به گزارش نصر، نیمه اول سال تحصیلی جاری در حالی رو به اتمام است که دانش آموزان امسال هم همانند سال های اخیر از آموزش های کافی بهره‌مند نشده اند و در هفته های اخیر به بهانه های مختلف کلاس های درس تعطیل یا با تاخیر برگزار شدند؛ بهانه هایی همچون آلودگی هوا، شیوع آنفولانزا و حال پیش‌بینی احتمال بارش از مهمترین دلایل به هم خوردن نظم مدارس بوده است.
 مسئولان امر بار دیگر با مجموعه‌ای از تصمیمات عجیب و غیرقابل توجیه، جامعه را غافلگیر کردند. اعلام شروع دیرهنگام مدارس تنها به بهانه پیش‌بینی قطره‌ای باران یا کمی سرما، آخرین نمونه از رویکرد انفعالی و سلیقه‌ای در مدیریت آموزشی کشور است.
این تصمیمات لحظه‌ای و نامتعارف، به خاطر ایجاد سردرگمی گسترده و تحمیل فشار مضاعف بر هزاران خانواده شاغل، به کانون گلایه عمومی تبدیل شده‌اند. والدین صبح هر روز با اضطراب منتظر یک اطلاعیه لحظه‌ای هستند که برنامه کاری و زندگی‌شان را مختل می‌کند. در این میان، این دانش‌آموزان هستند که بیشترین آسیب انکارناپذیر را از گسست‌های مداوم در فرآیند تحصیل خود متحمل می‌شوند؛ گسست‌هایی که نشان می‌دهد متأسفانه، آموزش رسمی در مقابل سلیقه‌ها و بهانه‌های کوچک، هیچ اولویتی ندارد.
این تعطیلی‌ها و تأخیرهای عجیب، دیگر یک رویداد تصادفی نیستند؛ بلکه به یک «فرهنگ فرار از مسئولیت» تبدیل شده‌اند. والدین حق دارند عصبانی باشند وقتی می‌بینند تلاش‌های آنها برای نظم بخشیدن به زندگی و تحصیل فرزندانشان، هر روز با یک بهانه جدید دولتی نقش بر آب می‌شود.
با این حال سوال بزرگ این است که اگر سیستم آموزشی کشور، توان تدوین پروتکل‌هایی برای مقابله با یک پیش‌بینی باران یا کمی گرد و غبار را ندارد، چطور می‌تواند نسل آینده را برای مواجهه با چالش‌های بزرگ‌تر آماده کند؟
انتهای پیام/