ما انسان ها همانند مسافر سرزمین "رویاهای شیرین" هستیم که در بستر صندلی های خود آرام نشسته و تا لحظاتی دیگر آماده پرواز خواهیم بود.
امروز روز جهانی ایثارگران بی ادعایی است که با استعانت از الطاف الهی و با اتکا بر ایمان و دانش و تخصص خویش، صدها کیلومتر سریع‌ تر از مقتدرترین پرندگان در آسمان نیلگون به پرواز درمی ‌آیند.
این رادمردان و زنان عاشق به آرامش آسمان، ضمن غلبه بر سختی‌ های وافر شغلی و تحریم ‌های ظالمانه صنعت هوائی، نقش موثری در پیشبرد اهداف و همچنین پیشرفت صنعت هوانوردی کشورمان داشته‌ اند که گویی خون را در شریان های خطوط هوایی آسمان ایران جاری ساختند.
این روز فرصتی گران‌ بها است تا از زحمات شبانه ‌روزی خلبانانی که در پهنه بی ‌کران آسمان، برگ زرینی به کتاب سرشار از افتخار صنعت هواپیمایی کشورمان می ‌افزایند، قدردانی شود؛ روزی که جایش در تقویم ملی کشورمان خالی است اما در سیطره جهانی، دارای ارزش بالایی است.
خلبانان برخی ترس و نگرانی ها را در رگ هایشان حس می کنند؛ آن ها می دانند که ترس و نگرانی ها چگونه می توانند بر ذهن مسافران تاثیر گذاشته و با تمام قوا نمی گذارند درک کنند آنچه در حال وقوع است و آنچه مسافران با آن درگیر هستند.
بی تردید دقت بالا، قدرت تصمیم گیری در لحظه، دوراندیشی و بررسی تمامی مباحث و مسائل پیش از وقوع، می تواند بینش و تفکر خلبان باشد.
شاید کمتر کسی را بتوان یافت که دست ‌کم در سال ‌های آغازین زندگی، تمایلی به خلبان شدن نداشته است؛ اگر از یک کودک بپرسید که می خواهد در آینده چه کاره شود، به احتمال زیاد می گوید: خلبان. همه ما تاکنون با کودکانی روبرو شده ایم که یک هواپیمای اسباب بازی به دست می گیرند و تلاش می کنند صدای هواپیما را تقلید کنند. یا با دیدن هواپیمایی در آسمان می گویند: «می خواهم وقتی بزرگ شدم خلبان شوم».
همه ما در کودکی با باز‌کردن دست ‌ها از هم و دویدن به خیال پرواز بال می ‌گرفتیم و این حس مدت ها بعد به بازی ‌های آتاری دستی تغییر یافت و اکنون با شبیه‌ سازهای بسیار دقیق و پیچیده که روی تبلت ‌ها نیز قابل اجرا هستند، ارضا می ‌شود.
در جهان پاک و معصوم تخیل کودکان، "پرواز" بهترین اتفاقی است که می تواند رخ دهد اما تحقق این رویای شیرین کودکی در حالی است که طبق نظر سنجی جدید، از هر ۱۰ خلبان بیش از یک خلبان حرفه ای ایرلاین ها از افسردگی رنج می برد و درصد کوچکی از آن ها ممکن است به فکر خودکشی بیفتند.
متاسفانه این روزها نیز به دلیل همه‌ گیری ویروس کرونا در جهان شاهد لغو پروازهای داخلی و بین المللی برای پیش‌گیری از شیوع این بیماری هستیم که به گفته کارشناسان، ادامه این روند می ‌تواند بر توانمندی و مهارت خلبانان تاثیر گذاشته و حتی آن را کاهش دهد.
اما به نظر می رسد هوانوردی عمومی، حلقه مفقوده صنعت هوانوردی کشور است، گرایشی نوین از حمل ‌و نقل هوایی که با رشد آن، شاهد فعالیت خلبانان، مهندسان و حتی کسب ‌و کارهای محلی در استان‌ های کشور خواهیم بود.
انتهای پیام/