به گزارش نصر، قدیمی ترین تیم فوتبال آذربایجان و تبریز با بیش از ۵۰ سال سابقه فعالیت افتخارآمیز که زمانی رقیب سرسخت تراکتورسازی بود و یقه تیم های مدعی را می گرفت،  امروز حال و روز خوشی نداردو به واقع به سرگذشت تکراری سال های نه چندان دور خود بازگشته و در مسیر سقوط به دسته های پایین تر می باشد.
ماشین سازی تبریز که روزگاری مربیان و بازیکنان نامدارش با هواداران خاص و پرتعداد خود در فوتبال ایران و آذربایجان سرآمد بود، امروز به جایی رسیده که برای تیم های پایین جدولی هم زنگ تفریح شده و هر تیمی آرزوی رویارویی با این تیم فلک زده را دارند تا ۳ امتیاز را به راحتی آب خوردن کسب کنند.
آیا مالک و سران باشگاه ماشین سازی نگرانی هواداران برای سقوط به دسته یک را نمی بینند؟ و اگر متوجه عمق فاجعه هستند چرا کوچکترین حرکتی برای جلوگیری از بحران نهایی انجام نمی دهند؟ و اینکه چرا این تیم بزرگ و دارای اعتبار در فوتبال کشور را با نام های کوچک روز به روز کوچک تر می کنند؟
نام هایی همچون بیوک صباغ فقید، یوسف صدیق آزادی، عباس اسدزاده، حسن خانفام، مجید تشرفی، مرحوم علی مودت، مرحوم فیروز شیخ شایان، رحیم مه نمای اقدم، کیان طهماسبی، کاظم سیدعلیخانی، کیومرث پورفاضل، ولی حاتمی، احد شتربانی، حسن صادقیان و غلامرضا باغ آبادی گویای بزرگی و عظمت فوتبال ماشین سازی است. اندکی تامل در نام هایی همچون بیوک صباغ فقید، یوسف صدیق آزادی، عباس اسدزاده، حسن خانفام، مجید تشرفی، مرحوم علی مودت، مرحوم فیروز شیخ شایان، رحیم مه نمای اقدم، کیان طهماسبی، کاظم سیدعلیخانی، کیومرث پورفاضل، ولی حاتمی، احد شتربانی، حسن صادقیان، غلامرضا باغ آبادی، احد شیخ لاری، یعقوب گلشنی، علی اکبر استاد اسدی، محمد سالک جباری، ایوب اصغرخانی، جاوید شکری، سیدمحمد علوی، امیر داداش ضیائی، مهدی جعفرپور، علیرضا اکبرپور و ده ها نام دیگر می تواند گویای بزرگی و عظمت فوتبال ماشین سازی باشد.
حتی این تیم در بدترین وضعیت خود که حداقل طی یک دهه اخیر شاهد آن هستیم بازیکنانی بزرگی تحویل فوتبال ایران داده است که نمونه های عینی آن نفرات سال گذشته بودند که امروز در تیم های مختلف به ستاره های بی بدیل تبدیل شده اند.
با این اوصاف این تیم ریشه دار و پرهوادار امسال در وضعیت بحرانی روزگار سپری می کند، اما دریغ از کوچکترین توجه مسوولان آذربایجان شرقی به این تیم که تاریخ و شناسنامه فوتبال آذربایجان است؛ تیمی که بزرگان فوتبال کشور همچون مرحوم استاد حسین فکری، گارنیک محرابیان، مرحوم ناصر حجازی، ناصر ابراهیمی، مجید جهان پور، فرهاد کاظمی،  احد شیخ لاری و غلامرضا باغ آبادی و رسول خطیبی بر مسند سرمربیگری آن نشسته و افتخاراتی همچون بهترین تیم شهرستانی را به دست آوردند.
ماشین سازی تبریز از نخستین دوره لیگ تخت جمشید در فوتبال ایران حضور داشت و توانست در دوره های چهارم و پنجم این لیگ رتبه های نهم و دهم را کسب کند و در حالی که در دوره ششم جام تخت جمشید در رده پنجم قرار داشت به دلیل وقوع انقلاب این رقابت ها نیمه تمام رها شد و البته سبزهای تبریز فصل گذشته نیز با هدایت رسول خطیبی تا پایان دور رفت نتایج بسیار خوبی کسب کرد و اگر اختلاف بین مالک و سرمربی به وجود نمی آمد به طور قطع ماشین سازی فصل گذشته را با رتبه ای به مراتب بهتر از سیزدهمی به پایان می رساند.
