به گزارش نصر، امتداد خیابان حضرت امام (ره) امروزی که به طرف دروازه تهران می رفت، در این قسمت توسط خیابان آزادی (سرلک سابق) قطع شده و امتداد آن به سوی خیابان عباسی و محله بیلانکی و باغمیشه ادامه یافت.
در نتیجه چهارراهی به وجود آمد که قبلا نام خواجه رشید فضل الله همدانی را داشت زیرا امتداد خیابان به قلعه رشیدیه(ربع رشیدی) می رسید ولی بعدا این نام منسوخ شد و تا امروز به نام چهارراه آبرسان معروف است.
در سال های ۱۳۲۸ و ۱۳۲۹ که تبریز برای اولین بار لوله کشی آبیاری انجام شد، آب اصلی شهر توسط یک لوله بزرگ از روستای فتح آباد(پتاوا) به شهر جریان یافت که آب این چشمه و لوله کشی را مردم(آب حیات) می گفتند و به طور مستقیم از خیابان های پهلوی سابق تا قوتقا باشی و راه آهن ادامه داشت.
خط فرعی لوله کشی از خیابان خاقانی به طرف دامنه عینالی می رفت که در آن مکان منبع  آبی ساخته بودند که امروزه هم به نام 《منبع اوستی》مشهور است.
چون به علت ازدیاد جمعیت ساکن حاشیه شهر، آب این لوله کفایت نمی کند، تصمیم گرفتند از همین چهارراه امروزی آبرسان به شمال شهر لوله کشی کرده و آب مصرفی مردم را تامین کنند و لوله خیابان خاقانی را تقویت نمایند.
به همین علت نام این چهارراه و خیابان در میان مردم به چهارراه آبرسان مشهور شد.
انتهای پیام/