به گزارش سرویس اجتماعی نصر، اولین راهکار آموزش و پرورش برای دور نشدن دانش آموزان از فضای آموزشی، ارایه دروس از طریق تلویزیون بود اما وجود برخی مشکلات مانند یک طرفه بودن آموزش، کیفیت این روند آموزشی را دچار تردید کرد که در نتیجه آن، آموزش و پرورش، مدیران و معلمان را به استفاده از ظرفیت شبکه های اجتماعی و فضای مجازی ترغیب کرد و وعده داد یک شبکه اجتماعی دانش آموزی مستقل برای تحصیل و آموزش طراحی و ارایه کند.
آموزش ‌های مجازی البته با تمام وجود مشکلات و کاستی‌ هایی که دارد، با ابتکار و خلاقیت معلمان در جریان است و آنها بدون آمادگی قبلی وارد میدان آموزش مجازی شده ‌اند و در این میان هر معلمی سعی می‌ کند با خلاقیت خود، روش‌ های مختلفی را در آموزش مجازی به کار بگیرد.
شیوه ‌های متفاوت آموزشی در این روزها دغدغه‌ هایی را برای معلمان علی الخصوص نیروهای آزاد به وجود آورده است؛ از جمله این دغدغه ‌ها می ‌توان به متحمل شدن هزینه اینترنت بر معلمان نیروی آزاد و ساپورت نشدن بیمه آن ها و یا سرعت پایین اینترنت، عدم دستیابی همگانی به تجهیزات و ابزار فضای مجازی و... اشاره کرد که در این عرصه مشکلاتی را برای تعلیم و تربیت به وجود آورده است.
در این رابطه با یکی از معلم های نیروی آزاد مصاحبه ای انجام دادیم که دغدغه های قابل تاملی را این روزهای پرالتهاب بر جان می خرد که این درد و دل شنیدنی را در ادامه خواهید خواند؛

"الناز درستکار" در گفت و گو با خبرنگار نصر اظهار کرد: 13 سال است که با تمام وجود در راستای تعلیم و تربیت تلاش می کنم ولی کسی قدردان این همه خون دل خوردن ما نیست و کسی ما معلمان نیروز آزاد را به عنوان نام معلم نیز نمی شناسند.
وی افزود: چندسال قبل قرار بود معلمان با سابقه نیروی آزاد را حداقل به عنوان حق التدریسی برگزینند، حال هیچ خبری حتی از حق التدریسی هم نیست؛ حتی حق بهره مندی از اینترنت رایگان برای معلمان را نداریم، هرکجا می روم از من کد پرسنلی می خواهند و از هیچ مزایا و خدماتی آموزش پرورش نمی توانیم استفاده کنیم.
وی اذعان کرد: متاسفانه یکی از دلایلی که مشکلات فراوانی در آموزش غیرحضوری به وجود آورده، عدم تعامل در آموزش و پرورش است؛ در فضای واقعی هیچ وقت این تعامل برقرار نبوده و ضعف خود را در فضای مجازی مشخص کرده است.
درستکار تصریح کرد: متاسفانه هزینه اینترنت نوعی هزینه مازاد هم برای معلمان نیروی آزاد و هم بر خانواده ‌ها تحمیل کرده اما در وضعیت کنونی چاره‌ای جز این نیست و نمی ‌توان آموزش را تعطیل کرد، زیرا جبران این آسیب بیشتر هزینه خواهد داشت.
وی ابراز کرد: معلمان غیرانتفاعی با جان و دل برای آموزش تلاش می کنند؛ حتی میزان کارشان در مقایسه با آموزش حضوری و در کلاس درس بیشتر شده است ولی نه خبری از حق التدریسی و نه رسمی شدنشان هست و نه خبری از ساپورت کردن بیمه شان است حتی هزینه اینترنت و خرید کتاب های جنبی از جیب خودشان است.
وی ادامه داد: مدارس غیرانتفاعی، معلمان را موظف به خرید کتاب های جنبی آن هم با هزینه شخصی می کند؛ این در حالی است که خود آموزش و پرورش تاکیدی بر دروس جنبی ندارد.
درستکار با بیان اینکه در مدارس غیر انتفاعی، هیچ قاعده قانونی در سطوح پایین تر وجود ندارد، تاکید کرد: در این روزهای کرونایی مجبور هستیم یک روز در میان به مدرسه برویم گویی که کرونا تاثیری بر جان معلمان غیرانتفاعی ندارد.
وی با بیان اینکه چون معلم آزاد هستیم، مجبوریم هر حرفی را تحمل کنیم، عنوان کرد: اگر یک لحظه دیر جواب اولیا را بدهیم یا با کوچکترین کم کاری فورا بازخوستمان می کنند؛ این در حالی است که معلمان دولتی اینگونه نیستند و هر وقت که دلشان بخواه آنلاین می شوند و تکالیف را بررسی می کنند و هر وقت دلشان بخواهد تدریس را به بهانه ضعیف بودن اینترنت متوقف می کنند.
این معلم در پاسخ به این پرسش که آیا یادگیری دانش ‌آموزان در جریان آموزش مجازی نسبت به حضور در کلاس درس کمتر نشده است، گفت:  این موضوع بستگی دارد به اینکه محتوایی که معلم ارائه می ‌کند تا چه اندازه جذاب باشد، البته جای انکار نیست که آموزش و یادگیری مجازی در مدارس غیرانتفاعی به خوبی جواب و نتیجه می دهد این در حالی است که پسرم در مدرسه دولتی درس می خواند و هیچ چیز یاد نمی گیرد چرا که معلمان آن ها فقط به چند ساعت تدریس بی کیفیت اکتفا می کنند و پیگیر یادگیری دانش آموزان نیستند.
درستکار تاکید کرد: سرنوشت یک ملت، اقتدار یک ملت، رفاه یک ملت، دین یک ملت، دموکراسی یک ملت، آزادی یک ملت و عدالت یک ملت بستگی به دانش آموزان آن هم از پایه های ابتدایی تر دارد.