نباید از نظر دور داشت که پس از انقلاب اسلامی به دلیل تعطیلی مسابقات باشگاهی در کشور، ماشین سازی تبریز به عنوان تیم اول تبریز در رقابت های باشگاه های این شهر حضور یافت و در طول ۹ دوره برگزاری آن توانست هفت عنوان قهرمانی، یک نایب قهرمانی و یک عنوان سومی را کسب کند و در این سال ها دیگر تیم بزرگ تبریز یعنی تراکتور همواره زیر سایه ماشین سازی قرار داشت.
ماشین سازی با شروع رقابت های باشگاهی کشور از سال ۱۳۶۹ به همراه تراکتورسازی نمایندگان آذربایجان در لیگ آزادگان بودند که در سال ۱۳۷۴ با سرمربیگری مرحوم ناصر حجازی با کسب رتبه پنجم به عنوان بهترین تیم شهرستانی انتخاب شد.
البته یک سال قبل از آن نیز ماشین سازی با مرحوم حسین فکری به عنوان تیم سوم گروه دو لیگ آزادگان رسیده بود که در آن دوره لیگ آزادگان در دو گروه برگزار می شد.
اما سرنوشت ماشین سازی از سال ۱۳۷۶ و با طرد این تیم توسط کارخانه، به گونه ای دیگر رقم خورد و سیر نزولی این تیم قدر و پرسابقه با سقوط به دسته های پایین تر آغاز شد.
نبود حمایت های مالی از سوی کارخانه ماشین سازی، بی توجهی مسوولان و به موازات آن توجه صرف به تراکتور  از جمله عوامل بروز بحران در قدیمی ترین تیم شمال غرب کشور بود. نبود حمایت های مالی از سوی کارخانه ماشین سازی، بی توجهی مسوولان و به موازات آن توجه صرف به تراکتور  از جمله عوامل بروز بحران در قدیمی ترین تیم شمال غرب کشور بود، به گونه ای که در سال ۸۳ به دلیل فشارهای مالی بر این تیم پرآوازه، زمزمه های انحلال آن نیز به گوش رسید.
در هر حال امروز ماشین سازی توسط مالک خصوصی اداره می شود که باید قدردان زحمات زنوزی در تامین هزینه های هنگفت تیم داری در لیگ برتر بود، اما نقطه تاریک این نوع مالکیت به نوع نگرش مالک به تیم سبز تبریز است که اتفاقات اخیر نشان می دهد سقوط به دسته پایین  برنامه از پیش تعیین شده مسئولان باشگاه است که اگر چنین نظری درست باشد باید برای شرایط فوتبال آذربایجان گریست.
اینکه از همان هفته های اول باخت های تکراری سرنوشت ماشین سازی شده و هیچ تحرکی برای وارد کردن شوک مثبت به تیم انجام نمی شود و یا یک مربی ناکارآمد که در بهترین شرایط می تواند آنالیزور باشد به عنوان سرمربی تعیین می شود، برای هوداران فوتبال آذربایجان جای پرسش و تامل فراوان دارد.
نگاهی کوتاه به صحبت های مدیرعامل برکنار شده ماشین سازی که سابقه حضور ۴۰ ساله در این تیم دارد، به خوبی نشان می دهد که این باشگاه به دست یک عده فرصت طلب و دلال افتاده است که هر آنچه دوست دارند، می کنند و برای کسی هم پاسخگو نیستند؛ افرادی که به راحتی آب خوردن بازیکنان لیگ دسته دویی،  یکی و کادرفنی ناشناخته و بی تجربه را به تیم قالب کرده اند.
سیدمحمد علوی می گوید: متاسفانه شرایطی در باشگاه ماشین سازی حاکم شده است که قابل بیان و تحلیل نیست و آنچه که امروز در این تیم روی می دهد نتیجه مالک محوری بودن باشگاه است.
وی می افزاید: بنده به عنوان یکی از اعضای خانواده بزرگ باشگاه ماشین سازی که در این تیم بزرگ شده، بازی کرده و مدیریت کرده است، با جرات اعلام می کنم که مالک محوری در این مجموعه، ضربات سخت و جبران ناپذیری به پیکره فوتبال آذربایجان می زند که در این میان بزرگ ترین لطمه به قدیمی ترین تیم  آذربایجان وارد می شود.
