تورم و بیکاری در سه سال اخیر لجام گسخته وار پیش می رود طوریکه افزایش حقوق بازنشستگان و کارمندان دیگر کفاف تورم را نمی دهد. در سوی دیگر مردم هستند که از مشکلات اقتصادی و معیشتی کلافه شده اند. مهمترین مزیت هم صدایی دولت با ملت را شاید بتوان کاستن از میزان ناراحتی و عصبانیت جامعه دانست.
روزی نیست که روحانی به وزرایش درمورد حل گرانی کالاهای اساسی، مسکن و خودرو دستور ندهد. اما گویا تورم با دستور تلفنی و یا سخنرانی رئیس جمهور در جلسات هیات دولت کنترل شدنی نیست و حتی عزل و برکناری رضا رحمانی از وزارت صمت نیز نتوانست تاثیری در سامان بخشیدن به اقتصاد از جمله قیمت خودرو و مایحتاج روزانه مردم داشته باشد.
شاید هم دولت روحانی می خواهد سال پایانی را با هم صدایی با ملت تمام کند و اینکه اگر نمی تواند حرکتی برای پرکردن سفره مردم کند حداقل گوشی شنوا برای آلام و دردهای جامعه است. مصداق شعر " گوش اگر گوش تو و ناله اگر ناله ماست /آنچه البته به جایی نرسد فریاد است " به نظر می رسد صدای انتقاد مردم به مشکلات اقتصادی به جایی نمی رسد چراکه دولت به عنوان عامل ناکامی های اقتصادی خود درکنار مردم از این مساله می نالد!

مهدی حافظ زاده
انتهای پیام/