهمترین دغدغه ‌ام درس و مشق بچه ‌ام بود. برای همین با محل کارم حرف زدم و بیشتر شیفت شب و عصرها به بیمارستان می ‌رفتم تا صبح‌ ها خودم بالا سر بچه ‌ام باشم. وقتی کنارش بودم می ‌فهمیدم که اصلا درس را متوجه نمی ‌شود. باید برایش چند بار توضیح دهم. الان هم صبح تا ظهر خانه هستم و تمام وقت خودم پیگیر درس و مشقش می‌ شوم.
سمیه ادامه داد: پسرم هر روز با من است و همین نرفتن به مدرسه موجب شده که به من وابسته شود. سال گذشته که مدرسه می ‌رفت خودکفاتر بود. حالا کارهای شخصی ‌اش را هم من باید انجام دهم. البته این مدل آموزش دانش‌آموز را خسته می ‌کند. یک وقت ‌هایی می ‌بینم که آنقدر سرش داخل تبلت است که چشم ‌هایش قرمز می ‌شود. او اصلا تحرک ندارد همیشه داخل خانه است. البته مهمترین موضوع هم این است که بچه ‌ها بیشتر وارد فضای مجازی می‌ شوند؛ من تا زمانی که خانه هستم تبلتش را چک می ‌کنم اما شب ‌ها که نیستم نمی ‌دانم به چه سایت‌ هایی سر می ‌زند.
سمیه می گوید: همه‌ اش می‌ گویم ای کاش کرونا تمام شود و مدارس باز شوند. این حرف من نیست حرف همه مادرهایی است که بچه ‌هایشان داخل خانه هستند و مدرسه نمی‌روند.

وقتی درس را متوجه نمی ‌شود عصبانی می ‌شوم و سرش داد می ‌زنم
"نفیسه" مادر پارسای کلاس هشتمی است. او هم شاغل است و هزار مشکل برای آموزش مجازی پسرش دارد. وی می گوید: زمانی دور کار بودم و کاملا آموزش پسرم را پیگیری می ‌کردم اما حالا چند روزی از صبح تا عصر سرکار هستم و نمی ‌دانم بچه ‌ام چطور درس می ‌خواند. در محل کارم که هستم دقیقه به دقیقه زنگ می ‌زنم تا مطمئن شوم درسش را خوانده یا اصلا از خواب بیدار شده و بامعلم دروس را پیش برده یا نه؟!
نفیسه ادامه داد: اصلا تمرکزی روی کارم ندارم. عصر هم که می‌روم خانه پای درس و مشقش هستم تازه می‌فهمم که هیچ کاری نکرده است. مدارس که باز بود خیالم راحت بود که تا ساعت 2 مدرسه است، اما حالا همه حواسم به خانه است. دیگر خسته و بی ‌حوصله شدم. بعضی روزها از صبح تا شب پای درس و مشق پسرم هستم. طاقتم کم شده وقتی درس را متوجه نمی ‌شود عصبانی می ‌شوم و سرش داد می ‌زنم، گاهی وقت ‌ها از صبح تا عصر و یا شب درگیر درس و مشق بچه ‌ام می ‌شوم، آرزوم حالا این شده که سریعتر واکسیناسیون انجام شود و مدارس باز شوند.
وی می گوید: یکی از مشکلات همیشگی این است که من باید از صبح تا شب بالای سرش بنشینم تا او درس و مشقش را انجام دهد.

دانش‌آموزان، آموزش مجازی را شوخی گرفتند
"زهرا" مادر ساغر که کلاس هفتمی است، می گوید: بچه ها امسال را به شوخی گرفتند. دانش‌آموزان انگیزه لازم را برای درس خواندن ندارند. چندین بار در روز تاکید می‌کنم که درس بخواند، اصلا حوصله درس خواندن را ندارد. مداوم می‌گوید خسته شدم. ما هم خسته شدیم دلم می‌ خواست مدرسه می ‌رفت. گرچه کلاس ‌های آنلاین دو حُسن دارد. اول اینکه معلم ‌ها در این مدل آموزش با بچه ‌ها بدرفتاری نمی ‌کنند، چون می ‌دانند یکی از اعضای خانواده‌ ها کنار فرزندش نشسته است. یعنی در کلاس‌ های مجازی معلمان به دانش‌ آموزان احترام می ‌گذارند. خوبی دیگر این کلاس ‌ها این بود که دخترم از دوستانش فاصله گرفته و همین دوری، روی اخلاقش تاثیرگذاشته و خیلی بهتر شده است. دخترم در سن بلوغ است و دوستانش رویش بسیار تاثیر می ‌گذارند؛ همین دور شدن از مدرسه موجب شده تا سالم رشد کنند.
او ادامه داد: این چند وقت بسیار آرام شده و رفتار بدی نداشته. با این حال باید قبول کنیم بچه‌ ها داخل مدرسه هیچ درسی یاد نمی‌ گیرند وای به حال اینکه آموزش ‌هایشان آنلاین باشد. معلم ‌ها در آموزش مجازی وقتی برای دانش ‌آموزان نمی ‌گذارند؛ معلم ریاضی فیلم دانلود می کند و داخل گروه می ‌گذارد. این کار را خودم هم می ‌توانم انجام دهم. برخی از درس‌ ها را واقعا باید بالای سرش باشم.

