این بحران دین واعتقادات جهانیان را با ادیان و مذاهب مختلف به چالش کشید. در این میان بازار گرم دین فروشی و دین ستیزی گرم و پررونق شد، که متاسفانه انفعال نهادهای فرهنگی و عدم بسیج رسانه ای در مقابل امپراطوری رسانه ای دشمن که با لطایف الحیلی توانسته سوار بر این موج شود ، نتوانست در راستای تقویت نهاد دین و مذهب آنچه که لازم بوده سروسامان دهد.
کرونا در گام اول، یک تهدید تمام‌عیار برای دین و دینداری محسوب شد. هرچه جلوتر آمد، سنگرهای دین‌داری را تک به تک،‌با غفلت استراتژیست های فرهنگی فتح و تعطیل کرد و مساجد، نمازهای جمعه و حرم‌های زیارتی، تعطیل وبست. همچنین بسیاری از مناسک دینی، کمرنگ شد یا از بین رفت.
ظواهری از شریعت تعطیل شد که جایگاه رفیعی در دین و دینداری و ساخت جامعه ایمانی داشتند.
اما عقلانیت منعطف در دین اسلام، موجب شد که علمای اصیل اسلامی در مقابل هجمه فرهنگی کرونایی به ستیزه برنخیزند، مقاومت نکنند.
این اقدام عقلانی فضایی را برای جبهه مقابل فراهم ساخت که بصورت هجمه سراسری به نهاد اعتقادی مردم حمله ور شده و به قلع و قمع نیاز فطری بشر به دین بپردازند.
در این میان لازمست بیانات راهگشای مقام معظم رهبری را که در نیمه شعبان بیان فرمودند را متذکر شویم :  
« ما برای اینکه ارادت‌مان به امام زمان (عج) ثابت شود، باید صحنه‌ها و جلوه‌هایی از جامعه مهدوی را خودمان به وجود بیاوریم. جامعه مهدوی هم که جامعه قسط و عدل، جامعه عزت، جامعه علم و جامعه مساوات و برادری است و ما باید اینها را در زندگی به قدر امکان خودمان تحقق بخشیم. در این حرکت باید ببینیم جایگاه اماکن دینی مانند مساجد و حرم‌ها در بحران کرونا، چطور ما را به ظهور نزدیک می‌کنند و ما باید آن را پیشرفت بدهیم.»
حال سئوال اینجاست چقدر توانستیم مساجد و حرم هارا وسیله ای برای تحقق ظهور حضرت ولیعصر عج تبدیل کنیم؟
نهادهای فرهنگی ما چقدر توانسته اند در مقابل هجمه سراسری که در زیر پوست شهر و بخصوص در عالم مجاز و فضای مجازی اتفاق می افتد سربازگیری کند؟
امروزه آتئیست ها (خداناباوران) دراین فضا با زیرسئوال بردن وجود خود خدای متعال به ریشه های اعتقادی بشر حمله کرده اند.و در حرکت جوانان به این ورطه نابودی شب و روز نمی شناسند. حفظ و حراست از اعتقادان فطری و اجتماعی قشر جوان جامعه بر عهده کیست؟
این الفت قلب‌ها و دل‌هایی که از طریق مساجد و حرم‌های عصمت و طهارت بهم گِره خورده است و ما را به هم پیوند داده است، ارزشمند است؛ چنان که می‌توانیم با تمام مردم جهان پیوند برقرار کنیم، دست تمام انسان‌ها را در تمام نقاط کره زمین بگیریم و تمام مردم را به عدل و داد، معنویت و حیات طیبه دعوت کنیم.
بیاییم دست دردست دهیم و نگذاریم این نعمت و الفت از دستمانمان برود و نعمت معنویت که نعمت بسیار بزرگی ازطرف خدای متعال است را برای آیندگانمان حفظ کنیم.

سجاد اسدی
انتهای پیام/