به گزارش نصر، دکتر عباس عبادی درباره نسبت پرستار به تخت در مراکز درمانی کشور گفت: نسبت پرستار به تخت در شرایط خوبی قرار ندارد. در حال حاضر، آمار و ارقام بیانگر این است که نسبت پرستار به تخت بیمارستانی در کشور حدود ۰.۹ تا ۰.۹۵ و این نسبت برای گروه پرستاری نیز ۱.۲ است؛ این درحالیست که استاندارد وزارت بهداشت ۱.۸ است. نسبت پرستار به تخت بیمارستانی در تمام کشورهای جهان یکسان نیست؛ به طور مثال، انگلستان این نسبت را ۴ و ژاپن نیز این عدد را بسیار بالا در نظر گرفته‌اند.
او درباره نیروی پرستاری مورد نیاز سیستم بهداشتی و درمانی کشور اظهار کرد: هنگامی که از  نسبت پرستار به تخت بیمارستانی سخن به میان می‌آید موضوع کمبود پرستار نمایان می‌شود. من بر این باور هستم که وزارت بهداشت در حوزه «آموزش» نسبت به «جذب و نگهداشت» عملکرد بهتری دارد. آخرین آزمون استخدامی وزارت بهداشت در ۲۷ شهریور ماه سال جاری برگزار شد و تعداد متقاضیان کل کشور حدود ۲.۵ برابر ظرفیت آزمون استخدامی بود. اما شرایط برخی شهرها مانند تهران شرایط متفاوتی بود، به نحوی که تعداد متقاضی کمتری از سهمیه تخصیص یافته داشتند.    
معاون پرستاری وزارت بهداشت ادامه داد: آمار و ارقام بیانگر این است که ۱۳هزار و ۵۰۰ نفر برای رشته پرستاری طی سال گذشته در دانشگاه‌های علوم‌پزشکی کشور پذیرش شدند و تعداد دانشجویان گروه پرستاری با احتساب رشته‌های اتاق‌عمل و هوشبری به حدود ۱۸هزار نفر رسید.
عبادی با بیان اینکه پرستار تربیت‌شده به میزان کافی در اختیار داریم، تصریح کرد: اگرچه تعداد پرستار دانش‌آموخته در کشور مطلوب است اما از نظر پراکندگی جغرافیایی شرایط مطلوبی نداریم. به عنوان مثال سیستم بهداشتی و درمانی کشور با انباشت نیرو در غرب کشور مواجه است؛ در حالی که استان‌های بوشهر، هرمزگان، تهران و خوزستان و سیستان و بلوچستان به شدت کمبود نیرو دارند. نسبت پرستار به تخت در برخی استان‌های کشور از میانگین کشوری پایین‌تر است؛ به طور مثال، نسبت پرستار به تخت‌های بیمارستانی استان خوزستان ۰.۶، برخی مناطق استان سیستان‌وبلوچستان ۰.۵ و استان بوشهر نیز ۰.۷ است.
او گفت: آموزش و ارائه خدمات در سال ۱۳۶۵ با یکدیگر ادغام شد؛ چرا که کشور در زمینه پزشکی و به شکل خاص در دیگر گروه‌ها بسیار کمبود داشت. در آن بازه زمانی، دو بیمارستان در کشور فعالیت می‌کردند؛ به نحوی که بیمارستان‌های آموزشی تحت نظر وزارت علوم و بیمارستان‌های درمانی نیز  زیر نظر وزارت بهداری بودند. کشور به منظور جبران نیروی مورد نیاز کشور از پزشکان خارجی بهره می‌گرفت و پیش از انقلاب نیز از ظرفیت پرستاران خارجی استفاده می‌کردیم. حاکمیت وقت بر این باور بود که ادغام آموزش و ارائه خدمات می‌تواند به جبران کمبود نیروی سلامت کمک کند و از ظرفیت بیمارستان‌های درمانی نیز می‌توان برای تربیت نیروی متخصص به میزان کافی استفاده کرد.
وی ادامه داد: پیش از ادغام آموزش و ارائه خدمات، آموزش پرستاری در مدارس عالی پرستاری انجام می‌شد. من بر این باور هستم که ورود پرستاری به فضای آکادمیک و تابعیت اعضای مدرسین پرستاری از قوانین اعضای هیات‌علمی، رشد و جهشی علمی قلمداد می‌شود. میزان رشد تولیدات علمی و پژوهشی گروه پرستاری کشور نسبت به کشورهای همسایه و قبل از ادغام آموزش و ارائه خدمات بسیار افزایش یافته است و از این منظر می‌توان گفت که ادغام آموزش و ارائه خدمات یک کار ارزشمند است.  
انتهای پیام/