به گزارش نصر به نقل از عصر ایران، احساس ترس، اضطراب، غم و عدم اطمینان طی یک دوره همه گیری بیماری شرایطی عادی است. خوشبختانه، انجام اقدامات پیشگیرانه درباره سلامت روانی می تواند هم به تقویت ذهن و هم جسم انسان کمک کند.
از جمله روش های مراقبت از خود می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- مطالعه اخبار از منابع معتبر و همچنین پرهیز از خواندن خبرهای مختلف
- شناخت مواردی که می توان بر آنها کنترل داشت مانند رعایت بهداشت
- انجام اقداماتی که توسط مقامات بهداشت و سلامت توصیه شده اند
- مد نظر قرار دادن روش های مراقبت از خود
- دریافت کمک حرفه ای از یک متخصص سلامت روان در صورت نیاز

روش های مدیریت استرس
روشی که برای مقابله با استرس انتخاب می کنید می تواند تاثیر چشمگیری در انجام اقدامات مفید و مدیریت سلامت روانی شما داشته باشد. در ادامه چند روش برای کمک به کاهش اضطراب ناشی از کروناویروس جدید ارائه شده اند.

اخبار را از منابع معتبر دریافت کنید
برای دریافت اطلاعات موثق درباره چگونگی محافظت از خود در برابر بیماری، اخبار و توصیه های ارائه شده از سوی منابع معتبر را دنبال کنید و از رسانه هایی که شایعات و اخباری بدون منبع معتبر را پخش می کنند، دوری کنید.

یک برنامه عملی تهیه کنید
برخی اقدامات را همواره می توانید برای کاهش خطر مد نظر قرار دهید. این می تواند به سادگی شستشوی مکرر دست ها با آب جاری و صابون و محدود کردن ترددهای شهری یا مسافرت های برون شهری باشد. توجه به این موارد می تواند به شما در تمرکز بر گزینه هایی که روی آنها کنترل دارید، کمک کند. فقط اطمینان حاصل کنید که اقدامات خود را بر اساس توصیه های ارائه شده از سوی منابع معتبر تنظیم می کنید.

محدودیت هایی را برای مصرف رسانه ای خود تعیین کنید
متمرکز شدن بر داستان های رسانه ای که درباره سرعت شیوع بیماری یا تعداد افراد بیمار صحبت می کنند می تواند به افزایش اضطراب منجر شود. مصرف رسانه ای خود را به یک بازه زمانی خاص یا مطالعه تعداد مشخصی از مقالات محدود کنید.
در شرایطی که آگاه بودن مفید است، اما بمباران نکردن خود با اخبار مضطرب کننده در تمام طول روز نیز اهمیت دارد.

از تفکر دنباله‌رو پرهیز کنید
توجه داشته باشید افراد بسیاری اقداماتی را انجام می دهند که ممکن است کمک خاصی به بهبود شرایط موجود نکنند. تنها به دلیل این که دیگران اقدامات خاصی را برای پیشگیری و مقابله با بیماری انجام می دهند دلیل بر آن نمی شود که شما نیز این کارها را انجام دهید، مگر این که آنها توسط مقامات بهداشت و سلامت توصیه شده باشند. در غیر این صورت، اقدامات شما ممکن است بی فایده یا حتی مخرب باشند.

به خوبی از خود مراقبت کنید
دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم و متعادل، خواب کافی، و فعالیت های مفید در اوقات فراغت برای تقویت روحیه و خلق و خو همواره عامل کلیدی در حفظ سلامت روانی و جسمانی طی زمان های استرس‌زا است. مراقبت از خود به تقویت سیستم ایمنی نیز کمک می کند.

کمک حرفه ای دریافت کنید
اگر سلامت روانی شما تحت تاثیر استرس ناشی از شیوع یک بیماری قرار گرفته است، دریافت کمک حرفه ای شاید بازگشت شما به شرایط عادی را تسهیل کند. یک متخصص سلامت روان می تواند به مدیریت ترس ها و نگرانی های شما کمک کرده و همچنین به شما در اتخاذ بهترین اقدامات برای خود و خانواده‌تان کمک کند.

نگرانی های سلامت روانی
افزون بر نگرانی های سلامت روانی که ممکن است در نتیجه اضطراب ناشی از یک همه گیری بیماری شکل بگیرند، نظارت بر شرایط سلامت روانی فعلی افراد برای حصول اطمینان از وخیم‌تر نشدن آنها نیز اهمیت دارد.

افسردگی و اضطراب
برخی افراد ممکن است مشکلات سلامت روانی را برای نخستین بار طی یک همه گیری بیماری تجربه کنند. در همین راستا، مشکلات سازگاری، افسردگی، و اضطراب ممکن است رخ دهند.
نتایج یک مطالعه درباره شیوع ویروس ابولا در سیرالئون، افزایش تعداد افرادی که مشکلات سلامت روانی و روانی‌اجتماعی را گزارش کرده بودند، نشان داد. مطالعه ای دیگر درباره شیوع آنفلوآنزای H1N1 در سال 2009، افزایش انواع علائم عاطفی از جمله اختلالات سوماتورفور (علائمی مانند درد و خستگی که با یک دلیل جسمی قابل توضیح نیستند) را نشان داد.
افزون بر این، برخی شرایط سلامت روانی موجود ممکن است وخیم‌تر شوند. پژوهش ها نشان داده اند افرادی که به طور خاص نسبت به استرس و اضطراب آسیب پذیر هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای مواجهه با مشکلات سلامت روانی قرار داشته باشند.
همچنین، اضطراب شدید ممکن است موجب استفاده از مواد مخدر شود. افرادی که دوران ترک و بهبودی را سپری می کنند ممکن است احتمال بیشتری داشته باشد که به واسطه سطوح بالای استرس خود بار دیگر استفاده از مواد مخدر را آغاز کنند.
طی یک دوره همه گیری بیماری، افرادی که از دیگران مراقبت می کنند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای تجربه علائم عاطفی قرار داشته باشند. آنها ممکن است موارد زیر را تجربه کنند:
- افزایش افسردگی و اضطراب
- افزایش نگرانی درباره محافظت از عزیزانشان
- احساس گناه درباره ابتلا یا عدم پیشگیری از ابتلای یکی از عزیزانشان به بیماری، اگر بیمار شده است
کودکان اغلب راهبردهای مقابله با استرس که در والدین خود مشاهده می کنند را اتخاذ می کنند. والدینی که طی یک همه گیری بیماری مضطرب می شوند، ممکن است در نهایت شاهد بروز اضطراب در فرزندان خود نیز باشند.
اضطراب زیاد و احساس ناتوانی می تواند افراد را به اتخاذ روش های درمانی یا اقدامات پیشگیرانه که از پشتوانه علمی برخوردار نیستند، تشویق کند. برخی از این روش های ممکن است هم برای افراد و هم کل جامعه مضر باشند. از این رو، اطمینان حاصل کردن از مفید بودن هر اقدامی اهمیت دارد.

