به گزارش نصر، "کارگاه صنایع شیشه و بلور بیتا" در منطقه صنعتی کلانشهر تبریز را می توان یکی از کانون های خودباوری و نمونه بارز اتکا به توان داخلی خواند. "حامد شکرگذار" جوان 33 ساله تبریزی با عزمی راسخ و تلاشی طاقت فرسا هم اکنون کارآفرینی نمونه در صنعت شیشه و بلور کشور است.
قطع واردات و پاسخگویی به نیاز بازار داخلی و صادرات اقلام تولیدی صنایع دستی ماحصل تلاش های 15 ساله این جوان خلاق و پرتلاش است.

***

همه چیز از چین شروع شد؛ بازاریابی و فروش اجناس شیشه ای و بلورین موجب شد تا چند سالی را در شهرهای مختلف چین سپری کند. سپس با تکیه بر توان خود بخشی از مراحل تولید را در تبریز کلید زد و این شد آغاز کارآفرینی این جوان پر تلاش تبریزی.
هم اکنون در مجموعه صنایع شیشه و بلور بیتا بیش از 90 نفر جوان مشغول به فعالیت هستند و در اکثر شهرهای کشور دارای نمایندگی است. با این جوان موفق پیرامون مسیر رشد و پیشرفت اش گپ و گفتی داشتیم که ماحصل آن را در ادامه مطالعه می نمایید.

***

تولید در کشورمان با چالش هایی مواجه است چطور شد که به عنوان یک جوان وارد عرصه تولید آن هم به عنوان کارآفرین شدید؟
من از کودکی عاشق تجارت بودم و در سال ۱۳۸۰، وقتی سوم راهنمایی تحصیل می کردم، کلا درس را کنار گذاشتم و وارد بازار کار شدم؛ تا اینکه بعد از سپری کردن خدمت مقدس سربازی توانستم به چین سفر کنم و پنج سال در آنجا بمانم. طی مدتی که در چین اقامت داشتم، سعی کردم از تکنولوژی آنان یاد بگیرم، طوری که در کارخانه ای که در آن مشغول به کار بودم، خودم جنس را طراحی و تولید می کردم.
 
در چین در چه کارخانه ای فعالیت داشتید؟
من در آنجا در کارخانه تولید تجهیزات سرویس بهداشتی، گلدان تولید می کردم و همزمان اصولش را هم یاد می گرفتم.
 
آن زمان هنوز کارخانه تاسیس نکرده بودید؟
خیر، بعد از برگشتنم به ایران در سال ۱۳۸۹، فقط روی جنس خام طلاکاری می کردم، اما به دلیل مشکلاتی که در این زمینه به وجود آمد، مانند قطع شدن واردات جنس خام و همچنین پیدا نکردن جنس دل خواهمان، سعی کردیم خودمان کوره بزنیم و تولید کنیم، که در ابتدا فقط با ۹ نفر نیرو شروع کردیم و الان ۹۰ نفر کارگر به طور مستقیم مشغول به کار هستند.
 
برای استارت کار چقدر سرمایه گذاری کردید؟
اول کارم را با یک  میلیون تومان شروع کردم، ولی چون کار بلد نبودم و پیچ و خم کار دستم نبود، در سال ۱۳۹۰ نزدیک به 2.5 میلیارد تومان ضرر کردم.
 
این ضرر و زیان مانع از ادامه فعالیت تان نشد؟
نه، هیچ وقت ناامید نشدم و به مرور زمان، تخصص لازم را به دست آوردم؛ به طوریکه الان مشکلی ندارم و در کارم بسیار موفق هستم.
 
همکاری اداره کل میراث فرهنگی؛ صنایع دستی و گردشگری استان با شما چگونه است؟
بسیار عالی است.
 
تا به حال از تسهیلات بانکی استفاده کردید؟
بله، نزدیک به پنج میلیارد ریال در ابتدای شروع به کارم از بانک توسعه تعاون تسهیلات دریافت کرده ام.
 
میزان حجم سرمایه گذاری برای این مجموعه تان چقدر بوده است؟
کل سرمایه این مجموعه نزدیک به ۱۵۰ میلیارد ریال است و روزانه ۸۰  تکه تولید داریم که ارزش ریالی شان، یک میلیارد و ۶۰ میلیون ریال است. تلاش داریم تا با توسعه واحد جدیدمان زمینه اشتغال 600 نفر را فراهم کنیم.
 
قبل از اینکه شما این مجموعه را راه اندازی کنید کلیه اقلام وارداتی بود؟
بله، چون قبل از ما تولید کننده ای در داخل کشور نبود؛ الان دیگر در این جنس واردات نداریم. همچنین ما اجناسمان را نصف قیمت وارداتی می فروشیم.
 
مسلما میزان سودتان به حدی است که به دنبال توسعه هستید؟ 
بله، الحمدالله فروشمان بسیار خوب است؛ درست است که در طی شش ماه گذشته به دلیل شرایط کرونایی فروش مان راکد بود، ولی چند روزی است که دوباره از سفارشات را دریافت می کنیم. صادرات به کشورهای حاشیه خلیج فارس و برخی کشورهای منطقه موجب شده است تا اجناس تولیدی مان در نوع خود کم نظیر باشند.
 
تعداد اقلام تولیدی تان چند نوع است؟
۸۶ نوع جنس داریم که در ۱۱ رنگ مختلف ساخته می شوند و نزدیک به ۱۱ هزار نوع تنوع در تولید داریم که مشتری هر نوع طرح و رنگی را که بخواهد در اختیارش می گذاریم.
 
ضایعات کارتان چقدر است؟
فقط 20 درصد ضایعات داریم و چون ضایعات مان نیز شیشه است دوباره وارد چرخه تولید می شود.
 
به عنوان یک جوان که وارد این حوزه شده اید، اصلی ترین مشکل و چالش خود را چه می دانید؟
 مشکل اصلی جامعه ایران، کمبود اشتغال و معضل بیکاری است و در کل دنیا صنایع دستی توانسته است بخش اعظمی از مشکل بیکاری جامعه را حل کند؛ اما متاسفانه مسئولان ما، نگاهشان به صنایع دستی بسیار ضعیف است. در حالی که می توان با سرمایه گذاری در بخش صنایع دستی هم اشتغال بسیار زیادی ایجاد کرد هم تولیداتی با ارزش افزوده بالا روانه بازارهای جهانی کرد. کشور چین یکی از راهکارهای قبضه اقتصاد جهان را بر صنایع دستی اش استوار کرده است.
انتهای پیام/