در حالی که این منطقه هم به لحاظ سیاسی و هم به لحاظ صنعتی، اقتصادی و فرهنگی یکی از قطب های بزرگ کشور محسوب می گردد، ولی مدیران تاثیرگذار آذربایجانی در کابینه های دولت ها خصوصاً دولت دوازدهم حضور کمرنگی داشته اند. تا حدی که در این دولت تا وزارت رضا رحمانی بر «صمت» هیچ آذربایجانی که حضوری مستمر در آذربایجان داشته و مشکلات و مطالبات ان را دانسته باشد در کابینه نبود و وزارت وی نیز علیرغم عملکرد بسیار خوب و درخشانش، دولت مستعجل بود و در سایه سیاسی زدگی دولت و رییس جمهور و برخی دسیسه ها دوام چندانی نداشت.
هر چند بعد از برکناری رضا رحمانی از وزارت صمت، این سوال پیش آمد که چرا وزیری را که عملکردی موفق در تنظیم بازار داشت و در شرایط بحرانی وقوع کرونا در اسفند 98 و فروردین 99 در تهیه کالاهای اساسی، ملزومات بهداشتی و ماسک و دستکش موفق عمل نمود و با شعار «نهضت ساخت داخل» - که هنوز هم دولت از آن استفاده می کند- و همچنین سیاست «انقلاب معدنی»، صنعت و معدن کشور را که رو به تعطیلی بود، دوباره جانی دوباره بخشید و توانست تولید کارخانه های خودروسازی را که در شرف تعطیلی بودند، افزایش داده و در بحبوحه اعتراضات خریداران خودرو، مانع از تبدیل شدن این مساله به موضوعی امنیتی گردد و خودروسازان را ملزم به انجام تعهداتشان نماید و همچنین با فساد در وزارتخانه صنعت، معدن و تجارت و زیرمجموعه های آن مقابله جدی نماید و وزیری که در کارش جدی بود و مشکلات را جمع می کرد و چندین بار از سوی رهبری مورد قدردانی و تفقد قرار گرفته و او را «شخصی اجرایی» خوانده بودند، باید در عرض یکی، دو ساعت آنچنان برکنار گردد؟
ولی اکنون با معرفی رزم حسینی به وزرات صمت از سوی رییس جمهور محترم، که هیچ سابقه موثر صنعتی و معدنی ندارد می توان دست های پشت پرده را دید و به قضاوت نشست.
با معرفی رزم حسینی کرمانی الاصل برای تصدی پست وزارت صمت، می توان گفت؛ باز زور کرمانی ها چربیده است و با لحاظ کردن این مساله که معاون اول رییس جمهور، جناب جهانگیری خود زمانی وزیر صنعت و معدن بود و اهل کرمان، باز برای کابینه کفایت نمی کند و همچنان در بر همان پاشنه حذف آذربایجانی ها در دولت بچرخد!
بهتر است دولت بر حفظ وحدت ملی بکوشد که اقدامات آن چنین به نظر نمی رسد.
انتهای پیام/