به گزارش نصر، روزنه‌های امیدی در این روزهای سخت و بحرانی شیوع بیماری همه‌گیر کووید ۱۹ در سراسر جهان وجود دارد. در ماه‌های اخیر، همه ما شاهد بوده‌ایم که طبیعت، فرصتی برای نفس تازه کردن و ترمیم خود پیدا کرده است.

در این روزها، مثال‌های ملموسی چون بهبود کیفیت آب‌وهوا و شکوفایی حیات‌وحش در محیط‌زیست به ما نشان می‌دهند که چگونه توقف آثار منفی فعالیت‌های انسانی، می‌تواند نتایج مثبت و مفیدی به بار بیاورد. حال چگونه باید این شرایط رو به بهبود را با شروع سفر و برداشته‌شدن محدودیت‌ها حفظ کنیم؟
 

صخره‌های فیروزه‌ای اقیانوس آرام
گونه‌های جانوری در مناطقی که مورد تهدید قرار می‌گرفتند، در حال شکوفایی هستند و با مصرف کمتر سوخت‌های فسیلی، میزان انتشار کربن‌دی‌اکسید، کاهش چشم‌گیری داشته است و در نتیجه آلودگی هوا بسیار کمتر شده است.

تصور کنید اگر این پیشرفت‌های مثبت کوتاه‌مدت را پس از قرنطینه ادامه دهیم، دنیای آینده ما به چه‌شکل خواهد بود؟ بیایید از احیای محیط‌زیست در این شرایط، بهترین استفاده را کنیم و از طریق صنعت گردشگری از کسب‌و‌کارهایی که حامی اکوسیستم‌های حساس و تنوع زیستی سالم هستند، حمایت کنیم.

پایداری در سفر به‌معنای در نظر گرفتن این مسئله است که چگونه می‌خواهیم از منابع طبیعی استفاده کنیم. با نگاه به یک قرن گذشته و آثار آلودگی در محیط‌زیست به‌سادگی می‌توان دریافت که آسیب‌های بشر، بسیار بیشتر از فواید او بوده است.

با بررسی پیشینه توسعه پایدار درمی‌یابیم که ما در قرن هجدهم با انقلاب صنعتی، شروع به غارت و آلودگی منابع طبیعی از طریق استخراج سوخت‌های فسیلی و مواد معدنی کرده‌ایم. این روزها، فرصت ارزشمند و مغتنمی برای تغییر رفتار منفی است، پس این فرصت را از دست ندهیم.

پنگوئن‌ها در کیپ تاون، پایتخت آفریقای جنوبی
«دان ایوز» (Dune Ives) از بنیاد لونلی ویل، به‌معنای «وال تنها» (Lonely Whale foundation)، می‌گوید: ما با ایجاد یک وقفه، این فرصت را به دست آورده‌ایم که به پنگوئن‌ها در خیابان‌های کیپ تاون لبخند بزنیم و پانداها نیز موفق شده‌اند در عدم حضور گردشگران کنجکاوی که به آن‌ها خیره می‌شوند، جفت‌گیری کنند و حامله شوند. اگر به طبیعت فرصت دهیم، خودش را ترمیم خواهد کرد و به حالت قبل باز خواهد گشت. مشکل از طبیعت نیست؛ این رفتار ما است که جای کار دارد و باید تغییر کند.

ایوز در بنیاد لونلی ویل به‌دنبال حل معضلات اقیانوس‌ها مانند تخریب محیط‌زیست و انقراض گونه‌های در خطر دریایی است. 
ایوز با مدرک دکترای روان‌شناسی،  به این موضوع اشاره دارد که یادگیری رفتارهای جدید، تنها ۲۱ روز طول می‌کشد و ادعا می‌کند که ما می‌توانیم از این دوره روشنگری بهره‌مند شویم، اگر با محیط‌زیست ارتباط برقرار کنیم و در کنار یکدیگر، متعهد به محافظت از آن شویم.

