به‌گزارش نصر؛ نوین وقتی از حس همشهری‌بودن با رئیس‌جمهور می‌گوید، بی‌حاشیه سراغ شناخت قدیمی‌اش از او می‌رود. «اخلاص و صداقت پزشکیان همان است که سال‌ها پیش بود.» تنها جایی که مکث می‌کند، ویژگی‌ای است که خودش اسمش را «عصبانیت» می‌گذارد.
می‌گوید روزی که پزشکیان ردصلاحیت شده بود، حاضر نبوده حتی اعتراض کتبی کند. «می‌گفت من که می‌دانم رد می‌شوم. فقط برای گرم‌شدن تنور انتخابات آمدم.»
وقتی از او می‌پرسیم آیا تیمی که رئیس‌جمهور انتخاب کرده، همسو با روحیات و شعارهایش بوده یا نه، نوین صریح می‌گوید: «نه، صددرصد کابینه انتخاب دلِ خود پزشکیان نیست.» یادآور می‌شود شش وزیر در مسیر استیضاح‌اند و بخش مهمی از چیدمان کابینه از همان ابتدا محل بحث بوده؛ حتی با وجود اشاره‌هایی که در سخنرانی روز رأی اعتماد به ارتباط تصمیمات با سطح بالاتر شده بود.
نوین معتقد است دولت پزشکیان با تکیه بر برنامه هفتم توسعه وارد دوره‌ای سخت شده؛ دوره‌ای که هم باید «وفاق» را حفظ کند، هم به قول‌هایی که پیش از انتخابات داده پاسخ دهد. او برنامه هفتم را «تقریباً کامل» می‌داند، ولی یادآور می‌شود که تجربه شش برنامه قبلی تنها اجرای ۲۵درصدی را نشان داده است. حتی آنجا که دولت واردات را از ۱۶ میلیارد یورو به ۱۲ میلیارد کاهش داد، نوین می‌گوید مجلس از همان روز اول پرسید دلیلش چیست؛ «نیاز کم شده یا پیش‌بینی دولت؟» و توضیح می‌دهد که دولت تصور می‌کرد منابع ارزی کفاف نمی‌دهد.
بحث را که به آموزش، معیشت و دانشگاه‌ها می‌کشانیم، نوین مثال تبریز را می‌آورد؛ شهری که امروز حدود ۸هزار دانشجوی عراقی دارد. هشدار می‌دهد که «اعتبار صدساله دانشگاه تبریز را نباید به چندصد دلار بفروشیم.» تأکید می‌کند نه زبان اساتید مناسب تدریس برای این حجم دانشجوی خارجی است، نه دانشجویان توان یادگیری زبان‌های لازم را دارند و نتیجه این می‌شود که «چند ترم درس، یک مهر دانشگاه، و خداحافظ.»
در بخش اقتصاد که می‌رسیم، لحن گفت‌وگو تندتر می‌شود. از «مافیای اقتصادی» می‌گوید؛ همان جایی که به گفته او، تثبیت نرخ ارز در آن گم می‌شود. وقتی صریح می‌پرسیم این مافیا کجاست، پاسخ می‌دهد: «در نبود اراده جمعی. فقط دولت نیست؛ مجلس، قوه قضائیه، مردم، همه در حکمرانی شریک‌اند.» بعد مثال می‌زند: ۴۰ میلیارد دلار قاچاق سالانه، سه برابر مصرف انرژی اروپا و خودروسازهایی که «اگر به کارگرانشان پول بدهیم و تولید نکنند، حتی به‌صرفه‌تر است.»
نوین یادآور می‌شود ایران زمانی چندماه جلوتر از کره جنوبی در آغاز خودروسازی بود، اما امروز مسیر آن‌ها و ما زمین تا آسمان فرق دارد. به اولتیماتوم‌های پزشکیان به خودروسازها اشاره می‌کند و می‌گوید: «این هشدارها بارها داده شده، اما بدون اجرای قانون، نتیجه‌ای ندارد.»
وقتی صحبت به دریاچه ارومیه می‌رسد، نوین امیدوار اما واقع‌گراست. «آب هست؛ ولی به دریاچه نمی‌رسد. صنعت فولاد و کشاورزی آن را بلعیده‌اند.» تأکید می‌کند همان‌طور که خشکاندن دریاچه نتیجه تصمیم‌های انسانی بود، احیا هم امکان‌پذیر است. طرح انتقال آب از ارس را مثال می‌زند و حتی انتقال آب از خلیج فارس را «فنی و مطالعه‌شده» می‌داند. با این حال معتقد است باید از همه مسئولان سابق ـ از کلانتری تا ابتکار ـ درباره تصمیمات گذشته پاسخ خواست.
در پایان، درباره فرونشست تبریز، مخالف اخبار نگران‌کننده است و می‌گوید: «وضعیت تبریز میلی‌متری است، نه سانتی‌متری مثل اصفهان و تهران.»
گفت‌وگو با نوین در لابه‌لای تحلیل‌های کلان و نقدهای صریح، یک پیام مشترک دارد: دوره جدید دولت و مجلس، زمانی برای توجیه نیست؛ زمانی برای پوست‌اندازی است. مسیر آینده از همین شفافیت‌ها می‌گذرد.

مصاحبه از مهدی محمدی کلاسر | تابناک
انتهای پیام/