به گزارش نصر و به نقل از فارس، پدیده "پاساژگردی"، یکی از اصلی ترین شاخص های دخیل در پروسه "گردشگری شهری" ایران و جهان به شمار می رود که امروزه به بخش لاینفکی از زیست روزانه شهروندان در جوامع شهری تبدیل شده است؛ زیستی که هم لذت خرید و هم گذران اوقات فراغت و حتی تفریح را، یکجا، برای شهروندان فراهم می کند! با این وجود، تراکم و انباشت همیشگی و دائمی ترافیک در مسیرهای منتهی به مراکز خرید و پیرامون پاساژها و مجتمع های رفاهی، تفریحی شهر، از مهم ترین چالش ها و عارضه های بحث برانگیز مدیریتی، نظارتی و سیاست گذاری به شمار می رود که حتی با وجود رعایت حداقلی الزامات و پیوست های ترافیکی توسط مالکان و بانیان این مراکز از یک سو و اعمال مقررات و الزامات نظارتی و کنترلی بالادستی از سوی دیگر، همچنان در مرحله تزاید و تزاحم، لاینحل باقی مانده است. مروری بر پراکندگی مهم ترین و بزرگ ترین مراکز خرید، مجتمع های تجاری، رفاهی و پاساژهای قدیم و جدید تبریز، با احتساب دیرینگی و تراکم هسته اصلی این قبیل مراکز در محدوده مناطقی نظیر بازار تبریز، شریعتی، محققی، منصور و مناطق پیرامونی، نشان می دهد که تقریبا، نیمی از ترافیک شهری تبریز در طول شبانه روز، به سمت پاساژهای تبریز روانه می شود، چالشی که با فرض نبود این مراکز، چه بسا این میزان از ترافیک شهری نیز، به مرحله زایش و تزاید نمی رسید!
قفل ترافیکی دائمی، به ویژه در ساعات صبحگاهی در حریم بازار تبریز و در ساعات عصرگاهی و شبانگاهی در محدوده مراکزی همچون لاله پارک، ستاره باران، اطلس، رویال، کوه نور، ایپک پالاس، شریعتی، میلاد نور ولیعصر و خیابان های پیرامونی این شهرک، رشدیه، فجر، نور، باغمیشه و مناطق مشابه، کلافه کننده ترین چالش و عارضه شهری تبریز از منظر ترافیک به شمار می رود که باوجود پیش بینی و اتخاذ تدابیر کنترلی و همچنین، رعایت الزامات و پیوست های ترافیکی در خود این مجموعه ها، به دلیل عدم رعایت و مشارکت عموم شهروندان، قابلیت رفع و حل ریشه ای نیافته و به نظر می رسد تا زمانی که مشارکت حداکثری و مسوولانه عموم شهروندان ایجاد و نهادینه نشود، همچنان شاهد تداوم و تشدید ترافیک منتهی به این مراکز خواهیم بود. تبعات و تعارضات ترافیکی ناشی از پاساژگردی شهروندان در تبریز، درحالی به نقطه بحرانی رسیده است که متاسفانه، بخش قابل توجهی از این تعارضات، ریشه در پائین آمدن میزان و سطح مشارکت پذیری و مسوولیت پذیری شهروندان، به ویژه کسانی دارد که به جای همراهی و هم افزائی داوطلبانه در کاهش بار ترافیکی شهر، با پرهیز از استفاده از خودرو شخصی، ترجیح می دهد، این وظیفه شهروندی و مدنی را به دیگران بسپارد و سهم و نقشی در این بخش نداشته باشد. بدیهی است، اگر عصر و شامگاه هر روز، تقریبا، مقابل تمامی مراکز خرید و مجتمع های رفاهی، تفریحی و خدماتی تبریز، با ترافیک کلافه کننده، قفل می شود، در ارتباط مستقیم با عدم حکمرانی فرهنگ شهروندی و رسیدن به فهم عمومی برای تحقق الزامات و ضرورت های کاهش تنش و تشنج های ناشی از ترافیک قرار دارد، معضلی که نه آرامش و آسایش زندگی شهری را تامین و فراگیر می کند و نه، تاثیری در کاهش ترافیک شهری دارد.
انتهای پیام/