«پاول میکلت‌وایت» (Paul Micklethwaite)، پروفسور طراحی پایدار در دانشگاه کینگستون، دستگا‌های «محاسبه‌گر ردپای زیستی» (ecological-footprint calculators) مانند «دبلیو دبلیو اف» (WWF) را به‌عنوان ابزاری مفید به ما توصیه می‌کند. این محاسبه‌گر به ما نشان می‌دهد که چگونه با تغییر سبک زندگی خود، می‌توانیم آثار مثبت بر محیط‌زیست به‌جای بگذاریم. میکلت‌وایت می‌گوید: تصمیم‌گیری باید از اطلاعات مرتبط به پایداری خود ما نشات بگیرد و ما نیاز داریم که به‌طور همه‌جانبه مسائل را ببینیم؛ نه اینکه تنها به مشکلات مجزا و منفرد توجه کنیم.

ما تنها با انتخاب کارآفرینان دل‌سوز و کمی فکر به این مسئله که پول ما به دست چه کسی می‌رسد، می‌توانیم به محیط‌زیست کمک کنیم
کاهش آلودگی و سبزتر بودن، تنها درباره جغرافیا یا سبک زندگی نیست. این مسئله همچنین به‌معنای حمایت بیشتر از کسب‌و‌کارها است. در هفته‌های اخیر، شرایط به سرعت در حال وخیم‌تر شدن است و در نظر گرفتن پایداری اجتماعی و اقتصادی و شناخت نابرابری‌های فاحش در جوامع سراسر دنیا، امری حیاتی به شمار می‌آید.

ما تنها با انتخاب کارآفرینان دلسوز و کمی فکر به این مسئله که پول ما به دست چه کسی می‌رسد، می‌توانیم به محیط‌زیست کمک کنیم. پخش بهتر سرمایه در صنعت سفر و گردشگری، روشی موثر و قدرتمند برای حمایت از کسب‌و‌کارهایی است که در خطر نابودی قرار گرفته‌اند.

«استیون اورمن» (Steven Overman)، نویسنده «اقتصاد آگاه» می‌گوید:
همه ما دو منبع بسیار ارزشمند داریم که می‌توانیم در جهت تاثیرگذاری بر جهان از آن‌ها استفاده کنیم: پول و وقتمان. نحوه خرج‌کردن آن‌ها روی همه‌چیز تاثیر می‌گذارد؛ هر انتخاب و خریدی که ما می‌کنیم، منجر به یک سلسله واکنش از فعالیت‌ها، سرمایه‌گذاری‌ها، اولویت‌ها و نتایج می‌شود.

صنعت سفر و گردشگری به‌طرز ویژه‌ای کنش‌گرایانه است و این مسئله تنها به مسافرانی که با روش‌های جدید سفر مواجه هستند، محدود نمی‌‌شود؛ بلکه تغییر در الگوی سفر، تاثیرات متفاوتی بر مقصد، شغل‌های پایدار، ثبات اقتصادی و در بهترین حالت، حفظ محیط طبیعی و فرهنگی خواهد داشت.

سفر کردن یک کار تجملی است؛ اما همچنین، یک سرمایه‌گذاری در جهان بزرگ‌تر، جوامع و اکوسیستم‌های بیرون از محیط خانه ما به شمار می‌آید. زمانی که سفر کردن با وجدان آگاه را آغاز کنیم، درست مانند دیگر کسب‌و‌کارها می‌توان از گردشگری به عنوانی نیرویی برای ایجاد تغییرات مثبت در جهان استفاده کرد.

ونیز در قرنطینه
پروژه‌های محافظت از محیط‌زیست، بیشتر از همیشه به ما نیازمند هستند و کمک کردن به آن‌ها برای مراقبت از اکوسیستم‌ها برای همه سودمند است. در حالی که به‌نظر می‌رسد در کوتاه‌مدت، این وقفه به نفع طبیعت است، اما کاهش شدید سفر و طبیعت‌گردی در قاره آسیا و آفریقا به‌معنای از دست‌دادن درآمد برای حفاظت از محیط‌زیست است.

