واژه حکیم از دیرباز ارجمند بوده است و هر زمان که می‌ خواستند از شخصی به نیکی نام ببرند و او را همه‌‌ چیزدان بخوانند و بر دانایی و خردمندی او پای بفشرند، وی را حکیم می‌ نامیدند.
حکیم در فرهنگ ایران از بار معنایی گستره‌ ای برخوردار است. زکریای رازی و ابوعلی‌سینا در شمار مشهورترین حکیمان ایرانند که در زمان خود، دستی معجزه ‌گر در درمان بیماران داشتند.
نزدیک به ۶ماه است که جامعه بهداشت و درمان، علی الخصوص پزشکان و پرستاران ما همزمان با شیوع ویروس منحوس کرونا، روزها و شب های سختی را سپری می کنند؛ دیدن درد و رنج بیماران از یک سو و از دست دادن همکاران ‌شان از سویی دیگر، داغ سنگینی بر دل آن ها گذاشته است اما همچنان با شور و عشق وصف نشدنی، برای نجات جان هموطنان خود تلاش و مجاهدت می کنند.
پزشکان متخصص و متعهد این روز‌ها نفس هایشان به نفس افرادی که این روز‌ها درگیر بیماری مهلک کرونا ویروس هستند، گره خورده است چرا که در بیشتر کشورها پس از سالمندان، کادر پزشکی و درمانی بیشتر از همه در آستانه دچارشدن به کووید۱۹ هستند.
متاسفانه در این مدت چهره زشت مرگ در جهان خیلی رخ کرده است و بسیاری از  شعارهای این روزها از جمله «در خانه بمانیم»، «کرونا را شکست می ‌دهیم» هنوز برای خیلی ‌ها جدی نیست. خیلی ‌ها هم از در خانه ماندن خسته شده ‌اند و شاکی ‌اند از این که این وضعیت چقدر باید ادامه داشته باشد؟!
با این حال هنوز هم در فضای مجازی می ‌توان پست ‌ها و استوری ‌های زیادی را دید که برخی افراد از طبیعت‌ گردی ‌ها و مهمانی ‌ها و دورهمی‌ های خود منتشر می ‌کنند. همین افراد شاید پست ‌های مربوط به زحمات کادر درمانی را می‌ پسندند و دیدگاه‌ هایی هم در وصف تلاش ‌های این قشر جامعه می ‌نویسند. جمله ‌هایی که در ظاهر روحیه ‌بخش است و در نگاه کادر درمانی رنجی افزون تر به رنج آنان می‌ افزاید.
در برخی کشورهای بحرانی، کادر درمانی و کارکنان بهداشتی در پوشش غیرعادی خود حتی امکان خاراندن دست و پای خود را ندارد. رنج و زجر برایشان چندان دور از فهم نیست. آنان حتی برای دستشویی ‌رفتن هم دچار محدودیت ‌اند و زمان ‌رسیدگی به بیماران از پوشک ‌استفاده می ‌کنند که تنها در پایان نوبت کاری امکان عوض‌کردن وجود دارد.
بی شک این روز فرصت مغتنمی برای تبیین جایگاه و نقش خطیر جامعه پزشکی و قدردانی از زحمات ارزشمند و تلاش های شبانه روزی این قشر فرهیخته، توانمند و زحمتکش که در طول تاریخ کهن این سرزمین برای پیشرفت و تعالی جامعه کشیده اند، است.
متاسفانه امروزه حفظ سلامت کادر درمان و پزشکی تبدیل به یک چالش جدی شده است و در سطح کشور برخی از پزشکان و پرستاران نیز به دلیل درگیری با کرونا جان خود را از دست داده‌اند؛ لذا حفظ سلامتی و ریکاوری کادر درمان به عنوان نیروهای خط مقدم مبارزه با کرونا، امری حیاتی و ضروری به نظر می ‌رسد، زیرا که در صورت از بین رفتن یا حتی کاهش توان اجرایی این جبهه، جایگزین کردن نیروی متخصص و دوره دیده در این شرایط که همه با این مشکل دست به گریبان هستند، تقریبا غیرممکن است.
به حول قوه الهی این روزهای سخت و جان افشان کادر درمانی بیمارستان ‌ها نیز می ‌گذرد و چیزی که هرگز از ذهن مردم نخواهد رفت، تلاش شبانه ‌روزی پرستاران، پزشکان و درمانگران و همه فعالان بخش بهداشت و درمان کشور است که باید گفت سفید پوشیدند تا ما سیاه نپوشیم.
ناگفته نماند که تا چندگاه پیش، انتقاد‌های زیادی از پزشکان در تراز جامعه در جریان بود ولی با آمدن کووید ۱۹ به یکباره همه آن‌ ها رفت و جایش را ستودن‌ ها و تمجیدها و ابراز ارادت ها گرفت؛ به ویژه در شبکه‌ های اجتماعی، چهره جان‌ باختگان پرستار و پزشک گلباران شد و اینک ارزش آنانی که مانده ‌اند و سنگر بیمارستان را ترک نکرده ‌اند، پاس داشته می‌ شود.
بی تردید این روزها یکی از راه ‌های کمک به تیم درمان و بهداشت کشور، قرنطینه خانگی است؛ شاید بهترین تبریک روز پزشک رعایت دستور العمل ‌های بهداشتی از سوی مردم باشد تا با کم شدن بار کاری کادر درمان، فرصت خدمت کیفی ‌تر را بیشتر فراهم کنند.
ما به نجات زخمیان شب میاییم/ داغیم لیکن به شفای تب می آییم

سحر مغفرت
انتهای پیام/