ووهان ششمین شهر پر جمعیت کشور چین است که در ماه های قبل با مشاهده شدن مبتلایان به ویروس کرونا قرنطینه شد، دولت چین ووهان را در حالی قرنطینه کرد که بزرگترین کارخانه های خودروسازی دنیا در این شهر تولید خود را متوقف و به سرعت کارخانه های خود را تعطیل کردند.

در کشور ما، "قم" اولین شهری بود که در آن علائم ویروس کرونا در چند بیمار مشکوک مثبت شد و رسما از سوری وزارت بهداشت ورود کرونا به کشورمان تایید شد، اما مسئله مهم این است که چرا با این همه تاکید قم را قرنطینه نکردند؟

جنرال موتور آمریکا، تویوتا ژاپن، تسلا موتورز و خیلی از شرکت های بزرگ خودروسازی جهان در ووهان روزانه تولیدات قابل توجهی دارند.

تعطیلی این کارخانه ها ضربه ای بزرگ بر خودروسازی جهان است که دولت چین با این اقدام به جا و موثر خود توانست میزان ابتلایان به ویروس کرونا را کاهش دهد، در غیر این صورت شاهد اتفاقات غیرقابل جبرانی از این شهر بودیم.

اما علت اینکه "قم" قرنطینه نشد چه بود؟ چرا مسئولین ما قم را در همان ابتدا قرنطینه نکردند تا شهر های دیگر از ابتلا به این ویروس خطرناک مصون بمانند؟

زیرساخت های لازم در هر شهری بسته به میزان نفرات و برحسب اولویت بندی های لازم انجام می شود، متاسفانه در شهر های بزرگی مثل تهران، تبریز، اصفهان و ... زیر ساخت های لازم برای مواجه با چنین بحرانی وجود ندارد، در شهر قم هم شاید بدلیل نداشتن زیرساخت های مناسب امکان قرنطینه کردن وجود نداشت.

یا اینکه اگر قم قرنطینه می شد و بعد از مدتی آمار مبتلایان به کرونا روند صعودی می گرفت، امکانات لازم خصوصا وجود بیمارستان هایی مناسب برای این بیماران وجود نداشت.

با این حال می توان گفت، اگر امروز تنها قم قرنطینه می شد سایر استان ها درگیر کرونا نبودند و بجای بسته شدن تمام مرز های کشور، اکنون تنها یک مرز داخلی ما بنام شهر قم بسته بود و ورود و خروج تنها به این شهر امکان ناپذیر بود.

حتی اگر نیاز به کمک همه استان ها برای قم بود به نظر می رسد معقول ترین کار ممکن با در نظر گرفتن شرایط روز های بدی که اکنون در آن زندگی می کنیم مناسب بود.

با در نظر گرفتن قرنطینه کردن قم در روز های آغازین علائم کرونا نیازی به ساخت بیمارستان هزار تختخوابی در ده روز نبود! تنها کاری که در آن شرایط مناسب بود جذب داوطلبین برای کمک، تهیه دستگاه های پزشکی، مدیریت لازم در فرودگاه ها و مرزها و کمک رسانی همه استان ها و تدابیر لازم برای تبدیل هتل ها به بیمارستان های موقت بود که می توانست این بحران را کنترل کرد.

* محمدرضا اخگرگداز

انتهای پیام/