به گزارش نصر به نقل از ایسنا، این منطقه حفاظت شده دارای دره‌های عمیق، صخره‌ها و مناظر زیبای طبیعی بوده و گونه‌های جانوری چون آهو، خرس قهوه‌ای، پلنگ، کل، بز، گرگ، قوچ، گراز و... در این منطقه زندگی می‌کنند.

به گفته معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان شرقی، زیستگاه آهو در کاغذکنان به صورت "منطقه حفاظت شده" بوده و جمعیت آهو نیز با توجه به شرایط آب‌وهوایی از ۳۰۰ تا ۵۰۰ راس آهو در نوسان است.

داود غنی‌پور در این خصوص به ایسنا می‌گوید: زیست آهوها در استان، عمدتا در مرز شرقی بین منطقه حفاظت شده کاغذکنان میانه و انگوران زنجان است؛ این گونه جانوری همواره در این مناطق در حال گذار بوده و یک ارتباط اکولوژیکی بین کاغذکنان میانه و انگوران زنجان برقرار است.
وی با بیان این‌که تعدادی از آهوهای منطقه حفاظت شده کاغذکنان، مهاجر بوده و بخشی نیز بومی همین منطقه هستند و مهاجرت نمی‌کنند، ادامه می‌دهد: به همین دلیل در برخی فصول و شرایط آب‌وهوایی، تعداد آهوهای منطقه به علت مهاجرت آهوهای مهاجر کم یا زیاد می‌شود.

وی می‌افزاید: گاهی اوقات که شرایط این منطقه مساعد است، جمعیت آهوها نیز افزایش پیدا می‌کند؛ بعضا نیز شرایط در انگوران برای آهوها مناسب بوده و آهوهای مهاجر بدانجا مهاجرت کرده و همواره بدین شکل در حال گذار هستند.

غنی‌پور با تاکید بر این‌که زیستگاه آهو، تپه ماهوری متمایل به دشت است، ادامه می‌دهد: آهوها در منطقه دشتی_تپه ماهوری زندگی می‌کنند که از نظر ارتفاع و... اندکی ملایم‌تر از تپه ماهورهای مناسب برای قوچ و میش است.

وی با بیان این‌که بسته به شرایط، جمعیت آهوها در منطقه حفاظت شده کاغذکنان میانه بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ آهو در نوسان است، می‌افزاید: تعدادی از آهوها بین منطقه کاغذکنان، انگوران و ماهنشان در حال گزار هستند و بین این مناطق ارتباط اکولوژیکی وجود دارد.


ارتقای سطح منطقه، گامی برای حفاظت از آهوها
معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت محیط زیست استان با اشاره به ارتقای سطح منطقه کاغذکنان به منطقه حفاظت شده، می‌گوید: مهم‌ترین کاری که در این منطقه برای زیست آهو انجام دادیم، ارتقای سطح منطقه در سال ۹۱ به منطقه حفاظت شده بود.
وی با بیان این‌که پیش از سال ۹۰، این منطقه صرفا "منطقه شکار ممنوع" بود و قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست شامل مناطق شکار ممنوع نمی‌شود، ادامه داد: در مناطق حفاظت شده می‌توان در برخی زیستگاه‌ها و کریدورهای حیات وحش محدودیت اعمال کرد و سپس، با محدود کردن و تابع قوانین شدن فعالیت‌های معدنی، صنعتی و توسعه شهری و روستایی، زیستگاه‌های حساس در منطقه تعریف کرده و از گونه‌ها حفاظت کرد.

بنا به این گزارش، غنی‌پور تاکید می‌کند: منطقه حفاظت شده کاغذکنان میانه حدود ۶۰ هزار هکتار وسعت دارد و صرفا در استان ما مرزبندی شده که با انگوران زنجان نیز ارتباط اکولوژیکی دارد.

وی با بیان این‌که علاوه بر آهو، سایر گونه‌های جانوری چون پلنگ، کل و بز، خرس قهوه‌ای، گرگ، قوچ، گراز و... نیز در این منطقه زیست دارند، می‌افزاید: خرس قهوه‌ای و پلنگ از نظر هرم غذایی در راس هرم هستند و از نظر تعداد نیز بسیار محدود بوده و قلمروهایشان گسترده است.
وی ادامه می‌دهد: بر این اساس، شاید در مجموع در منطقه حفاظت شده کاغذکنان دو الی سه پلنگ و پنج یا الی خرس پیدا شود که این گونه‌ها نیز سرشماری نمی‌شوند، چراکه این گونه‌ها گوشت‌خوار بوده و در حال گردش و تغییر ییلاق و قشلاق هستند؛ این گونه‌ها بر اساس تخمین جمعیت و بر اساس نمایه و آثاری که از خود بر جای می‌گذارند، به منطقه نسبت داده می‌شوند.
معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت محیط زیست استان با بیان این‌که گونه‌های جانوری گوشتخوار به ویژه خرس قهوه‌ای و پلنگ در کل دنیا، جمعیت کمی دارند، خاطرنشان می‌کند: این گونه‌ها برخلاف گونه‌های علف خوار به صورت انفرادی زندگی کرده و دارای قلمرو گسترده‌ای هستند؛ به همین جهت جمعیت زیادی ندارند.
انتهای پیام/