چرا واکسن‌های کرونا احتملا دو نوبتی خواهند بود؟

1399/09/01 - 16:58 - کد خبر: 32351
واکسن کرونا

نصر: واکسن کرونای شرکت فایزر/BioNTech و مدرنا احتمالاً باید در دو نوبت تزریق شوند. اما چرا واکسن کرونا و بیشتر واکسن‌ها دو نوبتی هستند؟ یکی از متخصصین مرکز پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس به این سوال پاسخ داده است.

«Otto Yang»، متخصص بیماری‌های واگیردار از مرکز پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس (UCLA Health) می‌گوید واکسن بخشی از ویروس را وارد بدن می‌کند تا سیستم ایمنی خصوصیات آن را تشخیص دهد. تزریق چند دوز از واکسن فرصت و زمان بیشتری به دستگاه ایمنی برای مبارزه مؤثرتر با ویروس می‌دهد.
Yang می‌گوید وقتی برای اولین بار به ویروس کرونا مبتلا می‌شوید، دستگاه ایمنی بدون پیش زمینه و آگاهی قبلی باید با آن مبارزه کند. ویروس کرونا قسمت‌هایی به نام آنتی‌ژن دارد که سلول‌های سیستم ایمنی را برای تولید پادتن یا همان آنتی‌بادی تحریک می‌کنند. واکسن کرونا سیستم ایمنی را به تولید پادتن‌ها تحریک کرده و تزریق آن در چند دوز به بدن ظرفیت تولید آنتی‌بادی‌های بیشتر را می‌دهد.
مزیت دیگر تزریق واکسن در چند دوز، تولید مقدار زیادی سلول‌های «خاطره» است. این سلول‌ها در صورت مبتلا شدن دوباره فرد به عامل بیماری‌زا به سرعت وارد عمل می‌شوند. سلول‌های خاطره برای همیشه در بدن باقی نمانده و به مرور زمان از بین می‌روند، به همین دلیل است که برای تقویت سیستم ایمنی در برابر بیماری‌هایی مثل کزاز و دیفتری باید واکسن تقویتی زد.
متخصص یاد شده در مورد تفاوت واکسن تقویتی با واکسن چند نوبتی می‌گوید: «واکسن تقویتی اغلب در یک دوز تزریق می‌شود چون واکنش ایمنی توسط دستگاه ایمنی از قبل ایجاد شده و حالا فقط باید آن را تقویت کرد. اما برای برخی بیماری‌ها از جمله کرونا به این دلیل واکسن در چند نوبت تزریق می‌شود چون ایجاد واکنش ایمنی اولیه سخت‌تر از تقویت آن است.»
Yang می‌گوید بهترین روش برای ایجاد آنتی‌بادی و سلول‌های خاطره به میزان کافی، تزریق واکسن در دو نوبت است. البته چنین رویکردی چالش‌هایی هم به دنبال دارد چرا که تزریق دو دوز واکسن یعنی نیاز به تولید دو برابر ماده، سوزن، ویال و واکسن بیشتر که پروسه تولید و توزیع واکسن را پیچیده‌تر می‌کنند. علاوه بر این تزریق واکسن‌های دو مرحله‌ای برای بسیاری از مردم به خاطر مشغله کاری، نگهداری از فرزندان یا مشکل فاصله سخت‌تر می‌شود.

پیمان حسنی
انتهای پیام/

پژوهشیار