به گزارش نصر، جواد میلانی در این گفتگو با اشاره به ماه‌های نخستین شیوع ویروس کرونا گفت: درحالی که از سال ۹۷ سازمان‌های مردم نهاد تحت تاثیر فشار اقتصادی بودند، با شیوع ویروس کرونا از اواخر سال ۹۸ برخی موارد تغییر اساسی کرد و مهمترین تغییر این بود که موسسات فرصت‌های لازم برای ارتباط با خیران را از دست دادند.
جواد میلانی با مقایسه‌ی سال ۹۸ و اوایل سال ۹۹ اظهار داشت: شاید بخشی از خیران باتوجه به شرایطی که پیش آمده بود توان مالی لازم برای حمایت از هر موسسه‌ی مد نظر خود را داشتند و تغییرات به میزان قابل توجهی نبود و اگر کل جامعه را در نظر بگیریم افت چندانی در این امر مشاهده نمی‌شد اما با شیوع ویروس کرونا، موسسات آن فرصتی را که در ارتباط با خیران و حتی مردم داشتند، خیلی تنگ‌تر از گذشته یافتند.
وی محدود شدن ابزارهای تامین منابع مالی را از جمله مواردی دانست که تحت تاثیر قطع شدن حلقه‌ی ارتباطات بوجود آمده بود و افزود: برخی از برنامه و طرح‌هایی که همواره اجرا می‌کردیم در اوایل سال ۹۹ تا ۷۰ درصد افت کردند و زمینه‌هایی وجود داشت که درآمدزایی خوبی را برای موسسه‌ی تسکین و سایر موسسات مشابه حوزه‌ی سلامت به همراه می‌آوردند اما بروز کرونا و بار روانی عجیب حاکم بر جامعه و شرایط حاصل از آن باعث شد بسیاری فراموش کنند که چنین مجموعه‌هایی وجود داشتند. خیلی راحت بگویم مردم نگران جان خود و حفظ آن بودند و این بار و فشار روانی یک سری از مسائل را از ذهن افراد پاک کرده بود.
وضعیت اقتصادی بسیاری از موسسات مردم نهاد در سال ۹۹ با مشکل مواجه شده
میلانی وضعیت اقتصادی بسیاری از موسسات مردم نهاد را در سال ۹۹ سخت و دشوار دانست و اظهار داشت: ماه‌های نخستین سال ۹۹ نقطه‌ی بحرانی برای مجموعه‌ی تسکین و تمامی مجموعه‌هایی که از آنها خبر داشتم بود و روزهای سختی را سپری کردند، چراکه بسیاری از موسسات، درآمدشان به طرز قابل چشمگیری کاهش پیدا کرده بود.
مدیرعامل موسسه‌ی خیریه‌ی «تسکین» به تحول تمام دنیا تحت تاثیر شیوع ویروس کرونا اشاره کرد و گفت: موسسات مردم نهاد نیز تحت تاثیر شرایط تحمیلی به جامعه متاثر شده‌اند و چاره‌ای جز تغییر رویه ندارند.
وی ادامه داد: با آنالیزی که از سه ماه نخست فعالیت مجموعه‌ی تسکین و وضعیت اقتصادی آن انجام شد، متوجه شدیم که با شرایط حاکم نمی‌شود ادامه داد و باتوجه به اینکه نمی‌توان نرمال شدن شرایط اقتصادی و جامعه را حداقل تا یک تا یک سال و نیم آینده پیش‌بینی کرد، تغییر روند در فعالیت‌ها و ارتباط با خیران را در دستور کار خود قرار دادیم و سعی کردیم تهدید را به فرصت تبدیل کنیم، هر چند که در شرایط موجود تهدیدی از طرف خیران وجود نداشت و تهدید آن شرایط اقتصادی بود که به جامعه تحمیل شده است.
میلانی طرح اهدای بخشی از هزینه‌های ترحیم را با توجه به اینکه مراسم‌ها در سال ۹۹ حذف شده بود، برای حمایت از درمان کودکان مبتلا به سرطان و تسکین روح خانواده متوفی از جمله اقداماتی عنوان کرد که در این مدت با استقبال خوبی مواجه شد.
وی همچنین با تاکید بر تولید محصولات و توسعه آن برای ایجاد منابع مالی مستقل گفت: توسعه‌ی محصولات تسکین از دیگر مواردی بود که در این مدت به آن توجه بیشتری کرده و اقدام به معرفی عروسک‌های تولیدی این مجموعه شد به نحوی که اتفاقات موثر و قابل توجهی در این راستا پیش آمد.
میلانی افزود: پس از ارتباط با خیران و مردم عادی و توجه دادن افکار به این موضوع که شرایط سخت کنونی برای افراد جامعه، برای کودکان مبتلا به سرطان به مراتب سخت‌تر و پیچیده‌تر است، عروسک‌های تسکین با استقبال چشمگیری مواجه شدند و بسیاری از افراد عروسک‌ها را خریداری کرده و به خود موسسه اهدا می‌کردند و تسکین نیز عروسک‌های اهدایی این عزیزان را به کودکان مبتلا به سرطان بستری در بیمارستان تقدیم می‌کرد.
وی با تاکید بر اینکه اگر سازمان‌های مردم نهاد به همان شیوه‌ی سنتی بخواهند پیش بروند در چند سال آینده یا پیشرفت نخواهند کرد یا به‌شدت فعالیت آنها محدود خواهد شد، اظهار داشت: در واقع جامعه به سمتی پیش می‌رود که شاید دیگر مردم امکان این را نداشته باشند، بخشی از درآمد خود را صرف امور خیریه بکنند که اگر می‌خواهیم سازمان مردم نهادی داشته باشیم که بتواند به فعالیت خود ادامه دهد و پیشرفت کند باید به سمت استقلال مالی و طرح‌های درآمدزا روی آوریم.
وی با بیان اینکه در واقع سازمان‌‌ها باید از این سیستم که به صورت مستقیم از مردم درآمد خود را تامین کنند، دور شوند، افزود: این درآمد باید به صورت غیر مستقیم با تولید کالا، کارآفرینی یا خدمتی باشد که جز این راه و پیروی از شیوه‌های سنتی پیشین در پنج سال آینده پیش‌بینی می‌شود با شکست کامل مواجه شوند.
میلانی کارآفرینی را برای موسسات مردم نهادی که همچون تسکین در حوزه‌ی سلامت و درمان هستند، حیاتی دانست و گفت: البته برنامه و حوزه کاری برخی از سازمان‌های مردم نهاد، حیاتی و وابسته به زمان نیست و در طولانی مدت می‌توانند اهداف خود را پیش ببرند اما برای مجموعه‌هایی همچون تسکین که بحث آن درمان و سلامت کودکان مبتلا به سرطان است، زمان یک فاکتور طلایی بوده و نمی‌توان زمان را برای تامین منابع مالی به عقب انداخت و چون نمی‌شود از کیفیت درمان کاست و یا زمان آن را به وقت دیگری موکول کرد از این رو موسساتی همچون تسکین باید از همین امروز باید به فکر طرح‌های کارآفرینی و استقلال مالی باشند.

یاسمین مولانا
انتهای پیام/