به گزارش نصر؛ در سال ۱۳۳۲، به پیشنهاد زنده‌یاد علی‌اصغر صحتی، رئیس وقت تربیت‌بدنی استان، عشقعلی به عنوان مسئول فضای سبز مجموعه باغشمال به استخدام سازمان تربیت‌بدنی درآمد. اما حضور او تنها به آبیاری و نگهداری چمن محدود نماند. او در کنار شغلش، در بازی‌های رسمی و حساس فوتبال نیز نقشی حیاتی ایفا می‌کرد؛ کمک‌یار پزشک استادیوم در رسیدگی به مصدومان فوتبال.
خود عشقعلی با لبخند می‌گفت: «پزشکیار باغشمال بودم!»
او تعریف می‌کرد که هنگام مصدومیت بازیکنان، با جعبه کمک‌های اولیه به همراه پزشک وارد زمین می‌شد و در صورت لزوم، هماهنگی برای ورود برانکارد و انتقال مصدوم را انجام می‌داد. در واقع، او همه‌کاره میدان بود؛ از آب‌دادن چمن تا تیمار کردن زانوهای زخمی بازیکنان.
تماشاگران پرشور باغشمال، که همیشه نگاهی دقیق به همه جزئیات داشتند، عشقعلی را از خودِ پزشک استادیوم هم بیشتر می‌شناختند؛ مردی که حضورش آرامش‌بخش بود و چمن سبز زیر پای فوتبالیست‌ها را با عشق زنده نگه می‌داشت.



او نه ستاره میدان بود و نه داور بازی، اما در خاطره فوتبال تبریز، عشقعلی تحفه‌ورزقان همان کسی است که با دستان پینه‌بسته‌اش، هم چمن را جان می‌داد و هم بازیکنان را.
انتهای پیام/