متاسفانه شکار غیرقانونی حیوانات در این روزها رشد چشمگیری داشته است. نلسون ماندلا زمانی گفت: در نهایت، مراقبت و محافظت از محیط‌زیست، به‌خاطر خود مردم است. اگر به‌دنبال توسعه پایدار حیات وحش در پارک‌ها نباشیم، مردم علاقه‌ای به آن‌ها نشان نخواهند داد و پارک‌ها نابود خواهند شد.

سازمان گردشگری محیط‌زیستی «لانگ ران» (The Long Run) از اعضایی چون اقامتگاه‌ها و تفریحگاه‌ها تشکیل می‌شود که درمجموع توانسته‌اند از حدود ۸٫۱ میلیون هکتار اراضی دارای تنوع جانوری و گیاهی محافظت کنند و از همین طریق، زندگی میلیون‌ها نفر را بهبود بخشند.
 

هتل «نی پالاد» (Nay Palad) در فیلیپین از اعضای سازمان لانگ ران
واضح است که همه ما دوست داریم جهانی سبزتر و پاکیزه‌تر داشته باشیم. گروه‌های هتلداری به سرعت در حال انجام اقدامات جدید و کسب اعتبارنامه‌های بهداشتی هستند. به‌طور مثال، گروه مهمانداری «آکور» (Accor) با همکاری شرکت جهانی «بیرو وریتاس» (Bureau Veritas) به‌دنبال اطمینان از استانداردهای مناسب و قابل‌اعتماد و پروتوکل‌های نظافتی جدید است. «بیرو وریتاس»، ارائه‌کننده انواع خدمات بازرسی، کنترل کیفیت و صدور انواع گواهینامه است.

گروه هتلداری ماریوت نیز با تاسیس یک شورای نظافت جهانی قصد دارد تا به بالاترین استاندارهای تمیزکاری برسد. تعهدنامه جدید نظافت و ایمنی گروه هتلداری «هیات» (Hyatt) نیز شامل یک روند کسب اعتبار از «شورای مشورتی بایوریسک جهانی» (Global Biorisk Advisory Council) می‌شود.

اما همه این اقدامات در کوتاه‌مدت، سودمند هستند و برای یک آینده بهتر، نیاز است که به این فکر کنیم که چگونه می‌توان محیط‌های سالم‌تری خلق کرد و آیا این مساله به‌معنای حدف مواد شیمیایی سمی از زندگی نیست؟

تمیزتر بودن لزوما به‌معنای پایدارتر بودن یا سالم بودن در طولانی‌مدت نیست. فقط کافی است کمی فکر کنیم. فسفات به‌طور گسترده‌ای در مواد شوینده لباس‌ها استفاده می‌شود و در حال حاضر، این ترکیب سنتزی بیشتر از همیشه در حال استفاده‌شدن است؛ آن هم درست در زمانی که باید تلاش کنیم تا آن را به‌طور کلی از زندگیمان حذف کنیم. ما باید به‌دنبال ترکیبات دوست‌دار محیط‌زیست بگردیم تا آلودگی بیشتر ایجاد نکنیم و هم‌زمان بتوانیم زندگی مرتب و تمیزی داشته باشیم.
 

ونیز در قرنطینه
 

به‌نظر می‌رسد به احتمال زیاد این همه‌گیری از دستکاری‌های بشر در طبیعت به وجود آمده باشد. بازارهای غیربهداشتی فروش گوشت تازه و استفاده طب سنتی چینی از حیوانات عجیب‌و‌غریب، کماکان تهدیدی جدی برای سلامت تمام جهانیان به شمار می‌آید و ما نمی‌‌توانیم رفتار بشر را ظرف یک روز، تغییر دهیم.

کاری که می‌توان انجام داد این است که به هر اقدام خود فکر کنیم و از خود بپرسیم، «این کار من چه تاثیری بر طبیعت می‌گذارد؟». مطمئن باشید که تلاش بیشتر برای جلوگیری از غارت زمین و منابع طبیعی آن و محافظت از کل سیاره، به همه ما کمک خواهد کرد.
انتهای پیام/