به گزارش نصر، وبگاه مِدیکال اِکسپرس در گزارشی آورده است:
برای زنان جوان مبتلا به سرطان، حفظ توانایی فرزندآوری در آینده یک اولویت مهم به‌شمار می‌رود. مقاله‌ای که در مجله انجمن پزشکی کانادا/ Canadian Medical Association Journal منتشر شده، نمونه‌ای موفقیت‌آمیز از حفظ بافت تخمدان یک زن جوان تحت شیمی‌درمانی فوری را توصیف و الگوی نوینی از مراقبت را معرفی می‌کند.

چالش‌های پیچیده بیماران جوان
جنیا مایکلی (Jennia Michaeli)، متخصص باروری در بیمارستان مونت‌ساینای تورنتو، می‌نویسد: این تجربه، تصویری از چالش‌های پیچیده‌ای است که بیماران جوان مبتلا به سرطان با آن روبه‌رو هستند: آرزوی فرزندآوری از یک سو، و ضرورتِ درمانی تهدیدکننده این آرزو از سوی دیگر.
وی می‌افزاید: متأسفانه بسیاری از مداخلات نجات‌بخش، از جمله جراحی اندام‌های تناسلی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی شکم و لگن، خطر ناباروری و اختلال عملکرد غدد درون‌ریز تناسلی را افزایش می‌دهند.

هماهنگی مراقبت از راه دور
این بیمار، که در فاصله ۳۸۰ کیلومتری تورنتو سکونت داشت، پس از دریافت مشاوره درباره گزینه‌های مختلف، خطرات جراحی و مراحل روش حفظ و انجماد بافت تخمدان، تصمیم به انجام این کار گرفت.
متخصصان باروری مونت ساینای تورنتو به صورت از راه دور با پزشک متخصص سرطان و پزشک متخصص زنان وی هماهنگ کردند تا اطمینان حاصل کنند که بافت با جراحی برداشته و سپس ضمن کنترل دمای مداوم به آزمایشگاه تخصصی جنین‌شناسی در مونت‌ساینای منتقل می‌شود.

الگویی برای دسترسی سراسری
دستورالعمل‌های کانادا، حفظ باروری را به‌عنوان استاندارد مراقبت از مبتلایان به سرطان تأیید می‌کنند، اما استرس بیمار درباره بقا، کمبود آگاهی پزشکان از گزینه‌ها و ظرفیت محدود در سیستم، موانعی برای پذیرش گسترده‌تر این روش ایجاد می‌کند.
تجربه متخصصان بیمارستان مونت‌ساینای نشان می‌دهد که اجرای الگوی قطب تخصصی و مراکز اقماری (hub-and-spoke)، که یک پایگاه مجهز در مرکز، خدماتی پیشرفته را به شبکه‌ای از مراکز محلی در سراسر کشور ارائه می‌دهد، می‌تواند درهای روش انجماد بافت تخمدان را به روی بیماران جوان مبتلا به سرطان در سراسر کانادا بگشاید.

نتیجه‌گیری امیدوارکننده
نویسندگان این مطالعه با اعلام موفقیت‌آمیزبودن این الگوی مراقبتی می‌گویند: ما توانستیم با ایجاد هماهنگی دقیق بین مراکز درمانی، خدمات تخصصی حفظ باروری را به بیمارانی ارائه دهیم که صدها کیلومتر از مرکز تخصصی فاصله داشتند. این موفقیت، کارآیی و عملی‌بودن مدل پیشنهادی را به‌طور عینی اثبات می‌کند.

به گفته آنان، مدل حاضر با محوریت تسهیل دسترسی و بهبود هماهنگی بین‌بخشی، سه هدف اصلی را دنبال می‌کند که عبارت‌اند از:
کاهش عوارض ناباروری و اختلالات هورمونی ناشی از درمان سرطان؛
کاستن از بار روانی و اجتماعی ناباروری؛
و در نهایت، ارتقای کیفیت زندگی بیماران و خانواده‌های آنان.
این رویکرد نوین می‌تواند امید به آینده را در بیماران جوانی که آرزو دارند صاحب فرزند شوند، زنده نگه دارد.
انتهای پیام/