امروزه صنعت گردشگری، سومین صنعت بزرگ صادراتی جهان پس از مواد شیمیایی و سوخت است که امید، رفاه و درک متقابل را برای بسیاری از زندگی ‌ها در سراسر جهان به ارمغان می ‌آورد. بدون شک گردشگری به عنوان یک صنعت سودآور جایگزینی مناسب برای درآمدهای نفتی در کشوری مثل ایران است؛ همچنین گردشگری، راهی است برای برقراری صلح و آرامش، تبادل فرهنگی و ایجاد توسعه پایدار محسوب می شود.
گردشگری صنعتی است که یکی از پایه‌ های اصلی اقتصاد کشور به شمار می ‌رود ولی نه تنها در کشور ایران بلکه در تمام دنیا هنوز درگیر ابهامات و تناقضاتی در رابطه با بایدها و نبایدهاست و در این میان سفر و گردشگری بیشترین بار این تناقضات را پس از رفع محدودیت ‌ها به دوش می ‌کشد.
از سال 1980 سازمان جهانی گردشگری شعاری را به عنوان شعار سال خود انتخاب می ‌کند، شعارهایی که هر کدام به فراخور زمان دارای اهمیت بوده و حتی مدل‌ های توسعه گردشگری را تعریف می‌ کند. اما امسال سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) کار سختی برای انتخاب شعار سال داشت. از طرفی همه‌ گیری بیماری کووید 19 در سراسر دنیا گردشگری را به کما برد و از طرفی دیگر یونسکو بر رونق روستاها تاکید داشت. در نهایت «گردشگری و توسعه روستایی» به عنوان شعار سال 2020 برگزیده شد. شعاری که در ابتدا بسیاری از فعالان این صنعت را شوکه کرد، زیرا آن ‌ها انتظار شعاری مرتبط با شرایط حاکم بر صنعت گردشگری داشتند.
فصل بهار و تابستان که می توانست اوج رونق گردشگری باشد، با شیوع کرونا و در پی بسته شدن مرزها و ممنوعیت تردد استانی، تعطیلی اجباری مشاغل مرتبط با بازار گردشگری، خسارات های جبران ناپذیری به صنعت گردشگری و کسب و کارهای مرتبط با آن وارد آمد و صنعت گردشگری را که قرار بود جایگزینی برای درآمدهای نفتی باشد و موجب ارزآوری در کشور شود، دستخوش رکود کرد؛ همچنین شیوع ویروس کرونا سبب شد بسیاری از مراکز صنعتی، تجاری و علمی با تعطیلی روبه‌ رو شوند. البته دانشگاه‌ ها و مدارس به لطف فضای مجازی و بهره‌ گرفتن از خدمات شبکه‌ های اجتماعی توانستند به هر طریقی که شده اصطلاحا «گلیم خود را از آب بیرون بکشند» و سال تحصیلی گذشته را سپری کنند.
پیش از این نیز در ماه های پایانی سال 98 صنعت گردشگری ایران با افزایش قیمت بنزین و ارز با رکود مواجه شده بود و در این زمینه بسیاری از آژانس ‌ها و شرکت ‌های گردشگری ورشکست شدند، اما با آمدن کرونا تمام معادلات برای رونق گردشگری به هم خورد. هتل‌ها، اقامتگاه‌ های بومگردی، خانه مسافر‌ها و مشاغل وابسته به آن‌ ها مانند تولیدکنندگان و فروشندگان صنایع دستی، رستوران‌ ها و کافه ‌ها، اماکن تفریحی و تاریخی و... خسارت زیادی دیدند.
هر چند با اتمام موج اول بیماری برخی از محدودیت‌ها برداشته شد و گمان می‌رفت فعالیت‌های گردشگری به رونق سابق خود بازگردند، اما با آغاز موج دوم و قرمز شدن وضعیت بسیاری از استان ها، این تصور نیز رنگ باخت.
مسئولان وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی کشور، میزان خسارت ناشی از کرونا به صنعت گردشگری در 6 ماه گذشته را 12 هزار میلیارد تومان برآورد کرده اند که بخش قابل توجهی از آن در استان های گردشگر‌پذیر مانند اصفهان، فارس، یزد، گیلان، مازندران، خراسان رضوی و آذربایجان شرقی بوده است.
در نتیجه دولت برای جبران خسارت از صنعت گردشگری به آن‌ها یک وام 12‌درصد بدهد. وامی که نه تنها به مذاق بخش گردشگری خوش نیامد بلکه فعالین این حوزه، آن را بی ‌تأثیر دانستند. با این اوصاف به نظر می رسد دولت ادعا دارد نمی ‌تواند به هیچ عنوان خسارت بخش گردشگری را جبران کند.
اهمیت فن آوری‌ در گردشگری، ارئه فرصت‌ های خلاق، نوآوری، آماده سازی وتبدیل چالش ‌ها و تهدیدات به فرصت ‌ها در جهت رفع نیاز نسل کنونی بشر و نسل های آینده به واسطه بستر سازی وتوسعه متوازن و پایدار فعالیت ‌های گردشگری می تواند، اشتغال و کارآفرینی در سایر مشاغل وابسته به گردشگری را نیز تسهیل کند.
لذا در این شرایط توجه به توانمندی ‌ها و جاذبه ‌های متتوع و بی‌ نظیر گردشگری مناطق روستایی با بهره‌ گیری از فناوری ‌های نوین و بهره‌ گیری از دستاوردهای توسعه اینترنت، موجب بروز تغییرات چشم‌ گیری در شیوه‌ های سنتی سفر و گردشگری به این مناطق می ‌شود و به لطف پیشرفت های تکنولوژیک، مقصد یا جاذبه گردشگری به ویژه در مناطق روستایی ناشناخته باقی نمی ‌ماند چرا که امروزه گردشگران قادرند در مدت زمانی بسیار کوتاه ‌تر از گذشته، مرز‌ها را درنوردیده و از یک سوی کره زمین به آن سوی دیگر کره خاکی به لطف فنآ‌وری های نوین سفر کنند.
بنده نیز به عنوان خبرنگار نصرنیوز، روز جهانی جهانگردی و گردشگری را بر تمام ورشکستگان این صنعت بزرگ توریسم پس از شیوع کرونا تبریک عرض می نمایم.
انتهای پیام/