در این دوره و با توجه به شیوع ویروس کرونا، احتمالا احساسات مختلف و متفاوتی را تجربه کرده باشید و درگیر مسائل روانشناختی مانند اضطراب، افسردگی، وسواس و عدم تمرکز و... باشید.
"کووید 19" آثار مخرب زیادی نیز بر سلامت روان مردم گذاشته که به اعتقاد کارشناسان، بسیاری از این آثار پس از پایان بیماری بروز خواهند کرد.
ماه ‌های طولانی خانه ‌نشینی، دوری از اعضای خانواده، محرومیت از تفریحاتی که سال ‌ها به آن عادت کرده بودیم، شرایط پرفشاری را از نظر روحی برای همه ما پدید آورده است. کم نیستند افرادی که این روزها با طولانی شدن ماجرای کرونا و پیامدهایش می ‌گویند که از نظر روحی و روانی فشار بیشتری را تجربه می‌ کنند.
افزایش فقر، افزایش آمار ابتلا به افسردگی، کاهش امید به زندگی، افزایش خشونت در میان افراد جامعه، خشونت در میان اعضای خانواده، کاهش روابط خانوادگی، چشم و هم چشمی، بی برنامگی برنامه های تلوزیونی و شادنبودن رنگ ‌آمیزی شهری و... از جمله دلایل مهم برای شاد زندگی نکردن مردم محسوب می شوند.
اکنون با سیلی از اختلالات در جامعه روبه‌ رو هستیم که نگرانی ‌های زیادی را برای متخصصان ایجاد کرده است، الان ما زمان زیادی را برای پیشگیری از دست داده ‌ایم اما باز هم می ‌شود در کوتاه‌ ترین زمان ممکن با حمایت نهادها و سازمان ‌های مربوطه پروتکل‌ های مربوط به مناطق مختلف کشور تدوین و در کنار فرهنگسازی،‌ این پروتکل ‌ها اجرایی شود.
ما انسان ها هم صبور شده ‌ایم و هم بی قرار؛ از طرفی هزار فکر در سرمان است و از طرف دیگر چنان مهر کندی بر همه چیز زده شده که گاهی چاره ‌ای جز سکون نیست. این وسط فقط ماییم و خودمان، یک نفر برای خودش؛ نفری که با گوشی تلفنش برای خودش دنیایی مجازی می ‌سازد و در آن زندگی می ‌کند. متاسفانه کرونا این عادت بدمان را هم بدتر کرد.
طبیعی است که وقتی به ‌دلیل شیوع کرونا اضطراب مردم هم بیشتر شده، میزان وقت گذرانی ‌شان در فضای مجازی هم به این دلیل بیشتر می ‌شود. دلیل دوم این است که الان با توجه به شرایط کرونا، روش ‌های سرگرمی مردم محدودتر شده است؛ دیگر نمی‌ شود مثل قبل بیرون رفت و در کافه و سینما وقت گذراند و خبری هم ازمیهمانی و دورهمی و سفر به شکل قبل نیست. طبیعتا تمام سرگرمی فرد در گوشی تلفنش خلاصه می ‌شود که یکی از بسترهای مناسب برای سوق گیری افراد به سمت افسردگی است.
البته می ‌شود به دلایل دیگری مثل وسواس هم اشاره کرد که چندان شایع نیست، مثلا اینکه فرد مدام اخبار را چک کند و اگر یک ساعت این کار را نکند فکر می کند اتفاق بدی افتاده، و این جزو موارد وسواس است که حال و روزمان را غمگین بار می کند.
حال سوال این است که چگونه می توان برای داشتن زندگی بهتر و شاد برنامه ریزی کرد؟
می توانید در یک زمان مشخص بیدار شوید و در زمان مناسب هم به رخت خواب بروید؛ اهداف بسیار بلند پروازانه برای خود تعیین نکنید، به فرزندان تان نیز کمک کنید که این کار را انجام دهند (با نوجوانان خود صحبت کنید و برنامه ای با فرزندان خود ایجاد کنید).
فضایی پیدا کنید که بتوانید در آن جا کار کنید. این مکان را به محلی که برای کار کردن به آن جا می روید تبدیل کنید، به زمان مطالعه یا کار خود مطابق معمول پایبند باشید، مطابق زمان معمول غذا بخورید.
با دیگران در ارتباط باشید، کارهایی را انجام دهید که از آن لذت می برید، غوطه وری در اطلاعات را کاهش دهید، بر خلق خود نظارت داشته باشید، با خودتان مهربان باشید، فعالیت بدنی داشته باشید و در نهایت از روانشناسان کمک حرفه ای دریافت کنید.
بنابراین اگر مسئولان امر اقدامات جدی و مناسبی برای ایجاد شادی و نشاط انجام ندهند، به ‌یقین در آینده نه ‌چندان دور می ‌توان شاهد افزایش آمار ابتلا به انواع بیماری ‌های خطرناک مانند انواع سرطان، بیماری ‌های قلبی و عروقی و مواردی از این دست شد‌؛ مقوله ‌ای که بهداشت و روان جامعه را دستخوش مشکلات و گرفتاری‌ های بسیاری خواهد کرد.
بنابراین شاید بهتر باشد به ‌جای پرداخت هزینه‌ های بالا، با برنامه‌ریزی ‌های مناسب و مدون، راهکارهای مناسبی برای افزایش شادی و نشاط در میان مردم از سوی دولت اتخاذ شود تا در سایه این مهم بتوان شاهد کاهش آسیب ‌ها و مشکلات اجتماعی نیز بود.

*سحر مغفرت. کارشناس روانشناس عمومی
انتهای پیام/