نصر: دنیای فوتبال بانوان، دنیایی کاملا شناخته شده است؛ بسیاری از زنان و دختران كشور ما فوتبال را به‌ عنوان یكی از علایق ورزشی خود می نگرند و حتی برخی از آن ها در این مسیر به پیشرفت های خوبی هم رسیده‌ اند‌ اما وقتی پای گفتگو آن ها می نشینیم، از امكانات كم و محدودیت ‌های فوتبال بانوان می گویند.

به گزارش سرویس ورزشی نصر، وقتی نام "مبینا اعتماد" را که به تیم ملی فوتبال بانوان دعوت شده بود را با افتخار برسرزبان ها شنیدم، با خود اندیشیدم که فاصله زیادی بین دنیای دختران فوتبالی با پسران فوتبالی وجود دارد؛ حتی فوتبالی شدنشان نیز فرق دارد، دختران سرزمینم برای دوست داشتن فوتبال روش خود را پیش گرفتند؛ دختران که از بچگی گل کوچیک بازی نمی کردند، دخترانی که عروسک را زودتر از توپ فوتبال شناخته و دیرتر با مفهوم آفساید آشنا شده اند، دخترانی که وقتی خواستند فوتبال بازی کنند هزار اما واگر برایشان گذاشتند، دخترانی که حسرت دیدن یک بازی فوتبال در استادیوم آزادی را به دل دارند؛ حال در این شرایط هستند دخترانی که با امکانات محدود و حمایتی ناچیز و بدون هواداران پرشور و چندمیلیونی توانسته اند مقام های قهرمانی در عرصه فوتبال را ازان خود کنند.

در میادینی که از پیشرفت بانوان در عرصه های ورزشی حکایت می کنند، شهر تبریز همواره در عرصه های سلامتی، نشاط و عرصه های قهرمانی به دختران پرافتخار خود می بالد.

 "مبینا اعتماد" متولد سال 1380 از شهر تبریز یکی ازاین افتخارات فوتبال استان است. ملی پوشی که از 11 سالگی فوتبال بازی کرده و از سیزده سالگی توانسته با حضور در اردوهای تیم ملی، نظر مربیان خود را جلب کند.

مجالی فراهم آمد تا گفتگویی صمیمانه با این دختر جوان در مورد دنیای ورزش فوتبال بانوان داشته باشیم؛ گفتگویی که خواندنش خالی از لطف نیست. دختر فوتبالیست آذربایجانی با ما از مشكلات و سختی ‌های پیش پای خود و هزاران علاقه ‌مند فوتبال گفت، اما تاكید كرد كه هیچوقت فوتبال را ترک نمی کند و برای بازی در جام جهانی تلاش می کند.

***

از چه زمانی وارد مسابقات شدید و تاکنون چه مقام هایی را کسب کرده اید؟

از سوم ابتدایی یعنی 11 سالگی به بازی فوتبال علاقه زیادی داشتم که بعد از سه سال در سن 13 سالگی دریکی از فستیوال های تهران شرکت کردم و بدون اینکه در زمین چمنی بازی کنم، به تیم ملی دعوت شدم.

سال اول اردوی تیم ملی زیر 14 سال به مسابقات سریلانکا رفتیم که به مقام اول این مسابقات رسیدیم و کاپ اخلاق این رقابت ها به تیم ایران تعلق گرفت. در ادامه مسابقات سوم و چهارم رقابت ها، اردوهای خود را در نپال سپری کرده ولی متاسفانه به دلیل زلزله ای که گریبانگیر این شهر شد، تمامی مسابقات کنسل شد. در مسابقات زیر 15 سال نیز مقام سوم تیم ملی ایران را در تاجیکستان کسب کردیم. امسال برای اردوی مسابقات زیر 19 سال نیز به روسیه اعزام خواهیم شد.

