باقرخان فرزند حاج رضا بنا در سال ۱۲۹۰ هـ.ش در تبریز دیده به هستی گشود.
وی در جریان مشروطیت به مجاهدین پیوست. ریاست مجاهدین محله خیابان تبریز را به‌عهده داشت. پس از به توپ بستن مجلس، به دستور انجمن ایالتی همراه با ستارخان به جنگ مسلحانه با قشون دولتی که تبریز را در محاصره داشت، پرداخت. هم‌زمان با او، ستارخان در محله امیرخیز، محله دیگر تبریز، با قوای دولتی جنگ می‌کرد.
وی که یکی از رهبران قدرتمند انقلاب مشروطه در درگیری های یازده ماه جنبش مشروطیت بود با شاهکاری های فرماندهی خود توانست دشمنان قسم خورده آزادی، همچون «عین الدوله، سردار ارشد، سپهدار تنکابنی، رحیم خان قره داغی و محمد خان شجاع الدوله» را سخت گوشمالی دهد و ضمن حراست از تبریز پرچم را برافراشته نگهدارد و به لقب «سالار ملی » نایل آید.
باقرخان همواره همرزم ستارخان بود. یکسال بعد از فوت ستارخان هنگامی که سالار ملی همراه مهاجرین به کرمانشاه می رود؛ در آبان ۱۲۹۵ هـ. ش در یکی از روستاهای قصر شیرین به دست چند ناجوانمرد مهمان کش در سن ۵۵ سالگی به شهادت می رسد.
انتهای پیام/