به گزارش نصر، با توجه به رشد روزافزون اماکن آبی و لزوم حفظ جان مردم از خطرات این اماکن، وظیفه نجات غریق به عنوان نیروی آماده امدادگر و آموزش دیده تخصصی که تماماً با فنون شنا و نجات بخشی آشنا بوده و با استفاده از توانمندی‌های خود بتواند از غرق شدگی جلوگیری کرده و جان مردم را حفظ کند، تعریف می‌شود.
منجیان غریق باید همیشه به لحاظ جسمانی و روحی آماده باشند تا بتوانند با تمرکز کامل و توانمندی بدنی از افراد حضور یافته در اماکن آبی مراقبت نمایند؛ یک نجات غریق در هر روز نزدیک به هفت ساعت با آب دارای کلر بالا و شرایط رطوبتی شدید ارتباط دارد که این عامل باعث شده شغلی با ضریب سختی بالا و امنیت کم محسوب شود.
حال با توجه به شیوع ویروس کرونا و تعطیلی اماکن آبی از بهمن ماه سال ۹۸ اغلب ناجیانی که در استخرهای آبی فعالیت داشتند و ناجی گری برایشان به عنوان شغل و منبع درآمد اصلی محسوب می‌شد، با افزایش شدت مشکلات معیشتی و مالی که برایشان تازگی ندارد، مواجه شده‌اند، در حالی که تا کنون هیچ حمایتی از سوی دولت و سازمان‌های مربوطه برایشان حاصل نگردیده است.

کم لطفی‌ها مربوط به قبل از کرونا است
اصلی ترین مشکل منجیان غریق، قبل از تشریف فرمایی مهمان ناخوانده چینی (کرونا) در مشکلات مالی و عدم بیمه شدگی خلاصه می‌شد؛ این مسائل ناشی از کم توجهی و سهل انگاری مسئولین امر بوده و باعث شده برخی مدیران با سو استفاده نسبت به عدم بیمه کردن و پرداخت حق الزحمه بسیار ناچیز، منجیان غریق را به کار گیرند.
یک نجات غریق در مورد مشکلات موجود در این شغل، به خبرنگار مهر می‌گوید: فدراسیون نجات غریق برای شاغلان این رشته حداقل دستمزد ساعتی را با توجه به سال خدمت درنظر گرفته است، با این حال اکثر استخرها آن را نیز رعایت نمی‌کنند.
وی با بیان اینکه اغلب مدیران اماکن آبی به دنبال غریق نجاتانی هستند که سابقه‌ی کاری کمتری دارند، ادامه می‌دهد: برای مثال بنده ۱۵ سال سابقه کار دارم به همین خاطر استخرهای کمی با من قرارداد می‌بندند به این دلیل که طبق مصوبه هیأت نجات غریق هرچه سال خدمت کمتر باشد، دستمزد کمتری به نجات‌غریقان داده می‌شود.

بسیاری از ناجیان غریق شامل بیمه بیکاری نمی‌شوند
کرونا با وجود صدمات بسیاری که برای مشاغل متعدد به بار آورده، هیچگاه نمی‌تواند سرپوشی بر سو مدیریت‌های انجام شده در دوران قبل از همه گیری این ویروس و عدم حمایت‌های لازم در دوران حاضر شود.
سامان عبداللهی که به عنوان نجات غریق و مربی شنا ۱۰ سال سابقه کار دارد، وضعیت حاضر را اسف بار خوانده و می‌گوید: بنده جزو معدود ناجیانی هستم که بیمه دارم و الان چند ماه است که بیمه‌ام قطع شده، بعد از ثبت نام در اواخر اسفند ماه برای بیمه بیکاری دوران کرونا، در تیر و مرداد بعد از گذشت چند ماه مبلغ ناچیزی برای دو ماه اول سال پرداخت شد.
وی در گفت و گویی، ادامه می‌دهد: جالب است در همین چند روز اخیر پیامکی مبنی بر مراجعه به دفاتر پیشخوان و تحویل مدارک برای بیمه بیکاری دریافت کرده‌ام که این موضوع برایم نگرانی بابت قطع شدن بیمه تأمین اجتماعی و از بین رفتن اعتبار چند ساله پرداخت حق بیمه به وجود آورده و بسیار آزار دهنده است.
مربی شنا با اشاره به عدم حمایت در ماه‌های کرونائی اخیر از ناجیانی که سال‌ها با عشق و علاقه برای کمک، مراقبت و نجات شهروندان انجام وظیفه کرده‌اند، اضافه می‌کند: ناجیان زیادی وجود دارند که قبل از دوران کرونا هم بیمه نشده بودند و متأسفانه الان حتی شامل طرح بیمه بیکاری هم نمی‌شود و این معضل شرایط را برای جامعه نجات غریق بسیار سخت‌تر کرده است.