علوی ورود افراد بی کفایت همچون بهداد بیات به باشگاه ماشین سازی را از جمله اشتباهات بزرگ مالک بیان و اضافه کرد: این فرد که اصلا" معلوم نیست در کجای فوتبال آذربایجان و تبیرز بوده است، به یکباره همه کاره تیم می شود که نتیجه حضورش وضعیت بحرانی امروز ماشین سازی است.
وی ادامه می دهد: فوتبال تبریز و آذربایجان با تراکتور و ماشین سازی در تاریخ شناخته می شود و باید مسئولان به هر طریقی که شده زمینه رشد و ترقی و حل مشکلات ماشین سازی را فراهم کنند تا همچون دیگر تیم تبریزی برای آذربایجان افتخارآفرینی کند.
علوی می افزاید: متاسفانه مسوولان سیاسی، ورزشی و اقتصادی آذربایجان شرقی آنگونه که به تیم تراکتور رسیدگی می کنند، تیم هم وزن یعنی ماشین سازی را به دست فراموشی سپرده اند، در حالیکه رقابت این دو تیم در سطح اول فوتبال می تواند برای ورزش دوستان آذربایجان مهیج و شورانگیز باشد.
وی اضافه می کند: ماشین سازی به لحاظ قدمت، سابقه درخشان، هوادار و امکانات هیچ کم و کسری از تراکتور ندارد، اما اینکه چرا تمام امکانات سخت افزاری و نرم افزاری استان برای حمایت از این تیم بسیج شده و ماشین سازی مثل یک کودک بی سرپرست به حیات خود ادامه می دهد، جای نگرانی و تعجب دارد.
علوی با بیان اینکه زمانی بود برای بازی دو تیم تراکتور و ماشین سازی ورزشگاه باغشمال جایی برای سوزن انداختن نداشتزمانی بود برای بازی دو تیم تراکتور و ماشین سازی ورزشگاه باغشمال جایی برای سوزن انداختن نداشت، یادآور می شود: باید مالک و سران باشگاه ماشین سازی متوجه باشند که سقوط این تیم به دسته اول خسارات بسیار عدیده و جبران ناپذیری برای آذربایجان خواهد داشت که سرخوردگی هوادارن این تیم از فوتبال مهمترین این تبعات می تواند باشد.
پیشکسوت ماشین سازی و ستاره این تیم در دهه ۷۰ نیز معتقد است: شرایط این تیم از حدود ۲۰ سال قبل که بنده و شماری از بازیکنان زبده که به نسل طلایی معروفند از تیم رفتند،  متاسفانه این تیم پرهوادار همواره سیر نزولی را طی کرده است.
امیر دادش ضیائی اضافه می کند: در آن دوران عده ای از اینکه ما در ماشین سازی بودیم به شدت ناراحت بودند، اما امروز پس از گذشت سال ها ثابت شد که بازیکنان بومی و متعصب دهه ۶۰ و ۷۰ به دلیل عشق و علاقه وافر به تیم خود هرگز اجازه کم کاری به خود نمی دادند تا حتی در بدترین شرایط نیز تیم سرپا نگه داشته شود.
وی ادامه می دهد: از روزی که به ظاهر فوتبال حرفه ای در ایران شکل گرفت و پای بازیکنان، مربیان غیربومی و بی تعصب به تیم های سایر شهرها باز شد، ضربات مهلکی به پیکره فوتبال استان ها وارد آمد که وضعیت بحرانی ماشین سازی از آن جمله است.
داداش ضیایی خروج ماشین سازی از کارخانه و نبود دقت و حساسیت مسوولان ورزی و سیاسی در انتقال تیم به افراد را از عوامل اصلی وضعیت اسف بار کنونی این تیم مردمی دانست.
وی با اشاره به اینکه ماشین سازی در طول یک دهه اخیر بارها بین ارگان ها و افراد مختلف و غیرورزشی دست به دست شده است، از مسوولان آذربایجان شرقی خواست برای یک بار تکلیف این تیم را برای همیشه مشخص کنند.
بازیکن شماره هشت و محبوب دهه ۷۰ و ملی پوش سابق ماشین سازی تبریز می گوید: مسوولان باید بدانند که اگر ماشین سازی تقویت و همچنان در لیگ برتر تیم داری کند بدون تردید شور و نشاط اجتماعی بیشتری در میان مردم و جوانان آذربایجانی خلق شده و فوتبال قدرتی آذربایجان بار دیگر جان تازه ای می گیرد.
