به گزارش نصر؛ این موتورسیکلت کلاسیک به دوره‌ای بازمی‌گردد که BMW از اوایل دهه ۱۹۲۰ میلادی وارد صنعت موتورسیکلت‌سازی شد و با معرفی موتور باکسر تخت دوقلوی افقی، به امضای فنی ماندگاری دست یافت. قرارگیری افقی سیلندرها، ضمن بهبود خنک‌کاری هوا، مرکز ثقل پایین‌تر و تعادل بیشتر را فراهم می‌کرد؛ ویژگی‌هایی که استفاده از سایدکار را ایمن و عملی می‌ساخت.
در فاصله دهه‌های ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۰، سایدکار تنها یک امکان لوکس نبود، بلکه ابزاری مهم برای حمل‌ونقل، مأموریت‌های پلیسی و استفاده‌های خانوادگی محسوب می‌شد. BMW در این سال‌ها موتورسیکلت‌هایی با شاسی تقویت‌شده، ضرایب دنده متناسب با وزن بیشتر و سیستم ترمز و تعلیق سازگار با ساختار سه‌چرخ تولید کرد.
در جریان جنگ جهانی دوم، مدل‌هایی مانند R75 به‌عنوان موتورسیکلت‌های نظامی شناخته شدند و توانایی حرکت در شرایط دشوار را به نمایش گذاشتند. پس از جنگ، همین تجربه مهندسی به مدل‌های غیرنظامی منتقل شد؛ موتورسیکلت‌هایی که برای سفرهای طولانی، استفاده پلیس و خدمات شهری طراحی شده بودند.


نمونه به نمایش درآمده در تبریز، به احتمال زیاد متعلق به دوران پس از جنگ جهانی دوم، یعنی دهه‌های ۵۰ تا ۷۰ میلادی است. طراحی کلاسیک با چراغ گرد بزرگ، قطعات کرومی، شیشه جلوی مرتفع و سایدکاری با فرم کالسکه‌مانند، آن را به نمادی از موتورسیکلت‌های قابل‌اعتماد و بادوام آن دوران تبدیل کرده است.
امروزه چنین موتورسیکلت‌هایی بیش از آنکه صرفاً یک وسیله نقلیه باشند، به‌عنوان اشیای فرهنگی و تاریخی شناخته می‌شوند؛ یادگار زمانی که مهندسی مکانیکی کاملاً قابل لمس بود و موتورسیکلت می‌توانست هم‌زمان ابزار کار، سفر و زندگی روزمره باشد. نمایش این موتورسیکلت کلاسیک در تبریز، فرصتی برای بازخوانی بخشی از تاریخ پلیس، صنعت و حمل‌ونقل ایران و جهان فراهم کرده است.
انتهای پیام/