هیچ تسهیلاتی برای بیمه ناجیان به اماکن آبی تعلق نمی‌گیرد
میترا غلامزاده، مدرس نجات غریق که به عنوان پیمانکار مسئولیت یک استخر را بر عهده دارد، در مورد عدم بیمه شدگی ناجیان توسط استخرها، به خبرنگار مهر می‌گوید: متأسفانه هیچ حمایتی از پیمانکاران انجام نمی‌شود، برای مثال جهت بیمه کردن یک کارگر، بیمه شرایط خاصی را برای پیمانکار درنظر می‌گیرد ولی متأسفانه برای بیمه یک ناجی، پیمانکار استخر باید از بیمه آزاد استفاده کند که با احتساب قیمت روز تقریباً می‌شود مبلغ ۷۰۰ هزار تومان برای یک ماه هر ناجی.
وی ادامه می‌دهد: با شرایط فوق بعضاً پیمانکاران استخرها درآمد آن‌چنانی ندارند که بتوانند کادر استخر را بیمه کنند و این مسئله باعث می‌شود پیمانکار نتواند به تعهد خود عمل کند که در این زمینه پیمانکاران استخرها بسیار گله مند بوده و اعتراض دارند، اما متأسفانه صدایشان به جایی نمی‌رسد.
پیمانکار استخر با بیان اینکه ما حتی در این شرایط حق بیمه ناجیان استخر را واریز می‌کنیم و بیمه نکردن ناجی هیچ توجیه قابل قبولی ندارد، افزود: حدود ۸۰ درصد ناجیان بیمه نشده‌اند و متأسفانه مدیران استخرها ناجیانی را جذب می‌کنند که سابقه کاری کم‌تری داشته و ناجیان تازه کار به خاطر نیاز مالی عدم بیمه شدگی را قبول می‌کنند که این معضل در شهرستان‌ها بسیار شدید تر است.
غلامزاده در زمینه عدم ارائه تسهیلات از سوی بیمه برای ناجیان، بسیار گله مند بوده و یاد آور می‌شود: ای کاش استخرها نیز حمایت شوند تا با برخورداری از تسهیلات بیمه بتوانند ناجیان را بیمه کنند، ما ناجی داریم که با وجود ۶۰ سال سن به دلیل اینکه بیمه کافی ندارد، هنوز ناجی گری می‌کند و این جای تأسف بسیار دارد.

حداقل و حداکثر حقوق ناجیان؛ بین ۱ میلیون و ۷۰۰ تا دو میلیون و نیم
رئیس هیأت نجات غریق و غواصی آذربایجان شرقی نیز با روشنگری در مورد اوضاع موجود و ارائه آمار با خبرنگار مهر گفت و گو کرده و اظهار می‌کند: بر اساس مصوبه هیأت دولت، ناجیانی که دارای دفترچه بیمه تأمین اجتماعی بوده و بعنوان منجی غریق فعالیت می‌نمودند، تحت پوشش بیمه بیکاری قرار گرفته و مبالغی را نیز از سازمان تأمین اجتماعی دریافت کردند اما متأسفانه ناجیانی که توسط پیمانکاران استخر بیمه نشده بودند و تعدادشان هم کم نیست، تاکنون برایشان هیچ اقدامی از سوی دولت انجام نشده است.
ساناز پور خورشیدی تعداد ناجیان فعال در استان را حدود ۷۰۰ نفر خوانده و ادامه داد: حداقل حقوق ماهیانه ناجیان طبق پرداختی سال ۹۸ که تا به امروز اعتبار دارد، کمتر از ۱ میلیون ۷۰۰ هزار تومان و بیشترین حقوق، حدود ۲ میلیون و پانصد هزار تومان است و همانطور که می‌دانید بیش از ۶ ماه است که هیچ فعالیتی در استخرها انجام نمی‌شود و متعاقباً ناجیان نیز منبع درآمدی خود را از دست داده‌اند.
وی که به تازگی سکان هدایت هیأت نجات غریق و غواصی استان آذربایجان شرقی را برعهده گرفته، وضعیت معیشتی حال حاضر ناجیان غریق را نابسامان دانسته و افزود: امیدواریم با بهبود وضعیت موجود، فعالیت استخرها در استان دوباره آغاز گردد و در رابطه با حمایت از ورزشکاران و ناجیان غریق، پیگیر وضعیت بوده و نهایت تلاشمان را خواهیم کرد.
متأسفانه ماهیت اصلی شغل نجات غریق و ارزش آن در کشورمان هنوز به درستی تعریف نگردیده و برخی مردم نجات غریق را شغلی رده پایین می‌دانند، بدون اینکه متصور شوند وجود یک نجات غریق امنیت کامل برای شنا کردن و استفاده از استخرهایی که همه مردم برای تفریح و بعضاً درمان به آن مراجعه می‌کنند را تأمین می‌کند.
امیدواریم مسئولین امر با در نظر گرفتن شرایط سخت کاری ناجیان غریق، در جهت حمایت از قشر ورزشکاران تدابیر لازم را اندیشیده و متوجه این قضیه شوند که ورزش صرفاً در فوتبال خلاصه نمی‌شود و ورزشکاران رشته‌هایی همچون نجات غریق، تأثیر مثبت به مراتب بیشتری بر جامعه دارند.

سید حسین زینالی
انتهای پیام/