علامه سید محمد حسین طباطبایی در سال ۱۲۸۱ در تبریز به دنیا آمد، بعد از تحصیلات مقدماتی وارد رشته های علوم دینی و عربی شد.
در سال ۱۳۰۰ رهسپار نجف اشرف شده و ده سال در حوزه علمیه آن شهر از محضر علمای آن روزگار کسب فیض نمود و سپس بعد از رسیدن به مقام اجتهاد در سال 1314 به تبریز باز گشت.
وی از سال ۱۳۲۵ در شهر قم رحل اقامت افکند و به تدریس حکمت و تفسیر پرداخت.
 علامه طباطبایی علاوه بر این که مفسر قرآن بود بزرگترین اثر وی در این زمینه «الميزان» اهمیت بسیار دارد که اصل ۲۰ جلدی آن به زبان عربی نوشته شده و ترجمه آن به فارسی نیز در دسترس است.
علامه طباطبایی گذشته از جامعیت در علوم، جامع بین علم و عمل بود. خط نستعلیق و شکسته ایشان از بهترین و شیواترین خط اساتید خط بود.
در علوم غریبه در رمل و جفر وارد بودند، ولی دیده نشد عمل کنند. در علم اعداد و حساب جمل، ابجد و طرق مختلف آن مهارتی عجیب داشتند. در جبر و مقابله و هندسه فضایی و مسطحه و حساب استدلالی سهمی بسزا داشتند و در هیت قدیم استاد بودند، به آسانی می توانستند استخراج تقویم کنند.
علامه در ادبیات عرب و معانی و بیان و بدیع استاد بودند و در فقه و اصول به همین ترتیب. مرحوم قاضی از بنی اعمام ایشان (حضرت علامه طباطبای) بودند. به طوری که ایشان نام استاد را فقط بر او می بردند. در مقدمه، مجموعه مقالات و رسائل ایشان به نام بررسی های اسلامی منتشر شده است نامی از مرحوم قاضی در ردیف اساتید بچشم نمی خورد. حضرت علامه می فرمود ما هر چه داریم از مرحوم قاضی است »
استاد علامه از طرف پدر از اولاد حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام و از اولاد ابراهیم بن اسماعیل دیباج هستند. و از طرف مادر از اولاد حضرت امام حسین عليه السلام می باشند. در سن پنج سالگی مادرشان و در سن نه سالگی پدرشان به درود حیات می گویند و از آنها اولادی جز ایشان و برادر کوچک تر از ایشان به نام سید کسی دیگر باقی نمی ماند در این که ایشان تنها متخصص فلسفه شرق در تمام عالم بوده اند بین دوست و دشمن خلافی نیست.
حضرت علامه طباطبایی بعد از ۲۹ سال خدمت به اسلام در ۲۹ آبان ماه ۱۳۶۰ در گذشت. از ایشان تالیفات با ارزشی به یادگار مانده، که از جمله تفسیر المیزان و غیره را می توان نام برد. همچنین استاد علامه در سرودن شعر مهارتی خاص داشتند و اشعار زیادی از این مرد بزرگ تقدیم بشریت شده است.
انتهای پیام/