نشخوار ذهنی یا انزوا
واکنش های شخصی به افزایش ترس ممکن است متفاوت باشد. اما افراد بسیاری افزایش نشخوار ذهنی درباره احتمال ابتلا به بیماری را تجربه می کنند. آنها ممکن است زمانی که ضرورتی وجود ندارد رفتار خود را تا حد زیادی تغییر دهند، به عنوان مثال، خود را منزوی کرده یا برای نتایجی فاجعه بار آماده می شوند.
افرادی با آسیب پذیری های خاص ممکن است افزایش در بیماری روانی یا پارانویا را تجربه کنند. این می تواند تمایل به ترکیب حقایق مرتبط با شیوع بیماری با یکدیگر یا توجیهی برای تفکر توهمی را شامل شود.

چگونه واکنش نشان دهم؟
افرادی که دچار وحشت شده اند ممکن است در اطراف شما حضور داشته باشند. از سوی دیگر، شما ممکن است با افرادی مواجه شوید که به هیچ وجه نگران شیوع و همه گیری یک بیماری نیستند و مطمئن هستند که این شرایط آنها را تحت تاثیر قرار نمی دهد. شما ممکن است انواع مختلف عواطف را احساس کرده یا ممکن است سردرگم شده و ندانید که چه احساسی دارید.

واکنش به ناشناخته
افراد معمولا به تهدیدات ناشناخته واکنش بیش از حد نشان داده و تهدیدات شناخته شده را کمتر جدی می گیرند. به عنوان مثال، اگرچه تصادفات خودرو رایج هستند، اما رانندگی یا سوار شدن به خودرو احساس ترس را در افراد ایجاد نمی کند.
به طور مشابه، شما ممکن است چندان از آنفلوآنزا هراس نداشته باشید. این در شرایطی است که آنفلوآنزا هر ساله افراد بسیاری را بیمار کرده و هزاران نفر نیز جان خود را به واسطه آن از دست می دهند.
با این وجود، افراد بسیاری توجهی به دریافت واکسن آنفلوانزا ندارند زیرا از آن نمی ترسند. عکس این شرایط نیز صادق است؛ هرچه کمتر درباره چیزی بدانیم، احتمال این که بیشتر عصبی و نگران شویم نیز بیشتر می شود.
زمانی که با موردی ناشناخته مواجه هستید، احتمال این که به اضطراب جدی مبتلا شوید، بیشتر است. این یکی از دلایلی است که همه گیری های بیماری در گذشته، مانند ویروس ابولا و ویروس زیکا، افزایش نگرانی در بیشتر افراد را به همراه داشت.  
بمباران شدن با اخبار مختلف که دائما درباره آمار مرگ و میر ناشی از بیماری صحبت می کنند و گزارش هایی که بر تعداد افراد مبتلا به بیماری تاکید می کنند می تواند موجب برآورد بیش از حد خطرات توسط افراد شود.
با این وجود، منابع معتبر رسانه ای می توانند طی یک دوره همه گیری بیماری موجب آثاری مثبت شوند.

تاثیر رسانه
یک دلیل برای این امر ممکن است از پاسخ مغز به تهدیدات جدید ناشی شود. مطالعه ای در سال 2013 که در نشریه PLOS One منتشر شد، نشان داد که بخش آمیگدال مغز (بخشی که در پردازش پاسخ های عاطفی نقش دارد) در مواجهه با تهدیدات ناشناخته افزایش فعالیت را تجربه می کند. این به افزایش اضطراب منجر می شود. آمیگدال در مواجهه با تهدیدی آشنا به شیوه ای متفاوت واکنش نشان می دهد.
رسانه می تواند با گزارش مداوم در مورد شیوع یک بیماری، مانند کروناویروس، سوخت مورد نیاز برای افزایش اضطراب را تامین کند. با این وجود، زمانی که به درستی استفاده شود، رسانه می تواند نقش تاثیرگذاری در انتشار اطلاعات مفید داشته باشد.

سخن پایانی
بیشتر موارد همه گیری بیماری تقریبا به همان سرعت که آغاز می شوند، خاتمه می یابند. اما مدیریت اضطراب در مواجهه با شیوع یک بیماری جدید و فراگیری موارد بیشتر درباره چگونگی محافظت از خود می تواند دشوار باشد. خوشبختانه، اتخاذ اقدامات پیشگیرانه درباره سلامت و بهزیستی روانی می تواند به مدیریت سلامت روانی طی این دوره های بروز تردید و عدم اطمینان کمک کند.
انتهای پیام/