به گزارش نصر، مدتی پیش، مردی با صدای نگران با ایرنا مرکز تبریز تماس گرفت و با ابراز گلایه و ناراحتی، موضوع مهمی را مطرح کرد که ما را برای پیگیری آن به تکاپو وا داشت.
این مرد عصبانی، یکی از ساکنین منطقه معروف به «کجووار» تبریز بود که به گفته خودش از تعدد و تکثر تصادفات رانندگی منجر به فوت و مصدومیت در جاده منتهی به این محل به ستوه آمده و برای بیان مشکل و پیگیری مطالبه مردم از رسانه کمک می خواست.
او که نخواست نامش در خبر برده شود، می گفت جاده «کوجووار» یک مسیر پرتردد بلاتکلیف و بی صاحب است که به دلیل غیراستاندارد بودن و عدم انجام اقدامات لازم از سوی نهادهای مسوول، شهروندان را در معرض خطر مرگ قرار داده است و کسی پاسخگوی نیازهای این جاده نیست. به گفته وی مشخص نبودن متولی این جاده، باعث شده تا بین پلیس راه و پلیس راهنمایی رانندگی نیز بر سر رسیدگی به تصادفات، اختلاف نظر باشد که دود آن به چشم مردم می رود.
برای آشنایی بیشتر با شرایط این جاده و مشکل مردم، به صورت حضوری به منطقه رفتیم. ابتدا گزارش ویدیویی با عنوان «فیلم|گره کور کوجووار» برای بیان و طرح مشکل در ایرنا، تهیه و منتشر شد، و ما منتظر واکنش‌ها ماندیم، اما کسی از نهادهای مسوول برای پیگیری و رفع مشکل پا پیش نگذاشت و پاسخگو نبود. بنابراین تصمیم گرفتیم بار دیگر موضوع را رسانه ای کنیم تا شاید این بار به گوش مدیران دستگاه های ذیربط برسد و ندایی و صدایی از کسی برآید.

کوجووار کجاست؟
«کوجووار» ابتدا یک روستا در سمت غرب شهر تبریز بود که به دنبال افزایش جمعیت آن و گسترش محدوده تبریزدر سال ۱۳۹۵ به محدوده شهری تبریز افزوده و طرح جامع برای آن نوشته شد. محله‌ای که در قلب یک منطقه صنعتی استقرار واحدهای بزرگی همچون پتروشیمی و پالایشگاه قرار گرفته و مردم آن نیز در کار صنعت، دستی دارند، به گونه ای که این منطقه در بین فعالان تولیدی و اقتصادی تبریز به «چین کوچک» معروف است.
در این منطقه کوچک، هر یک خانه، یک کارگاه کوچک تولید لوازم خانگی با برند خاص خود است. برای ورود به این شهر، باید از خروجی بزرگراه تبریز-آذرشهر عبور کرده و مسیر حدود سه کیلومتری را از روی پل پتروشیمی، پل کوجووار به سمت میدان پتروشیمی و داخل شهر طی کرد. این مسیر یکی از مسیرهای بسیار پرتردد به خاطر وجود صنایع و زندگی شهری بوده و نگهداشت آن بسیار ضروری و حیاتی است که زندگی هزاران نفر ساکن در کجووار و حتی «باغ معروف» را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

مشکل جاده کوجووار چیست؟
مشکل اصلی این شهر، عدم وجود متولی برای نگهداشت جاده منتهی به کجووار از سمت بزرگراه است. این جاده در شرایط بسیار نامناسبی قرار داشته و روزانه چندین فقره تصادف رانندگی و گاه مصدوم و کشته را به همراه دارد. یک جاده باریک با آسفالت کنده شده و ناهموار و بدون چراغ روشنایی و خط کشی است.
از این جاده باریک که در دل منطقه صنعتی قرار دارد، روزانه خودروهای سنگین و سبک بسیاری با خواندن دعایی جهت رفع بلا و مرگ از روی آن تردد می‌کنند و شب که می‌شود، باید مرگ را به جان خرید و از این جاده در دل تاریکی عبور کرد.
شوخی که نیست. خودروهای سنگین(تانکرها) پالایشگاه و پتروشیمی از این جاده نامناسب و غیراستاندارد و میان خودروهای سواری که سرنشین آن‌ها اعضای خانواده هاست، عبور می‌کنند و هر لحظه امکان تصادف، انفجار و کشتار مردم بیگناه وجود دارد و مشخص نیست که اصلا مقصر این کشتار چه کسی است!
گام به گام با ادارات و متولیان مربوطه صحبت کردیم تا به یک جواب صحیح و کمک به مردم منطقه برسیم.