 

این معلم فداکار اذعان کرد: من همیشه سعی داشته ام به دانش آموزانم زندگی کردن، گفت و گو کردن، تخیل، خلاقیت، مدارا، صبر، گذشت، دوستی با طبیعت، دوست داشتن حیوانات، لذت بردن از برگ درخت، دویدن و بازی کردن، شاد بودن، از موسیقی لذت بردن، آواز خواندن، بوییدن گل، سکوت کردن، شنیدن و گوش دادن، اعتماد کردن، دوست داشتن، راست گفتن و راست بودن را یاد بدهم.
درستکار افزود: تا امروز در همه دوره‌ های آموزشی هشدار داده می ‌شد از این فضا دوری کنند و در شرایط کنونی بدون هیچ آموزشی از آن‌ ها خواسته شده، همه فعالیت خود را در این فضا انجام دهند؛ بی ‌شک باید منتظر آسیب هایی در این حوزه باشیم.
وی اظهار کرد: بی تردید نظام آموزشی ما یک نظام مکانیکی فرسوده و زنگ ‌زده است که هی پیچ و مهره‌ هایش را روغن می ‌زنیم بلکه چند گام دیگر دوام بیاورد؛ آن هم در عصری که نظام ‌های آموزشی ارگانیک به پایان خود می ‌رسند و عصر نظام ‌های آموزشی کاتالیک فرا رسیده است.
وی با بیان اینکه شرایط فعلی آموزش و پرورش کشور حاصل تفکری اشتباه مبنی بر وجود نیروی مازاد در این نهاد است، اذعان کرد: چرا امروز افرادی که آگاهانه این تفکر اشتباه را مطرح کرده و بانی بحران کنونی کمبود نیرو هستند بازخواست نمی ‌شوند؟ چرا در شرایط فعلی و پس از اعلام آموزش و پرورش مبنی بر جذب نیروهایی که بر عدم کارآمدی اکثریت آنها شک و شبهه‌ ای نیست هیچ نهاد ناظری واکنشی نشان نمی‌ دهد؟
درستکار ادامه داد: آیا تصویب کنندگان این گونه قوانین خود حاضرند فرزندشان در کلاسی حاضرشوند که علاوه بر کمبود امکانات و آمار بالای دانش‌ آموزی حالا معلمی ‌بدون طی کردن هیچ دوره آموزشی  نیز تدریس را برعهده دارد؟
وی اظهار کرد: به نظر می ‌رسد با وجود جمعیت تحصیلکرده جوان جامعه که متقاضی ورود به حرفه معلمی‌ حتی با برگزاری آزمون ‌های استاندارد هستند این تصمیم عجیب اجحافی بزرگ در حق کودکانیست که مجبور به نشستن در کلاس ‌های مدارس دولتی هستند و از طرفی چوب حراج بر منزلت حرفه ‌ای معلمان است.
وی در پایان افزود: امیدواریم عینک بهره‌ وری با نگاه کارخانه ‌ای از چشمان مسئولان آموزشی ‌مان برداشته شود و این مهم مورد توجه قرار گیرد که حرفه آموزش متفاوت از سایر مشاغل جامعه است و هرگونه تصمیم خطا، بازی با سرنوشت و آینده هزاران کودکیست که هیچ نقشی در این تصمیمات ندارند.
انتهای پیام/