به چه دلیلی علاقه مند شدید تا فوتبال را به صورت حرفه ای بازی کنید؟

خانواده ی ما، خانواده ی فوتبال دوستی است. پدر و برادرم عاشق فوتبال هستند و این دو مشوق اصلی من بودند. پدر و برادرم با وجود علاقه شدیدی که به فوتبال دارند، بازی آن را چندان به صورت حرفه ای پیش نمی برند اما با این وجود بازیکن بسیار فوق العاده ای هستند. دومین عامل شاید به دلیل استعدادی که داشتم، علاقه ام به فوتبال را دوچندان می کرد. از طرفی نمی توان حمایت مربیانم در تبریز را نادیده بگیرم.

چه برنامه ای برای آینده دارید؟

هدفم رسیدن به بازی های جام جهانی است. دوست دارم انگیزه کافی و مناسبی برای دوستداران فوتبال شوم و یکی دیگر از آرزوهایم رسیدن به درجه مربیگری تیم ملی است.

به نظرتان مشکل اصلی ورزش بانوان، به ویژه در این رشته ورزشی چیست؟

بی تردید به فوتبال بانوان بهایی داده نمی شود. خانم ها لیگ چندانی برای بازی کردن ندارند؛ تنها محل تمرین ما سالن ها هستند و زمین چمن برای ما تعریف نشده است. همه ی بازیکنان دعوت شده به تیم ملی؛ در لیگ های خود بازی می کنند ولی من به دلیل نبود امکانات مجبور هستم به صورت غیر بومی در لیگ های سایر استان ها بازی کنم. خانواده ام هزینه ی زیادی را  صرف رفت و آمد من به سالن ها انجام می دهد و به دلیل فاصله ی زیاد خانه ی ما با محل تمرین مشکلات فراوانی ایجاد می شود.

من انتظار حمایت بیش از این ها را از هیئت فوتبال استان دارم چرا که استان های فارس، گلستان و تهران به دلیل وجود امکانات جلوتر از ما هستند ولی ما حتی فاقد یک زمین چمن مخصوص برای بانوان هستیم.

تمرینات خود را به چه صورت پیش می برید؟

نزدیک دوسال است که در لیگ برتر تمرین می کنم. متاسفانه در تبریز به دلیل عدم حمایت از تشکیل تیم برای فوتبال بانوان در سطح لیگ، نمی توانم حرفه ای بازی کنم؛ لذا سال اول تمریناتم را در لیگ برتر تیم استقلال خوزستان بازی کردم، سال قبل در لیگ برتر آذرخش تهران بودم و امسال در لیگ برتر پارس جنوبی بوشهر بازی می کنم.

متاسفانه در شهر خودم حتی چمنی برای تمرینات انفرادی ندارم ولی هرجای این شهر چمنی ببینم، از تمرینات انفرادی ام غافل نمی مانم.

خودتان طرفدار کدام تیم هستید؟

هم من و هم خانواه ام، طرفدار پرشور تیم تراکتورسازی هستیم. ای کاش تراکتور نیز در لیگ بانوان تیمداری می کرد و بانوان هم تیمی با اسپانسر و هواداری داشتند. انتظار من از باشگاه های شهرداری و تراکتور، حمایت و از تیم بانوان شهر تبریز است. بی شک تیم بانوان تراکتورسازی هم می تواند تاریخ ساز باشد.

در حال حاضر به چه رشته ای گرایش دارید؟ آیا این تمرینات و بازی در لیگ برتر سایر استان ها و یا مسابقات لطمه ای به دروستان نمی زند؟

رشته ام تربیت بدنی است؛ طی هماهنگی که با مدرسه کرده ام، دروس را به صورت غیرحضوری می خوانم و فقط فصل امتحانات، سعی در شرکت دارم.

راز موفقیتتان را در رشته مورد علاقه تان چیست؟

موفقیتم را مدیون زحمات پدر و مادرم مخصوصا برادرم که همیشه در سخت ترین روز ها مشوق و حامیم بوده اند و همچنین دو مربی دلسوز و مهربانم خانم مصرآبادی و ظفری که همیشه به من انگیزه و روحیه داده اند می دانم و بی نهایت تشکر می کنم.

............................................

گفت و گو از سحر مغفرت

.........................................

انتهای پیام/