گام اول: بررسی قانونی متولی اصلی جاده کوجووار
برای یافتن متولی این شهر و جاده به اداره کل راه و شهرسازی رفتیم و نقشه جامع را بررسی کردیم و استعلام مربوطه را گرفتیم.
وحید بنایی، معاون معماری و شهرسازی اداره کل راه و شهرسازی آذربایجان شرقی، می‌گوید که نمی‌توانند متولی اصلی این جاده را به طور صریح بگویند، اما اگر یک منطقه در داخل محدوده شهر باشد، مسئولیت تمامی اقدامات نگهداشت آن برعهده شهرداری و اگر خارج از محدوده و جزو حریم باشد، اداره کل راهداری وظیفه رسیدگی دارد. بر اساس این نظر، نگاهی به نقشه جامع انداختیم.

 حریم شهری کجووار(کجاباد)
آن‌چه که در نقشه دیده می شود و ملموس است، کوجووار، در داخل محدوده شهری تبریز بوده و شهرداری تبریز باید به این محله خدمات رسانی کند و به نگهداشت خیابان‌ها و زیباسازی این منطقه بپردازد. جاده منتهی به این محله اما جزو حریم شهر و خارج از محدوده شهری محسوب شده و اداره کل راهداری، عهده دار مسئولیت نگهداشت این جاده است.
اداره کل راه و شهرسازی، ۲ ناحیه برای شهرها قائل می‌شوند. یک ناحیه را محدوده شهری می‌نامد که تحت مدیریت شهری و شهرداری قرار می‌گیرد، اما ناحیه دوم، خارج از محدوده شهری بوده و جزو حریم محسوب می‌شود و مدیریت راه‌ها در حریم و خارج از شهر، برعهده اداره راهداری است.
البته تحقیقات و بررسی‌های خود را محدود نمی‌کنیم و به دنبال اسناد دقیق تر و مستندتر و گویاتر در این موضوع هستیم، زیرا امکان دارد جلساتی برگزار شود و نگهداشت یک حوزه بنا به تایید طرفین و به صورت قانونی به ارگان دیگری واگذار شود. موضوعی که یکی از کارشناسان اداره کل راه و شهرسازی گفت و ما را به فکر فرو برد.
این کارشناس ادعا داشت که قبلا جلسه‌ای برگزار شده و بر اساس مصوبات آن، نگهداشت مسیر منتهی به کجووار نیز به رغم این‌که در محدوده حریم شهری نیست، به شهرداری تبریز واگذار شده است.

گام دوم: به دنبال آخرین بخشنامه
تمامی جلسات فنی و مربوط به مسائل راه و شهرسازی، در اداره کل فنی استانداری آذربایجان شرقی ثبت می‌شود و توضیحات مدیرکل این دفتر، راه چاره ما برای روشن شدن موضوع است.
بابک رضی منش، مدیرکل دفتر فنی، امور عمرانی، حمل و نقل و ترافیک استانداری آذربایجان شرقی با خوشرویی از ما استقبال کرد و همراه ما شد تا بتوانیم گزارش خود را تکمیل کنیم.
با توجه به اختلاف نظر ۲ نهاد اداره کل راهداری و شهرداری برای رسیدگی به این جاده حادثه خیز، درباره آخرین بخشنامه‌ها و مصوبات جلسات شورای ترافیک در خصوص این مسیر پرسیدیم و توضیحات قابل توجهی را شنیدم.
بابک رضی منش در توضیحات خود گفت: جاده دسترسی به کوجووار جزو معابر روستایی برون شهری به شمار می‌رود و متولی آن بر اساس استعلام از اداره کل راه و شهرسازی و با توجه به اینکه در حریم کلانشهر تبریز واقع شده است، برعهده اداره کل راهداری و پلیس راه است.
وی ادامه داد: اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده ای شهرستان تبریز در سه ماه اخیر در راستای ارتقای ایمنی این محور نسبت به خط کشی، نصب علائم و ترمیم روکش آسفالت اقدام نموده است، اما از حیث تامین روشنایی، اداره کل راهداری بر اساس اولویت و در صورت تخصیص منابع اقدام خواهد کرد.
وی افزود: مشکل اصلی و مهم این جاده، باریک بودن باند رفت و برگشت آن است که باعث وقوع تصادفات رانندگی در برخی نقاط جاده می‌شود. مطابق مصوبه بیست و پنجم مردادماه سال ۱۴۰۳ شورای ترافیک استان، مقرر شده بود تا شهرداری تبریز اقدام به چهار بانده کردن این مسیر (از اول میدان سردرود تا سه راهی کوجووار) کرده و اقدامات لازم در خصوص عرشه پل میانی موجود از حیث تجهیزات ترافیکی ایمن سازی را عملی سازد ولی با توجه به محدودیت های قانونی این مهم محقق نشده است
رضی منش تاکید کرد: موضوع چهار بانده کردن این مسیر، در دست بررسی قرار دارد تا این موضوع به صورت قانونی حل شده و مطالبه مردم در این مسیر تحقق یابد.

