یادداشت/

خبرنگار، نعمت است!

1399/05/17 - 12:42 - کد خبر: 24598
محمدرضا اخگرگداز

نصر: خبرنگار، نعمت است! خصوصا در کشور ما که نردبانی برای دستیابی به مسؤلین نیست، تا حدودی خبرنگار مظلوم می تواند با مسؤل ارتباط برقرار کرده و صدای مردم باشد.

17 مرداد روز خبرنگار است، تنها روزی است که شاید خبرنگار عزیز باشد!
همه می‌ دانیم که خبرنگاری جایگاه ویژه خود را در کشور ما پیدا نکرده است و سال‌هاست که جزء مظلوم ترین اقشار جامعه پای درد و دل مردم مظلوم می نشیند.
سال هاست جمله «خبرنگاران رکن چهارم کشور» هستند، تبدیل به شعاری شده که گویا ستون پنجم هم در مقابل آن کم می آورد.
این در حالی است که در سایر نقاط جهان، ارزشمند بودن خبرنگار را با نگاهی متفاوت تر معنی می کنند. اینگونه به نظر می رسد که خبرنگاران در سایر کشور ها به عنوان شخصی «آگاهی دهنده و اطلاع رسان» مسئولین را همراهی می کنند ولی تنها خبرنگاران جمهوری اسلامی ایران هستند که به عنوان شخصی جاسوس بین مسئولین شناخته می شوند.
ناگفته نماند که شعار رکن چهارم تنها برای زمانی است که از خبرنگاران ترس داشته باشیم یا بخواهیم از آن‌ها استفاده شخصی کنیم.
 اینجا دست مزد خون دل خوردن ها، سرکوبیدن ها، برچسب زدن ها، مو سفید کردن ها، جفا و بی مهری و بی اعتنایی به جایگاه رسانه و حق و حقوق این قشر از فرهیختگان و مهم تر از همه در نهایت حرفه ای شدن خبرنگارها، دوری و یا فرار از خبرنگار است.
کاش می‌دانستند که در ایران  قلمی هم هست تا از حق و حقدار بگوید و بنویسد اما در ایران خبرنگاری جز عشق و دیوانگی معنی و مفهومی ندارد.
خبرنگاران وظیفه اطلاع رسانی به موقع و شفاف به مردم را برعهده دارند، خبرنگار باید بتواند صدای گویای مردم باشد و با قلم خود در مقابل کج اندیشی ها بایستد.
کار به جایی رسیده است که حتی مسئولین می دانند جنس خبرنگار از سنگ است و همین امر سبب شده تا هیچ خبری از بیمه، مسکن و یا قول های رنگا رنگ نباشد.
در این روزها که بیش از هر زمان دیگری شعار حمایت از خبرنگار در جامعه مطرح است، ای کاش تلاش می‌ شد تا رویکردهای ناصواب و ستون پنجمی به خبرنگار به نگاه رکن چهارمی دموکراسی تغییر داده شود. کارگزاران حاکمیتی و دولتی اگر بپذیرند حتی خبرنگاری که برخلاف میل آنها فعالیت می‌کند، تلاشش معطوف به اصلاح و کاهش فساد در جامعه خواهد شد، آن وقت شاید ما کمتر شاهد برخوردهای سلبی نهادهای نظارتی و کنترلی با جامعه خبرنگاران خواهیم بود.
خبرنگاری عشق است و کسی که عاشق نباشد نمی‌تواند پای صحبت مردم و درد جامعه بنشیند، عشق است که قلم را به حرکت در می آورد و جوهر می افشاند.
آری خبرنگار باید عاشق باشد، تا بتواند با جان و دل و تحمل سختی های طاقت فرسا برای مردم سرزمینش تلاش کند.

محمدرضا اخگرگداز - عضو تحریریه نصر
انتهای پیام/

پژوهشیار