به گزارش نصر، شاید نرفتن کودکان به مدرسه چند مدتی عالی به نظر برسد و کودکان تصور کنند یک اوقات تفریحی مثل تعطیلات تابستان است، اما باید واقعیت را پذیرفت که بچه ها در خانه به دام افتاده‌ و حتی دوستان و همکلاسی های خود را نمی ‌بینند لذا انرژی هایشان را در منزل با مادرانشان تقسیم می کنند که این موضوع نیز مسئولیتی اضافه بر دوش مادرانی که وظایف سنگین تری برعهده دارند، متحمل می سازد.
از این رو با یکی از اساتید دکتری رواندرمانی و روانشناسی بالینی طی گفت و گوی صریح و صمیمی به ابعاد روانی کودکان در روزهای کرونایی پرداخت ایم که در ادامه خواهید خواند.
" آیدا عبداله زاده جدی" با بیان اینکه شرایط کودکی موجب شکل گرفتن روح و روان او در آینده خواهد شد، اظهار کرد: بی تردید آسیب ‌هایی که فرزندان در دوران کودکی تجربه می ‌کنند، عواقبی در آینده برای آنها خواهد داشت و تمام هیجان ‌های منفی در کودک تاثیر گذاشته و شخصیت روانی او را شکل خواهد داد. بیماری‌ های روان تنی از داشتن مشکلات قلبی تا گوارشی گرفته همه آنها منشاء بهداشت روانی دارند.
این دکتری روانشناسی بالینی، با اشاره به اینکه یکی از نگرانی ‌های کودکان در هنگام بحران ویروس‌ ها به خصوص کرونا «ترس از دست دادن والدین» خواهد بود، خاطرنشان کرد: والدین نباید فراموش کنند که قهرمانان زندگی کودکانشان هستند و اگر در آن ها قدرت و اطمینان و آرامش ببیند، آرام تر خواهند بود؛ پس به آن‌ ها اطمینان دهید که در کنارشان هستید و با هم به جنگ غول کرونا و شکست آن خواهید رفت.
عبداله زاده تاکید کرد: کودکان دستوالعمل‌ های بهداشتی را به راحتی نمی ‌پذیرند. آن ‌ها عاشق دست زدن به اشیا، خوردن چیپس در خیابان هستند پس باید بدانید که قاعده و قانون برای بزرگتر هاست و گاهی اوقات توضیح بیماری ویروسی بیشتر از آنکه باعث افزایش همکاری کودکان بشود، باعث مقاومت آن‌ ها خواهد شد.
وی افزود: طبیعی است که در میان طیف گسترده ای از سایر واکنش ‌های عاطفی، در شرایط فعلی کرونا باعث احساس استرس، اضطراب یا ناراحتی کودکان می شود در حالی که انجام کاری خلاقانه می تواد این عارضه را از آنها دور کند.
این دکتر روانشناسی بالینی عنوان کرد: برای کم کردن استرس و ترس در وجود بچه ها می توان برای نمونه با آنان مواقعی را به خمیر بازی، شن بازی، آب بازی، شیرینی پزی، پیتزا، و یا نان پختن اختصاص داد و یا تصاویری را انتخاب و رنگ کرد. بازی درمانی و فیلم تماشا کرد. با هم یک آزمایش علمی انجام داد  و کتاب مطالعه کرد و حتی به عنوان یک خانواده با هم شعر و آواز خواند.
وی ادامه داد: مثلا به کودک بگوییم بیا ترس هایت را نقاشی کنیم یا بیا از ترس هایت یک کاردستی درست کنیم؛ از طرفی ترس خودمان را نیز به عنوان والدین انکار نکنیم و یک فضای حمایتی برای کودکان فراهم کنیم.
عبداله زاده ابراز کرد: در حال حاضر با شیوع ویروس کرونا، بی ‌شک کودکان و نوجوانان هم باید در رابطه با این بیماری کسب اطلاعات کنند اما این آگاهی نباید با همه جزییات منفی همراه باشد، لذاکودک و نوجوان براساس سن خود باید در خصوص هر یک از مباحث روز آگاهی یابد.
این دکتری روان درمانی عنوان کرد: درک کودکان از جهان توسط والدین معنا می ‌یابد؛ با افزایش سن، استقلال کودک نیز افزایش و درک از جهان پیرامون هم افزایش می ‌یابد.
عبداله زاده تاکید کرد: برای گفت وگو با کودکان درخصوص ویروس کرونا باید براساس سن از مثال‌ ها بهره‌ برداری شود؛ به عبارت دیگر از یک میکروب یا ویروس نظیر سرماخوردگی، آنفلوآنزا و... یاد شود، اما گفت وگو در خصوص مرگ و میر ناشی از این بیماری و... ضروری نیست.

 

وی تصریح کرد: در باره اخبار و اطلاعات امیدوارکننده نظیر ساخت واکسن هم باید با کودکان گفت وگو شود؛ به آنها اطمینان بدهیم که پدر و مادر همیشه مراقب آنها هستند.
وی اذعان کرد: اگر رفتار افراطی داشته باشیم پیامی که به صورت ناخودآگاه به کودک داده می شود این است که ما شکننده تر از آن هستیم که در برابر بیماری مقاومت کنیم و هر لحظه مرگ در کمین است؛ از این رو والدین نیز به ویژه در مقابل کوکان باید اضطراب و تنش روانی را کنترل و به عنوان یک الگو برای فرزندان عمل کنند.
این دکتری روانشناسی با بیان اینکه برای رسیدن به این هدف و کمک به سلامت روان کودک باید چند کار را انجام داد، اظهار کرد: اول اینکه جامعه باید آماده باشد. یعنی مدرسه، معلم، همسایه ‌ها، اقوام و کسانی که با کودک در ارتباط هستند و باید از آگاهی کافی در مورد نحوه برخورد، حمایت و کمک برای خروج از بحران کرونا با کودک را داشته باشند.
وی در پایان ابراز کرد: عدم رعایت جسمی فورا خود را نشان می ‌دهد، اما مشکلات و عوارض روانی در دراز مدت بروز خواهند کرد؛ طوریکه حتی فرد در زندگی آینده خود نمی ‌تواند تصمیمات جدی تری را بگیرد؛ افکار فاجعه سازی را باید به کمک راه حل‌ هایی مانند مدیتیشن و آرام سازی کنترل کرده تا بتوانیم این مشکل را مدیریت کنیم. اگر ما نتوانیم تعادل خوبی با کودکان در این زمینه برقرار کنیم با مشکلات فراوانی حتما رو به رو خواهیم شد. یکی دیگر از مشکلات این است که اگر رفع نشود کودکان دچار تنش و خشم، عصبانیت می‌ شوند.
انتهای پیام/