به گزارش نصر، وی در این یادداشت نگاشته است:
ساده‌ترین راه برای بازتنظیم سیستم عصبی مرکزی همین کار ساده‌ست: راه رفتن. وقتی راه می‌رویم، بدن وارد یک ریتم طبیعی می‌شود؛ هر قدم مثل یک ضربان منظم، سیگنالی از آرامش به مغز می‌فرستد. این ریتم نه‌تنها جسم را در حرکت نگه می‌دارد، بلکه ذهن را نیز به تعادل نزدیک می‌کند.
تحقیقات نشان داده‌اند که حرکت پاها، نیم‌کره‌های مغز را به هم متصل می‌کند. این اتصال باعث می‌شود پردازش افکار و احساسات با هماهنگی بیشتری انجام شود. به همین دلیل، بعد از یک پیاده‌روی کوتاه، ذهن سبک‌تر و شفاف‌تر به نظر می‌رسد. راه رفتن به مغز کمک می‌کند تا تجربه‌های احساسی و ذهنی را مرتب کند؛ مثل کسی که کشوهای درهم را یکی‌یکی باز می‌کند و محتویاتش را سر جای خودش می‌گذارد.
در شرایط تنش‌زا، بدن وارد حالت دفاعی «جنگ یا گریز» می‌شود. اما راه رفتن، به‌تدریج این حالت را خنثی می‌کند. اگر بعد از یک دعوا یا ناراحتی شدید قدم بزنید، بدن آرام آرام به تعادل بازمی‌گردد. ذهنی که پر از آشوب است، با هر قدم آرام‌تر می‌شود؛ انگار افکار درهم مثل ابرهایی کنار می‌روند و جای خود را به وضوح و آرامش می‌دهند.
حتی در لحظاتی که احساس گم‌گشتگی می‌کنید، راه رفتن می‌تواند شما را دوباره به خودتان نزدیک کند. با هر قدم، انگار به ریشه‌هایتان بازمی‌گردید؛ به آن نقطه‌ای که هویت‌تان شکل گرفته و معنا پیدا کرده است. راه رفتن، گفت‌وگویی بی‌کلام با خود است؛ گفت‌وگویی که در سکوت شکل می‌گیرد اما عمیق‌ترین لایه‌های ذهن را لمس می‌کند.
از منظر فیزیولوژیکی، راه رفتن یعنی جریان دادن انرژی. چه در دل طبیعت باشید، چه در خیابان‌های شهر، مغز شما شروع به ترشح دوپامین و سروتونین می‌کند؛ همان مواد شیمیایی‌ای که حال خوب و شفافیت ذهنی را به همراه دارند. این ترشح نه‌تنها خلق‌وخو را بهبود می‌بخشد، بلکه تمرکز و آرامش را نیز تقویت می‌کند.

دکتر مجید شهبازی
انتهای پیام/