به گزارش نصر، کوچه علی مسیو در کوی حاجی رضا در خیابان ارتش جنوبی (شاهپور سابق) نرسیده به چهارراه باغ شمال قرار دارد که انتهای این کوی به کوی صدر و در نهایت به چهارراه حافظ و مارالان می رسد.
مردم حق شناس و صدیق تبریز برای قدردانی از زحمات ارزنده علی مسیو از قهرمانان ملی انقلاب مشروطیت و برای بقای نام وی در تاریخ تبریز اسم کوچه ای که در آنجا می زیست به "نام على مسيو " نامگذاری کردند.
 

على مسیو که بود؟
در درگیری انقلاب مشروطیت در آذربایجان، مردان مبارز و افراد جانباز زیادی در این نهضت ملی شرکت کردند و هر یک به فراخور حال، سهمی در پیروزی این انقلاب مردمی داشتند ولی نقش زنده یاد « علی مسیو » در رهبری جنبش مشروطه و به ثمر رساندن آن بس سازنده و تعیین کننده بوده است.
این شخصیت کم نظیر تاریخ معاصر آذربایجان، بدون تردید برجسته ترین رهبر سیاسی انقلاب مشروطیت و یک مغز متفکر و سازنده انقلابی بود که با استشمام نخستین رایحه آزادی به فکر تحکیم و تضمین آینده انقلاب در برابر یورش دوباره ارتجاع برآمد و دوراندیشانه به بسیج و آمادگی پرداخت.
 

تشکیل مرکز غیبی به همت وی که در واقع تشکیلات زیرزمینی و انقلابی و مرکز سازماندهی مردم تبریز بشمار می رفت محصول این دوراندیشی بود.
وی در بادی امر افرادی از روشنفکران تبریز را در نظر گرفت و با آنها تماس انفرادی برقرار کرد و بعد از تماس و امتحانات فردی، هسته فرقه اجتماعیون عامیون (دموکرات) را از اشخاص زیر تأسیس کرد: حاج رسول صدقیانی، میرزا محمدعلی خان تربیت، حاج علی دواچی، میرزا ابوالحسن حکاک باشی، حاج علی نقی گنجه ای، یوسف خزدوز و میر علی اکبر سراج ).
 

 

 

 

 

 

 

شادروان على مسيو فرزند حاج مهدی در حدود سال ۱۲۴۵ هجری شمسی برابر با ۱۲۸۴ قمری در یک خانواده بازرگان در محله نوبر تبریز پا به عرصه وجود گذاشت.
پدرش علاوه بر وی دارای یک پسر به نام حاج محمدباقر و یک دختر به نام فاطمه بود و خود او نیز به کار تجارت اشتغال داشت.
کربلایی علی کارش ترخیص کالا از گمرک بود و زمانی نیز معدن نمک را در اجاره داشت. بنا به اقتضای شغلش مدت ها در استانبول اقامت داشته و اغلب فرزندانش در این شهر متولد شده بودند.
وی به اتریش و قفقاز و سایر نقاط جهان مسافرت کرده و زبان فرانسه را خوب صحبت می کرد و تاریخ انقلاب کبیر فرانسه را نیز می دانست به همین جهت او را مسیو میگ گفتند. این بازرگان بیداردل دنیادیده برای قطع وابستگی اقتصادی به بیگانگان، در شهر تبریز کارخانه چینی سازی دایر نمود و برای پیشرفت کارخانه اش یک کارشناس بلغاری استخدام کرد.
ادوارد براون در کتاب نامه هایی از تبریز می نویسد:..... بعد از مشروطیت ( در هنگام قیام تبریز بر عليه محمدعلی شاه ) کربلایی علی مسیو از بهادران مشروطیت شد و در ایام انقلاب دوم رئیس کل و ریش سفید مجاهدان تبریز بود. وی بسیار طرف عداوت روس ها بود.
بسیار جسور، فداکار، مدیر و مدبر بود و از مدیران انقلاب در آذربایجان محسوب می شد.  آن شادروان یک انقلابی تمام عیار بود که در راه آزادی هموطنانش از جان و مالش گذشته بود.

 

 

 

 

 

 

سه پسرش در راه انقلاب شهید شدند. خانه اش هفت بار غارت شد. وی از نبوغ کم نظیری برخوردار بود.
در عین حال که تئوریسین تشکیلات منظم « اجتماعیون عامیون » (دموکرات ها) بود بهترین مجری و پیاده کننده طرح های مصوبه مرکز غیبی نیز بشمار می رفت.
علی مسیو با ایجاد ارتش آزادی بخش مجاهدان که از افراد عادی و از میان توده های مردم برخاسته بودند توانست از میان آنان، سرداران نامداری به تاریخ میهنش هدیه کند.
این شیر مرد انقلابی، نهضت را با چنان هوشیاری و دوراندیشی در آذربایجان رهبری کرد که تمام نقشه های استبداد و استعمار نقش بر آب شدند و چون قدرتهای کثیف استعماری با هیچگونه فریب و تزویر نتوانستند این رهبر صادق و همیشه بیداردل را به سازش بکشانند و وجود پربرکتش را خار راه توطئه های خود دیدند لذا جنایتکاران بین المللی وی را به یک مهمانی در کنسولگری روس دعوت کرده، و در نهایت ناجوانمردانه مهمان خود را مسموم کردند و آن دلیر مرد که حتی در مواقع بحرانی و خطرناک، مرگ را به سخره گرفته و لحظه ای از جبهه نبرد پا پس نگذاشته بود بر اثر مسمومیت پس از مدت کوتاه بیماری، از پای درافتاد و در سن ۴۴ سالگی به سال ۱۲۸۹ شمسی ( ۱۳۲۸ قمری ) رخت از جهان بربست و پیکر پاکش مدتی در گورستان محله نوبر (محل ساختمان فعلی شهرداری تبریز امانت گذاشته شده سپس به شهر قم انتقال یافت.
از افتخارات شادروان على مسيو علاوه بر انقلابی بودنش، وی شخصی تحصیل کرده و اهل علم و تجربه بوده و با اکثر انقلابیون دنیا نیز تماس داشت و با استفاده از تلاش، تجربه و تهور و استعدادش توانست به کارهای ارجداری دست بزند. وی مدتی بعد معاون بلدیه بود و بعد شهردار تبریز شود.
زنده یاد على مسيو را می توان روبسپیر انقلاب مشروطیت ایران دانست و او و یارانش در انقلاب مشروطیت ایران، در مرکز غیبی تبریز همان نقش روبسپیر و ژاکوبن ها را ایفا کردند و نهضت مشروطه را نه تنها از سقوط حتمی نجات دادند بلکه انقلاب را تا پیروزی و پایان مرحله تاریخش همراهی کردند.
انتهای پیام/