گام سوم: اداره راهداری و شهرداری چه می‌گویند؟
به گفته غلامرضا رسول زاده، مدیرکل راهداری استان، جاده کجووار یک راه روستایی است و خدمات این اداره کل نیز مطابق قانون و اعتبارات تخصیص یافته برای راه‌های روستایی از سوی سازمان راهداری در این مسیر انجام گرفته و این روند درحال تداوم است.
در همین حال اصغر آدبی بیگ، شهرداری منطقه هفت تبریز نیز می‌گوید که این جاده در محدوده شهری نیست و مطابق قانون نمی‌تواند کاری برای آن انجام دهد، اما اگر موافقتی از سوی اداره کل راه و شهرسازی انجام گیرد و شروط مربوطه به تایید طرفین برسد، شهرداری حاضر است تا برای رسیدگی به این جاده وارد عمل شود.

راهداری، شهرداری و راه و شهرسازی توافق کنند تا مطالبه مردم حل شود
آنچه که عیان و بارز است، وظیفه نگهداشت جاده دسترسی به محله کوجووار از شهر تبریز، در مسئولیت اداره کل راهداری قرار دارد و چون این جاده به عنوان راه روستایی شناخته می‌شود، خدماتی که اداره کل راهداری برای آن انجام می‌دهد، مثل دیگر راه‌های روستایی، کم و در حد یک خط کشی میانی و نصب تعدادی علائم در مسیر و بخشی از روکش آسفالت به نوبت است.
هرچند بررسی‌ها از وضعیت آسفالت این جاده، شرایط چندان مطلوبی را نشان نمی‌دهد که تصاویر آن با توجه به گزارش ویدیویی ایرنا از چالش جاده کوجووار مشخص است.
بر اساس واقعیت و خواسته مردم، این مسیر پر رفت و آمد و مشکل دار نباید صرفا یک راه روستایی باشد، بلکه باید رسیدگی مناسبی در حد یک خیابان شهر به آن برسد و این امر فقط به توافق بین سه ارگان راهداری، شهرداری و راه و شهرسازی مربوط است.
مسئولیت رسیدگی به تصادفات این جاده نیز مطابق قانون، استعلام از اداره کل راه و شهرسازی و تاییدیه مدیرکل دفتر فنی استانداری، برعهده پلیس راه است و نیروهای خدوم پلیس راه، وظیفه رسیدگی و خدمت رسانی به مردم در این مسیر دارند.
بر اساس سرشماری سال ۹۵، جمعیت محله کجووار بیش از ۶ هزار نفر بوده که قطعا امروز این رقم بالاتر رفته است.
ساکنان این محله در زمان الحاق به شهر تبریز قطعا خوشحال بودند که می‌توانند از خدمات شهری و زندگی مدرن بهره مند شوند، اما امروز کجووار بیشتر به محله‌ی جدا افتاده از تبریز بدل شده که مردم آن، برای رفت و آمد به محله دیگری از شهر خود باید از راه روستایی بگذرند و اینکه اگر خدای نکرده عضوی از یک خانواده در این مسیر نامناسب فوت کند، چه کسی از عوال انتظامی (پلیسراه یا پلیس راهور) برای رسیدگی به ماجرا می‌آید، مشخص نیست.
شاید زمان آن رسیده تا به جای برگزاری جلسات بی شمار، برای مردم و برای ایرانی آباد، بین سه نهاد درگیر در موضوع، توافق شود. توافقی که به حل مشکل مردم و دعای خیر چند هزار نفر از جمعیت زحمتکش یک شهر منجر شود.
انتهای پیام/