به گزارش نصر، وقتی انسانی که سنی از او گذشته است نام آخمقیه را می شنود چندین خاطره در ذهن و فکر او تداعی می شود و خاطرات قدیمی تازه تر می شود.
خاطراتی از باغات پر میوه و پربرکت و زیبا و حاصل خیز آن همراه ده بیست قنات و کهریز که از دل یانیق داغی سرازیر این آبادی می شدند که در حال حاضر از آن قنات ها یکی دو تا باقی مانده چون چشمه و کهریز هرونیه و باباامین و یک دو قطعه باغی که یادگاری از آبادانی بی نظیر آخماقیه بود.
بعد خاطره آخماقیه لواشی که عطر نان و مهارت پخت و تمیزی و لطافت لواش آخماقیه که در سر سفره اکثر مردم تبریز وجود داشته و همیشه نام آخماقیه در صبح و شام ورد زبان مردم بود و خاطره بعدی مهمان نوازی مردم خوب آخماقیه که به هر شکلی مردم تبریز از دیرباز از نعمات و محبت های مردم محترم آخماقیه برخوردار بوده اند.
امروز منطقه آخماقیه یکی از محلات تبریز و مرکز شهرداری منطقه هفت تبریز به نام شهرک شهید چمران است که در اراضی غربی و شرقی آن چندین واحد شهرک با بلوک های متعدد ساختمانی چوت اندیشه و پونک و آپارتمان های جالبی که تضاد کامل با حاشیه نشینان این محله دارد احداث شده اند.
تاسال ۱۳۴۰ که زمین خواری و دلالی و خرید وفروش زمین برای ساختمان مطرح می شود، اصلا زمین آن ارزش کاذب امروزی را نداشت و آخماقیه چسبیده بود به رواسان و لاله از شرق، به خلجان و سردرود از غرب و به کرجان از جنوب و به محدوده راه آهن و کجوار ازشمال، ولی با تقسیم اراضی در اولین تزنامه برنامه اصلاحات ارضی اراضی بسیار ارزشمند آخماقیه تکه پاره شد باغ بزرگ امام جمعه میرزا جعفر آقا فروخته شد و به وزارت صنایع برای احداث کارخانه تراکتورسازی وقسمتی هم فروخته شد به میدان تره بار و بعد هم کارخانجات تولیدی کوچکتر و تعمیرگاه ها یکی پس از دیگری آخماقیه را تکه تکه کردند و تمام باغات و مزارع ازبین رفت بعد هم اراضی باقی مانده به تصرف عده ای مهاجر از گوشه و کنار آذربایجان درآمد که به بافت اصیل و بومی و فرهنگ قدیمی و تاریخی آخماقیه اثر گذاشت و ضربه پس بزرگ به محله تاریخی توسط حاشیه نشینان زده شد و امروزه شهرداری منطقه هفت تبریز در تلاش برای ایجاد رفاه برای مردم خوب و فهیم آخماقیه هستند و در برنامه خود موفق می باشند.
سابقه تاریخی آخماقیه همانند سردری، کجوار، حتی خود تبریز بسیار جالب توجه است آثاری از بقایای قلعه ها دیوارها و گورستان تاریخی صدها سنگ نبشته قدیمی و چند مجسمه قوچ که بزرگترین سنگ مربوط است به قبر خواجه امین الدین صدقه است و در حاشیه بالای دیواره های آن سنگ با خط ثلث زیبایی نوشته "هذا تربت الصدر المعظم صاحب الانعام و الاحسان موفق للخیرات و المبرات خواجه امین الدین صدقه رحمه اله علیه وفات در ۱۰ شعبان ۷۱۲قمری" که وی همزمان باسلطان محمود غازان خان بوده و مقرب درگاه حضرت سلطان بوده است.
درمیان گورستان بزرگ سنگ های قدیمی است که به اوایل اسلام نیز می رسد که بایک جستجو و تحقیق می توان به اساس تاریخ آخماقیه پی برد.
آخماقیه یعنی ای صخره پایین نیا (آخما+ قیه) که گویا در منطقه رانش زمین بوده است و ما کلمه لغت قیه به معنای صخره در زبان ترکی آذری خود در همه جای آذربایجان داریم چون موساقیه، جداقیه، قره قیه، ساری قیه، گوموش قیه.
در کتاب ها نام آخماقیه "امین قالا" یا قلعه امین نوشته شده که در اسناد دوره قاجاریه به همین نام نوشته شده است ولی در تمام گفته های مردم آنچه تا حال شنیده شده فقط نام آخماقیه مطرح بوده است.
انتهای پیام/