داداش ضیایی اعتقاد دارد: شرایط وخیم کنونی ماشین سازی ایجاب می کند مسئولان و سران باشگاه هر چه سریع تر نسبت به تغییر سرمربی، کادرفنی  و بازیکنان ناکارآمد اقدام کرده و برای دور برگشت لیگ برتر هر چه سریع تر وارد بازار نقل و انتقالات شده و نفرات خوبی جایگزین بازیکنان کنونی کنند.
کارشناس، پیشکسوت و سرمربی سابق تیم فوتبال ماشین سازی نیز شرایط کنونی این باشگاه را ناشی از ایرادات فراوان ساختاری و تشکیلاتی و نبود موقعیت مناسب برای فعالیت مدیران قوی و کاربلد می داند.
اصغر اعتباری دخالت های مالک باشگاه در کار مدیران عامل و جایگزینی نفرات ضعیف به جای مدیران قوی را یکی از نشانه های آشکار نبود ساختار قوی در مجموعه ماشین سازی برشمرده و می افزاید: طی سال های اخیر که مالک جدید، باشگاه را تحویل گرفته است شواهد، قراین و حوادث نشان می دهد که متاسفانه شخص آقای زنوزی حداقل در ۹۰ درصد کارهای مربوط به مدیران عامل دخالت های بیجا می کند و همین روند همچنان ادامه داشته و موجب تزلزل مدیریت ها شده است.
وی ادامه می دهد: در باشگاهی که اعضای هیات مدیره باشگاه توسط مالک انتخاب و منصوب می شوند و آنان نیز سراپا گوش به فرمان هستند، به طور قطع مدیری که ساختارمند،  کاربلد و برنامه دار باشد به هیچ عنوان نمی تواند کار کند و اگر امروز کسی در این باشگاه فعالیتی می کند، به طور قطع کاری بلد نیست!
اعتباری بی توجهی به حدود اختیارات مالک در باشگاه ماشین سازی را از دلایل اصلی نبود ساختار در این مجموعه دانست و یادآوری کرد: امروز در فوتبال جهان مالکان باشگاه ها به عنوان تامین کننده مالی تیم عمل کرده و هیچ دخالتی در امور فنی و اجرایی ندارند که نمونه بارز آن ابراهیموویچ در باشگاه چلسی لندن است.
وی با ابراز تاسف از اینکه باشگاه مردمی و باقدمتی مثل ماشین سازی امروز توسط افرادی نالایق مدیریت می شود، ادامه داد: اگر همین امروز نسبت به ایجاد تغییرات در کادر فنی اقدام نشده و نسبت به تقویت تیم وارد عمل نشوند، بدون تردید سقوط به دسته پایین تر سرنوشت محتوم این تیم خواهد بود.
به گزارش ایرنا،  انتظار می رود مالک باشگاه و مسوولان ورزشی و سیاسی آذربایجان شرقی به ویژه استانداری اجازه ندهند سهمیه لیگ برتری استان که با هزاران مشقت و صرف هزینه های هنگفت حاصل شده است، به دست افراد بی کفایت از بین برود.
بدون تردید نجات و تقویت تیم ماشین سازی تبریز، علاوه بر اینکه فوتبال آذربایجان را در مسیر رشد و توسعه روز افزون قرار می دهد، موجب ایجاد شور و نشاط اجتماعی در بین مردم به خصوص جوانان عاشق ماشین سازی می شود و این موضوع می تواند به لحاظ اجتماعی، فرهنگی و حتی اقتصادی نیز برای آذربایجان امتیازی بس عظیم به شمار رود.
هواداران فهیم ماشین سازی منتظرند تا سران باشگاه با اقدامات فوری هر چه سریع تر ترمز شکست های پی در پی این تیم را بکشند.
تیم فوتبال ماشین سازی در ادامه باخت های سریالی و نتایج ضعیف خود، از هفته ۱۳ لیگ برتر در تهران با نتیجه ۲ بر ۱  مقابل پرسپولیس تن به شکست داد تا نهمین باخت فصل را تجربه کند و با ۴ امتیاز از ۴ تساوی همچنان در قعر جدول قرار بگیرد.
این تیم در هفته ۱۴ لیگ برتر روز جمعه ۱۷ بهمن جاری در تهران به مصاف پیکان می رود.
انتهای پیام/