ناامن بودن فضای مجازی برای دانش‌آموزان
رقیه" مادر آرزو به نا امن بودن فضای مجازی برای کودکان اشاره کرد و می گوید: فضای مجازی برای کودکان ناامن است. پسرم کلاس اول است و خودم مراقبم تا وارد کانال یا سایتی نشود. مساله دیگرم این است که اصلا درس را جدی نمی‌ گیرد. نظم و انضباط را بچه ‌ها سر کلاس یاد می ‌گیرند و الان چون با معلمش ارتباط برقرار نکرده است تمام فیلم ‌ها و وویس‌ های معلمش را شوخی می ‌گیرد و فکر می ‌کند سرگرمی است؛ خودم معلمش هستم و از اول تا آخر مفاهیم را هر روز به او یاد می‌ دهم.
"سمانه" هم مادر محمد حسن 10 ساله است. او از ترس ‌هایش درباره فضای مجازی می‌گوید: از صبح تا شب دست بچه‌ ها گوشی است. هم بازی می ‌کند و هم در گروه ‌های مختلف با دوستانش حرف می ‌زند. درباره اینستاگرام از من پرسیده اما در خانه ما قواعدی وجود دارد که طبق همان تصمیم می ‌گیریم. اجازه اینستاگرام را ندادم و نمی ‌دهم اما میدانم که همین سخت گیری ها آن را مشتاق وکنجکاوتر خواهد کرد. متاسفانه یکی از بدی ‌های آموزش آنلاین این است که بچه ‌ها با شبکه ‌های هدفمند آشنا می‌ شوند.

خانواده ‌ها به جای دانش‌ آموزان مشق می ‌نویسند
البته این وضعیت فقط برای خانواده ‌ها نبوده و معلمان هم مشکلات خاص خود را داشتند. آن ها به جای رفتن به مدرسه در گوشه‌ ای از خانه می ‌نشینند؛ دوربین را روشن می ‌کنند و روی دیوار اتاق، وایت بردی برای آموزش مجازی می ‌گذارند تا بتوانند فیلم‌ های آموزشی را ضبط کنند.
یکی از همین معلم ‌ها "زهرا محمدزاده" معلم دبستانی در تبریز است. او درباره مشکلاتی که با خانواده ‌ها در این دوران داشته می‌گوید: آموزش در فضای مجازی موجب شده که اولیا دانش‌ آموزان کارهای دانش‌ آموزان را انجام دهند؛ آنها ویدئوها و فیلم ‌های آموزشی را می ‌بینند و بر اساس فهم خودشان به دانش‌آموزان آموزش می‌ دهند.
وی ادامه داد: برخی از خانواده ‌ها در کار آموزش دخالت می‌ کنند و برخی ‌های دیگر آموزش‌ های اشتباهی می ‌دهند. دانش‌ آموزان هم موضوعات را به گونه دیگر یاد می‌ گیرند.
او تاکید می‌ کند: بچه ‌ها داخل مدرسه نظم و انضباط بالایی داشتند، آن ها کنترل می‌ شدند و صبر و بردباری را تمرین می ‌کردند و یاد می‌ گرفتند که به نظر یکدیگر احترام بگذارند. اما در فضای مجازی کنترلی روی دانش‌ آموزان نداریم؛ دانش‌ آموز در خانه دراز کشیده و گوشی به دست حرف‌ های معلم را هم گوش می‌ کنند.
انتهای پیام/